André Hazes: ‘Het is eng hoeveel ik lijk op die ouwe’

André Hazes ontvangt in het Hard Rock Hotel aan het Leidseplein. Althans: de ontmoeting volgt pas als zijn bezoek eerst een tournee langs zes hotelkamers heeft volbracht. De kamers zijn royaal ­gedecoreerd om de tekst van het nieuwe Hazes-liedje dat tegelijk uit de speakers klinkt te versterken.

Het is duidelijk: Hazes (26) wil per se voor­komen dat het verhaal van zijn nieuwe album Thuis wordt misverstaan. Op de eerste hotelverdieping heeft hij daarom een ‘interactieve experience’ opgetuigd. De aankleding van de kamers verbeeldt de gevoelens die leidden tot nummers met veelbetekende titels als Te laat, Het lukt je niet alleen en De liefde van mijn leven.

Bij het eerstgenoemde liedje past volgens de maker een weelderig gedecoreerde hotelkamer die geurt naar whisky. Dameslingerie op het dekbed, bierflesjes naast de wastafel en het woord ‘klootzak!’ in lippenstift op de spiegel. De boodschap: dit is het bestaan van een womanizer. Een casanova die, zo zien we een deur verder, tegelijk leeft als een hulpeloze vrijgezel: slingerende kledingstukken, lege pizzadozen en sigarettenpeuken. Maar de redding wacht aan het einde van de gang: de kamer van het lied De liefde van mijn leven. Rozen, bonbons, champagne en, op de beddensprei, een door elektrische waxinelichtjes gevormd hart.

Je hoeft slechts flarden van het showbizz­nieuws te hebben gevolgd om te weten in welk verhaal Hazes de inspiratie vond voor zijn muzikale expressie. De liedjes op Thuis volgen de pieken en dalen van zijn eigen liefdesleven. Een grillige grafiek die hem via talloze pagina’s in de roddelbladen van Monique, de moeder van zijn zoon André, naar tv-presentatrice Bridget Maasland en uiteindelijk weer terugvoerde naar zijn Monique. Bij haar is hij, zo ­verklaart hij omstandig, ‘eindelijk thuis’.

Welke afwegingen maakte u bij het opnieuw openbaar maken van die persoonlijke zaken via uw muziek?

“Dit verhaal heeft mijn leven het afgelopen jaar beheerst. Als je zoveel meemaakt op privévlak is het raar om dat te verzwijgen. Als zanger moet je met de billen bloot, vind ik. En daarbij heb ik nu eenmaal de naam Hazes: dan ga je niet zomaar een liedje inzingen, dan zing je waargebeurde levensverhalen. In die zin zou je bijna zeggen dat het mooi is wat er allemaal is gebeurd, omdat ik nu écht iets te vertellen heb.”

U was niet opgelucht dat u de hele affaire kon afsluiten?

“Voor de muziek ben ik er dankbaar voor, zo is het gewoon. Iemand vroeg me: ‘Wat zou je vader van deze plaat hebben gevonden?’ Nou, ik denk dat ik voor mijn gedrag een draai om m’n oren had gekregen. Maar op die liedjes was hij vast een beetje jaloers geweest. Een paar ervan hadden uit zijn pen kunnen komen.”

Houdt u daarbij nog rekening met de betrokkenen in dit verhaal? Het is deels ook hun liefdesleven dat zo opnieuw in de openbaarheid komt.

“De liedjes zijn geschreven met heel veel respect naar iedereen toe. Ik wil niemand beschadigen.”

Uw ex-vriendin heeft de liedjes van tevoren mogen horen?

Stilte. Een blik naar manager Sjoerd en dan: “Alles wat erop staat is echt met het grootst mogelijke respect gedaan. Iedereen moet ermee kunnen leven.”

Schrijft u alles zelf?

“Alles komt uit mijn hoofd, ja. Maar ik heb een vast schrijfteam met wie ik de afspraak heb dat ze altijd paraat staan, als ik bel met een idee. Dan zeg ik: ‘Zo moet het ongeveer klinken en dit is wat ik wil vertellen.’ Dan gaan Marcel Fisser en Edwin van Hoevelaak de muziek maken. Bram Koning schrijft de tekst. Ik ga dan altijd anderhalf uur slapen. Als ik wakker word, is de tekst klaar en ga ik inzingen.”

In Een doodgewone man, de Nederlandse versie van Ozzy Osbournes Ordinary Man zingt u: ‘Het ging misschien wel iets te snel/De roem die overviel me wel.’ U kent toch niets anders dan de spotlights?

“Klopt. Toen ik werd geboren, stond er al een camera op m’n gezicht. Alleen: het kwam de laatste jaren allemaal tegelijk. Op mijn 20ste kreeg ik een relatie met Monique, op mijn 22ste werd ik vader en kwam precies ook mijn echte doorbraak. Ik mocht grote dingen gaan doen en had het gevoel dat ik maar één keer de kans zou krijgen om het waar te maken. Om een éígen André Hazes te worden, niet meer het zoontje van. Dus heb ik me kapotgewerkt om te voor­komen dat mensen dat ooit nog over me kunnen zeggen. Alleen: daardoor heb ik thuis af en toe steken laten vallen.”

Uw vader leek met uw moeder eenzelfde soort relatie te onderhouden als u met Monique. Hij bivakkeerde vaak alleen in hotelkamers als de stress van thuis hem te veel werd. Dan liet hij de opvoeding aan uw moeder over.

“De gelijkenis is af en toe gewoon eng, ja. Behalve een heel stel geweldige eigenschappen, heb ik ook een paar slechte karaktertrekken van die ouwe. Ik heb het zo vaak gezegd: ‘Ik ga het heel anders doen dan hij, ik ga mijn kinderen een andere jeugd geven dan hij heeft gedaan.’ Maar hoe vaker ik dat zei, hoe meer ik op hem begon te lijken.”

“Neem die hotelkamer waar hij introk als hij een concert in Ahoy moest geven. Dat heb ik altijd grote onzin gevonden. Tot ik die shows zelf ging doen. Toen ik dacht ik: waar haal ik nu vooraf mijn rust vandaan? Het eerste jaar ging dat thuis nog net goed, de tweede keer werd ik er met bonje uitgestuurd door Monique.”

“En wat je ook niet moet onderschatten: als ik op m’n twaalfde op een feestje kwam en ze daar hoorden dat ik de zoon van Hazes was, kreeg ik echt geen Fristi, hè? Het duurde best lang voor ik doorhad dat dat gezuip niet normaal is. Ik ben nu weer een half jaartje thuis, drink niet meer en merk hoe blij mijn zoon is me te zien. Voor het eerst in al die jaren durf ik te zeggen dat die kleine écht een andere opvoeding krijgt dan ik.”

Het album Thuis komt 18 september uit.