‘In dit tweede jaar hadden we flink willen groeien’

in

‘Mijn liefde voor zuurdesem is ontstaan in het restaurant waar ik tot twee jaar geleden werkte. Daar bakken ze zuurdesembrood voor bij het eten, en als je eenmaal aan dat type brood gewend bent, wil je niks anders meer. Een collega en ik hadden dezelfde droom: zelf iets laagdrempeligs in de horeca beginnen met mooie producten. Zo ontstond het idee voor onze zuurdesempizzabakkerij.

„We zijn in beginsel een restaurant, maar sinds we door de coronacrisis dicht moesten, zijn we ook begonnen met afhaal. In het weekend bakken we zuurdesembrood met de warmte die de steenoven door de pizza’s dan nog heeft. En omdat sinds de eerste lockdown steeds meer mensen thuis zuurdesem zijn gaan bakken, verkopen we ook starterpakketten.

„Hoe het echt gaat? Je kunt het nu met twee brillen bekijken: mensen blijven pizza’s eten en bestellen, dus we kunnen het hoofd boven water houden. Met de verkoop van het brood en de starters hebben we ook wel wat gewonnen, dat loopt zo goed dat we dat aan willen houden als we weer open mogen. Maar tegelijk hebben we in het tweede jaar van ons bestaan lang stilgestaan, terwijl dat eigenlijk een jaar is waarin je flink wilt groeien.

„Toch kan ik mezelf nog ongeveer hetzelfde uitbetalen als in het begin. Op de Tozo maak ik helaas geen aanspraak omdat mijn vriend te veel verdient, maar ik ben gewend niet zoveel uit te geven, behalve aan uit eten gaan of afhalen.”

uit

‘Ik vind het interessant om te kijken hoe andere restaurants bepaalde dingen aanpakken en ga daarom graag uit eten. Daarbij is het natuurlijk ook gewoon heel fijn om ergens te zitten en bediend te worden. Normaliter ben ik met een keer in de week uit eten maandelijks zo 250 euro kwijt. Want als we dan gaan, dan ook het liefst bij goede restaurants en lekker veel bestellen. Nu dat niet kan, halen we vaak bij dezelfde soort restaurants af.

„Het scheelt dat ons huis best goedkoop is. We wonen in Arnhem op de bovenste etage van een herenpand. Het is niet heel groot maar groot genoeg voor ons beiden. Mijn vriend en ik hebben thuis een pot voor gezamenlijke kosten, maar de boodschappen betalen we van onze eigen rekening. Soms betaalt de een, soms de ander. Omdat ik niet veel verdien, vind ik dat voor nu nog wel fijn zo. Ik houd in een Excel bij hoeveel erin- en eruitgaat, en als dat niet in balans is, kan ik gelijk ingrijpen.

„Aan kleding gaat maandelijks ook wel wat op, maar het is wel altijd tweedehands of het hing nog nieuw in de kast van een ander. Als ik bijvoorbeeld bepaalde sneakers zoek, kijk ik in de Vinted-app, en dan is er altijd wel iemand die ze aanbiedt. Het is bijna een soort verslaving, daar de mooiste dingen op de kop tikken. En het is ook nog duurzaam ook, ik voelde me toch altijd een beetje schuldig als ik nieuwe kleding kocht.”