In Nachtraven reflecteren muziek en dans op de impact van de 1,5 meter-samenleving
Vier jaar na hun succesvolle muziektheaterproductie Creatures bundelen danscollectief ISH en het Balletorkest opnieuw hun krachten. In Nachtraven reflecteren muziek en dans op de impact van de anderhalvemetersamenleving.
Zes dansers lopen kriskras over het podium. Onhandig proberen ze elkaar te vermijden. Het is een zeer herkenbaar beeld. Wie heeft het afgelopen jaar niet zelf meegedraaid in deze door het RIVM voorgeschreven anderhalvemeterdansjes?
Jakkerende slagwerkers
Marco Gerris zal niet de eerste choreograaf zijn die de voor het oprapen liggende supermarktchoreografie naar het podium vertaalt. En hij zal ook vast niet de laatste zijn. Wat het in dit geval wel uniek maakt zijn de op stevig volume jakkerende slagwerkers en blazers die het gekronkel begeleiden. Terwijl Gerris en zijn dansers nog druk overleggen over hoe ze precies tegen elkaar aan moeten botsen en struikelen, discussiëren orkestleden over de intensiteit die ze in Robert Maggio’s brassbandcompositie Revolver willen leggen: “Het mag nog wel wat gretiger!”
Die gretigheid valt ook te beluisteren in de andere muziekstukken: een eclectische mix waarin klassieke componisten als Benjamin Britten, Igor Stravinsky en Edgar Varèse de lessenaars delen met de jazzfunk van Herbie Hancock en de hiphop van The Fugees. Volgens muziektheatermaker Joris Nassenstein, die samen met Marco Gerris en musicoloog Jan Pieter Koch initiatiefnemer is van deze productie, is die gedrevenheid van de muzikanten deels te verklaren uit hun fysieke aanwezigheid op het podium. “Het Balletorkest zit natuurlijk vrijwel altijd in de orkestbak, zonder echt contact met de dansers of het publiek. Een setting als deze is voor hen erg inspirerend.”
Conform de richtlijnen
Terwijl de musici, conform de richtlijnen meters uit elkaar zitten, liggen de dansers al snel op en onder elkaar op de grond, als een onontwarbare kluwen ledematen. Het lijkt tegenstrijdig, maar ook dat is conform de richtlijnen. Marco Gerris: “Zodra de contactberoepen weer mochten wilden wij weer los. Voor deze productie heb ik wel tegen de dansers gezegd: jullie zijn van mij. Want als een van de dansers positief wordt getest moeten we alle voorstellingen skippen.”
Het gegeven dat van de ene op de andere dag alles stilstond was de aanleiding voor de voorstelling. “Het is een vertaling van die rare situatie waar we nu nog steeds in zitten. De aanvankelijke berusting, de onzekerheid, de frustratie. Die reacties zie je terug bij de hoofdpersoon, die verschillende stadia doormaakt, van ontkenning via het zoeken naar een nieuw normaal tot acceptatie daarvan.”
Daarnaast wil Nachtraven de kijker meenemen op een reis door de nacht. Het is in het zonovergoten repetitielokaal in De Hallen nog wat moeilijk voor te stellen, maar in de Westergasfabriek voltrekt de voorstelling zich in een nachtclubachtige setting. Compleet met intieme tafeltjes rondom een podium en de soulvolle bijdragen van zangeres Noa Koch. “De titel Nachtraven hebben we ontleend aan het bekende schilderij Nighthawks van Edward Hopper,” licht Gerris toe. “De weemoedigheid en de eenzaamheid van die mensen in dat Amerikaanse café fascineerde me altijd al. De afstand tussen die personen maakt het echt een schilderij voor onze tijd.”
Nachtraven: t/m 26/9 in Transformatorhuis Westergas.