Deel dit artikel
-

Quinten Francken-Bosman (Virtuagym): ‘Mijn oogkleppen zijn af’

De sfeer en snelheid van de scale-up waar ze werkte, smaakte naar meer voor Quinten Francken-Bosman. Toen ze uit Londen terugkeerde naar Nederland zocht en vond ze bij Virtuagym gezonde bouwgrond en een team om naar de volgende fase te brengen.

Viel deze positie je zomaar in de schoot?
“Na tien jaar in het buitenland moest ik natuurlijk mijn netwerk weer afstoffen en ben dus veel gaan praten. Ik wilde mijn zoektocht scherper krijgen en kwam er achter dat het een internationaal bedrijf moest zijn, de meerwaarde van een multiculturele werkkring was me duidelijk, en ze moeten snel groeien. Ik zocht ook naar een groot team en – noem het – purpose. Dat motiveert en maakt het makkelijker mensen aan te trekken.”

Hoe vond je Virtuagym uiteindelijk?
“Na meerdere gesprekken met venture capitalists kwam ik uit bij de broers en oprichters Hugo en Paul Braam. Zij zochten een vrouwelijke COO, iemand die honger had. Zelf vind ik het fijn dat de oprichters nog aan boord zijn. Dat brengt de passie mee die ik ook zoek. Die betrokkenheid vind je ook in de branche waarvoor we werken, maar de fitnessondernemer is niet de meest digitale tijger. Daar komen wij om de hoek kijken met software en ondersteuning.”

Waarom sloeg je juist op deze functie aan?
“Dat is een combinatie van meerdere zaken maar op hoofdlijnen heb je het dan over structureren, professionaliseren en meebouwen aan de cultuur. Dat laatste is ongelofelijk belangrijk, omdat hier een sterke bedrijfscultuur is en we naar een remote first-beleid willen. Dat is spannend, maar al doende vogelen we dat wel uit. Je hebt het daarnaast ook over het duidelijk maken van de strategie, zodat mensen weten waar ze op moeten focussen. En over werken met investeerders.”

Wat nam je mee uit Engeland?
“Bij Photobox heb ik veel culturen en nationaliteit leren kennen. Dat helpt me nu bij Virtuagym. Ik ben een opener mens geworden na tien jaar buitenland. Mijn oogkleppen zijn af. Ik ben, zoals de Engelsen zeggen, humble geworden en dankbaar voor wat we in Nederland allemaal hebben.”

Wat drijft je in je werk?
“Mensen. Talentvolle mensen die vooruit willen en samen iets willen bereiken motiveren me. Soms worden ze belemmerd, bijvoorbeeld door zaken die niet duidelijk zijn. Dan kan ik individueel helpen, maar ook teams samenbrengen. Eigenlijk heb ik vanaf mijn eerste rol, bij PostNL, zo leiding gegeven. Ik wist alleen niet hoe dat heette. Nu spreken we over servant leadership. Daarin staan zaken centraal als luisteren, empoweren, authentiek zijn en direct en persoonlijk handelen.”

Kun je je honger stillen?
“Ja. Mensen met talent die willen leren zijn de beste om mee samen te werken. Die zitten hier heel veel. Het maakt niet uit als ze onervaren zijn, want met openheid en enthousiasme ga je hard. Dat is echt heerlijk. Je ziet hier dan ook al vrij jonge mensen teams aansturen. Als ze authentiek en nederig zijn – dat zijn mijn kernwaarden – dan worden het toppers. In dat proces wil ik ze helpen.”

Waar sta je over vijf jaar?
“Ik zie mezelf nog wel een tijd in een rol als deze. Er is veel te doen en leren. Op lange termijn was het mijn droom om coach te worden. Daartoe ben ik via het interne programma van PostNL ook opgeleid. Maar eigenlijk is coachen precies wat ik nu al in de praktijk doe. Algemeen gesproken zie ik dat mensen er super veel baat bij hebben om een coach te hebben. Dus waar ik over vijf jaar sta? Zeg nooit nooit, maar ik denk niet meer bij een corporate. Daar vind je niet de groei en snelheid die ik zoek, evenals het soort mensen en streven naar een einddoel.”

* Dit artikel verscheen eerder in het novembernummer van Emerce magazine (#180).

Deel dit bericht

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond