Frank Slootman (Snowflake): ‘Mijn soort mensen is nooit tevreden. Nooit.’

Discipline. Focus. Altijd beducht zijn op gevaar. Dat zijn de eigenschappen die Frank Slootman erin ramt bij elk bedrijf waar hij als topman begint.

Zijn achtergrond – „ik kom uit een familie van militairen” – komt daarbij van pas, zegt hij vanuit zijn huis in Californië. Slootman, 61, heeft afgelopen week net voor de derde keer op rij een groot IT-bedrijf naar de beurs gebracht; Snowflake. Het maakte hem in één klap miljardair.

Snowflake levert een IT-dienst: normaal gebruiken bedrijven eigen servers om data te analyseren maar Snowflake doet het via een netwerk in de cloud, op gehuurde servers van Microsoft, Amazon en Google. Flexibeler en goedkoper, is de belofte.

De koers van Snowflake verdubbelde op dag één van de beursgang en het bedrijf is meer dan 68 miljard dollar waard. Slootman bezit 5,9 procent van de aandelen.

Eigenlijk was hij al met pensioen, nadat een vorige beursgang hem 550 miljoen dollar opleverde. „Werk en privé gaan helemaal samen. Dus dit is voor mij gepensioneerd zijn” , zegt Slootman in een videogesprek „In Nederland wil iedereen liefst drie dagen per week werken, maar ik werk zeven dagen per week, zij het niet de hele dag.”

Zijn kapitaal gaat grotendeels in een stichting. Tegen zakenblad Fortune zei hij dat hij 98 procent van zijn vermogen wil weggeven. „Ik wil mijn nageslacht niet rijk maken. Dat kan ze verpesten. Er is geen grotere beloning dan het zelf maken.”

Frank Slootman is een selfmade man. Hij werd geboren in Huizen, studeerde economie in Rotterdam en vertrok in de jaren negentig naar Silicon Valley. In zijn boek Tape Sucks (2011) over zijn eerste beursgang, schrijft hij dat hij zich meteen thuis voelde in de VS. „Waar ik vandaan kom, wordt persoonlijk succes met argwaan bekeken. […] Ik heb veel tijd verspild door niet eerder naar Silicon Valley te gaan.”

Hoe kijkt u daar nu tegen aan?

„Nederlanders hebben de neiging om tevreden op hun plek te blijven zitten. Amerikanen denken altijd dat ze beter kunnen, of dat nu redelijk is of realistisch maakt niet uit.”

U bent, ondanks uw zakelijke successen, hier niet erg bekend.

„Ik heb de belangstelling nooit opgezocht. Ik ben geen egotripper.” 

Drie succesvolle beursgangen op rij. Wat is het geheim van Frank Slootman?

„Ik word platgebeld door mensen die koffie met me willen drinken om erachter te komen wat mijn secret sauce is. Maar er is geen geheim. We hebben extreme discipline en we laten ons niet afleiden door wat er allemaal mis is in de maatschappij.

„Als jij naar je werk komt dan ben ik alleen maar geïnteresseerd in je werk, niet in wat er gaande is in de wereld. Er moet 150 procent focus zijn op onze business. Laat je niet afleiden.”

U schreef dat de angst om te falen uw belangrijkste drijfveer was.

„Ik denk dat de meeste mensen met zo’n baan als ik faalangst hebben. Alleen paranoïde mensen overleven in de zakenwereld. Je weet nooit waar de volgende aanval vandaan komt.

Mijn soort mensen heeft een vorm van onbalans, we hebben veel te bewijzen aan onszelf. Er zit altijd een kloof tussen waar we zitten en waar we willen zijn. We zijn nooit tevreden met de status quo. Nooit.”

Maakt u dat een moeilijke man om mee te leven?

„Dat is heel moeilijk voor mensen om mij heen. Snowflake is een bedrijf waar de mensen graag een overwinning willen vieren en elkaar feliciteren. Zo van: wat zijn we goed. Ik ben compleet het tegenovergestelde. Ik zie alleen maar dingen die niet goed zijn en niet juist zijn.”

Lees ook ‘Operations guru’ uit Nederland slaat slag met beursgang Snowflake

U creëerde bij uw werknemers ook een vijandsbeeld van de concurrent.

„Dat is een standaard trucje om de energie en het tempo op te voeren. Mensen voelen zich veilig in hun kantoortje, maar het zakenleven is moderne oorlogsvoering.”

Die oorlogsmetaforen… Heeft u zelf in het leger gezeten?

„Ik was dienstplichtig in Nederland, maar werd boventallig verklaard. Ik kom wel uit een militair gezin; mijn vader was veteraan uit de Tweede Wereldoorlog en kreeg een verzetskruis. Hij was ook enorm trots toen ik was aangenomen voor de officiersopleiding van het Koninklijk Instituut voor de Marine in Den Helder. Ik zou officier worden, terwijl hij een non-commissioned officer was, gepromoveerd als soldaat. Maar net voordat ik helemaal klaar was met de middelbare school, zei ik: ‘Nee, toch maar niet’.”

Heeft uw vader uw succes in de VS nog meegemaakt?

„Ten dele, maar niet in deze mate. Hij zou hiervan geshockeerd zijn denk ik, maar hij zou wel trots zijn.”

Correctie (19 september 2020): in een eerdere versie van dit artikel stond dat Slootmans boek Tape Sucks uit 2009 kwam. Dat was 2011.