Direct naar artikelinhoud
Gallery viewer

Marc Overman: ‘Kranten schrijven te weinig over beeldende kunst’

Wat vinden kunstliefhebbers mooi? Waar kopen ze kunst en vooral: wat kopen ze? De keuze van Marc Overman (55), advocaat, die momenteel minder aanschaft dan hem lief is omdat zowel zijn kantoor als zijn woning vol hangen.

Jules Deelder & Rosalie Peters (1965-1966).Beeld Galerie Cokkie Snoei

Wat betekent kunst voor u?

“Kijken naar beeldende kunst is een van de ­weinige activiteiten die mij in staat stellen mijn hoofd leeg te maken en met plezierige traagheid dingen in me op te nemen. En op de achtergrond altijd meedraaiende beslommeringen van mijn werk helemaal uit mijn gedachten te krijgen.”

Heeft u kunst van huis uit meegekregen?

“Kunst is altijd wel aanwezig geweest, maar vroeger meer op de achtergrond dan nu. Mijn ouders hadden wel (moderne) kunst, maar waren geen verzamelaars. Het was vooral museumbezoek. Voor mijzelf is het eigenlijk begonnen toen ik studeerde, eind jaren tachtig. De Kunstuitleen in Rotterdam is ook belangrijk geweest. Die heeft een collectie waar veel goed werk tussen zit.”

Waar haalt u uw informatie over het wel en wee in de kunstwereld vandaan?

“Nederlandse kranten schrijven te weinig over beeldende kunst. Dat is jammer. Het schijnt wegbezuinigd te zijn, omdat de doorsnee lezer er niets mee heeft. Het Financieele Dagblad is een positieve uitzondering, maar geeft weinig podium aan het meer experimentele werk. En Het Parool natuurlijk, met deze rubriek.”

Waar bekijkt u het liefste kunst?

“Nederlandse beurzen bezoek ik eigenlijk nauwelijks. Ik ga een keer per jaar naar Art Basel. Dan lift ik mee op de toegangskaartjes van veel gewichtigere personen. Mijn favoriete kunstuitje is de jaarlijkse Summer Exhibition van de Royal Academy, in Londen. Daar hangen inzendingen van alle soorten kunstenaars door elkaar. De grote namen naast de zondagsschilder. En zonder naam erbij, dus dat dwingt je om echt onbevangen en goed te kijken.”

Erik van Lieshout - Untitled (2020).Beeld Galerie Annet Gelink

Hoe vaak per jaar koopt u kunst?

“Ik koop niet zoveel meer. De prozaïsche reden daarvoor is dat het huis vol is. Er hangt ook wel het een en ander op kantoor, maar dat is nu ook wel klaar. Ik moet dus gaan wisselen, en een gedeelte van de collectie opslaan.”

En waar koopt u dan: in de galerie, op een kunstbeurs, op een veiling of online?

“Ik koop meestal op veilingen. Ik ga graag naar de Rotterdamse galerie van mijn vriend Frank Taal. Ik koop daar een of twee keer per jaar iets. Ook krijg ik via via – een bevriende kunstadviseur of een bevriende kunstenaar – wel eens iets aangeboden. Daar ga ik meestal wel op in.”

Is het belangrijk dat u en uw partner het altijd eens zijn over een aankoop?

“Ik beslis alles in mijn eentje. Als een beeld blijft hangen, ga ik de volgende dag nog een keer kijken. En als ik het dan niet saai vind, komt het in aanmerking om het te kopen.

Is er een galerie waarmee u een speciale band heeft?

“Ik ga graag naar de Rotterdamse galerie van mijn vriend Frank Taal. Ik koop daar een of twee keer per jaar iets.”

Daan den Houter - Stripes #022182 (2018).Beeld Frank Taal Galerie

Als u een onbeperkt budget had, van wie zou u dan een werk aankopen?

“Dan zou ik iets ouds, of iets heel ouds, kopen. De Elgin Marbles, of zo. Het tapijt van Bayeux. Of Rembrandts portret van Jan Six. Ik moet de laatste tijd, met die Amerikaanse toestanden, vaak denken aan Helms Amendment, van Louise Lawler. Dat is een kamervullende installatie over Amerikaanse senatoren, afgebeeld als koffiebekertjes, die zich in 1987 tegen financiering van aidsvoorlichting hadden gekeerd. Of iets van Jean-Michel Basquiat (‘I am not a black artist, I am an artist’). Als ik een werk van een Nederlandse kunstenaar moet kiezen: het schaakbord van Guido van der Werve.”

Wie zijn uw favoriete kunstenaars?

“Ik heb veel plezier beleefd aan de schilderij-installaties van smeltend ijs van Daan den Houter, uit de stal van Galerie Frank Taal. Op die schilderijtjes heeft hij laag voor laag zijn stinkende best gedaan; hij haalt ze uit de vriezer en hangt ze aan een haakje. Dan begint, langzaam maar onherroepelijk, het verval.”

“Iedereen kent natuurlijk de foto’s van Ed van der Elsken. Minder bekend – maar minstens net zo goed en meer met een randje – is zijn Rotterdamse tijdgenoot Peter Martens, voor mij als Rotterdammer toch nostalgisch leuk.”

“Ik moest lachen om de naam van Erik van Lieshouts tentoonstelling vorig jaar bij Annet Gelink, Art Blasé. En zo is het.”

Een langere versie lezen of zelf kunst kopen? www.galleryviewer.com.

Marc Overman.Beeld -