Obada is wereldberoemd in Syrië maar hier onbekend

Obada vluchtte in 2014 voor de oorlog in Syrië en kwam in Nederland terecht. Op school werd hij gepest, maar online groeide hij uit tot een succesvolle vlogger, met een grote schare fans in de Arabische wereld. Hij doet wat meer vloggers doen: hij filmt zijn eigen leven, maakt lollige sketches en rapt. Voor zijn volgers is hij altijd opgewekt, maar voor de kijkers van de knappe documentaire van Sakir Khader wordt duidelijk dat achter die facade veel verdriet schuilgaat.

De ouders van Obada hebben het moeilijk met hun vlucht en hun leven in Nederland. Hun in Syrië achtergebleven familieleden zijn jaloers op hen, zij verlangen juist terug naar hun geboorteland. “Er gaat geen dag voorbij dat we niet huilen,” zegt Obada’s vader. 

Ook binnen het gezin botert het niet. Obada’s vriendinnetje, een Irakese die hij in het AZC heeft ontmoet, wordt door zijn vader en zijn broer niet geaccepteerd. Het zorgt voor pijnlijke ruzies, door Khader van genadeloos dichtbij vastgelegd. De traditionele Arabische familiewaarden botsen met de vrijheid die Obada voor zichzelf ziet. Hartverscheurend zijn de scenes waarin Obada, weggelopen van huis, onbegrepen, afgewezen door zijn vader, zegt te hunkeren naar acceptatie voor wie hij is. Dat zijn vader meer is dan een boeman blijkt uit de beelden uit het familiearchief, waarin zijn vader wel zijn onvoorwaardelijke liefde voor zijn zoon uitspreekt.

In drie kwartier slaagt Khader er in een universeel en gelaagd verhaal te vertellen, dat ontroert en tot denken aanzet. Onder meer over de vraag waarom zo’n mooie documentaire zo ver is weggestopt op zondagavond op NPO3. Gelukkig is Obada ook online te zien.