Van de Beek viel goed in

21 september: een 8 voor Donny van de Beek

Donny viel goed in, zeker vergeleken met het spel van Paul Pogba, die nog niet hersteld leek van zijn coronabesmetting of die te kort vakantie had gehad. Van de Beek begon met tomeloos vrijlopen: kreeg hij de bal, dan kaatste hij vlekkeloos terug of door. Technisch en wat talent betreft was hij, zeg maar, de Kudus van Manchester United. Ook maakte hij een beheerst doelpunt. Jammer genoeg verloor United op een trooste­loze manier, dus die goal was snel vergetelheid. Vierenhalve week geleden speelden ze nog in de Europa League. Het gaat even duren voordat zij fit genoeg zijn. Met aankopen heeft die vermoeidheid niks te maken, al zal een Unitedfan kreunen om het bod van meer dan 50 miljoen van Manchester City op de geweldige centrale verdediger Jules Koundé van Sevilla, terwijl zij met een kneus als Lindelöf zitten.

19 september: een 4 voor Virgil van Dijk

In blinde paniek gooit de KNVB een Europese titel weg. Zelfs Frank de Boer zal erkennen dat Van Gaal de enige is die meer uit een elftal kan halen dan ze zelf denken dat erin zit. Virgil van Dijk is ervoor gaan liggen. Is hij bang voor zijn plaats? Tegen Leeds United was het huilen met de pet op en knudde met een rietje tegelijkertijd. Drie goals moest hij incasseren tegen een net gepromoveerd elftal. Bij de tweede dacht het fenomeen wel even in looppas een bal uit de lucht met de wreef weg te tikken. Leeds scoorde. Bij de eerste goal had de grote leider er ook al niet fijn uitgezien, net zo min als bij de derde, toen hij zijn been uitstak en de bal miste. Ongeconcentreerd en met kapsones liep de voorzitter van de spelersraad, althans de aanvoerder van het Nederlands elftal, over het veld. Van Gaal zou daar luidkeels iets van hebben gezegd. Misschien had hij hem wel op de bank gezet en voor De Vrij gekozen, de centrale verdediger die onder zijn leiding tijdens het WK van 2014 inter­nationaal doorbrak. Van Gaal coachte toen een niet van talent overlopend elftal naar de derde plaats op het WK, een prestatie vergelijkbaar met het winnen van de Champions League in 1995. Toch durfde ­Voetbal International een paar weken geleden deze kop te plaatsen: ‘Van Gaal armoedige keuze’. Een week later: ‘Ten Cate logische opvolger Koeman’.

Een schamele ruildeal met een lek uit het verleden in de hoop op een bron in de kleedkamer. Ik geloofde de domheid niet: een noodlijdend blad dat een hogere omzet tijdens een succesvol EK wegkieperde met de nonchalance van Van Dijk, ten behoeve van iemand die een mooie relatie met Rijkaard verspeelde door in Barcelona te veel eer naar zichzelf toe te trekken en vervolgens faalde bij Ajax en Chelsea.

Intussen zit Van Gaal zwaar teleurgesteld thuis. Hij had het graag tot een succes gemaakt, dat laatste kunstje. Nu zullen we met het rode potlood in de hand tijdens dat EK extra kritisch kijken naar Van Dijk en Memphis, de zwaargewichten in een spelersraad, waarvoor deze hele zaak een public-relations­fiasco is geworden. Hun gedrag is zoals we dat kennen van voetballers: gestoeld op eigenbelang.

19 september: een 8 voor Gareth Bale

Op 26 mei 2018 mocht Bale invallen in de Champions Leaguefinale tegen Liverpool. De Engelsen waren al kapot gebeukt door Ramos, met het nietsontziende van de straatcrimineel. De mooiste herinnering aan die wedstrijd is gelukkig een voetbalmoment: de omhaal van Bale na de voorzet van Marcelo, een van de grote doelpunten uit de geschiedenis van ­Champions Leaguefinales. Na de wedstrijd dreigde Bale met een vertrek. Hij vond zichzelf te goed voor de bank en gelijk had hij. Wanneer voetballers de baas zijn, zoals in Madrid Ronaldo toen, dan worden andere spelers het slachtoffer. Nu komt Bale terug naar Londen, hopelijk vervuld van wraak om het Perez en Zidane eens mooi betaald te zetten.

19 september: een 8 voor Donny van de Beek

Krijgt Donny vanavond zijn eerste basisplaats bij Manchester United? En hoe zal het middenveld eruitzien? Mijn favoriete opstelling is die met Pogba als verdedigende middenvelder, Van de Beek als loper en Fernandes op tien. Als dat gaat draaien, is een titel mogelijk.

18 september: Een 7 voor Arjen Robben

De liesblessure van Robben valt mee. Er is niks beschadigd. Alle opwinding bleek voor niks te zijn. Ik moet oppassen niet van cynisme te worden beschuldigd. Robben is net Zwarte Piet: voorstanders beginnen moord en brand te schreeuwen bij een kruimel van kritiek. Onmiddellijk valt het woord cynisme. Alsof cynisme niet de vluchtweg is van hopeloze romantici. ‘Ik heb mijn leven lang gehoopt dat mijn cynisme gelogenstraft zou worden,’ schreef Beigbeder. Er is een aspect aan Robben dat sommigen rechtop laat zitten: zijn onlesbare dorst naar aandacht. Of hij nu zijn team toespreekt, zich uitermate bewust van de meekijkende camera, of hij nu in zijn eentje een ereronde loopt, of hij nu zijn warming-up doet op de drempel van de perskamer: het is een permanente schreeuw om ‘gezien te worden’. Ik hoop dat hij snel weer meedoet. Zonder ophef.

17 september: Fredrik Midtsjø 5

Het zou lullig zijn om na de wedstrijd tegen Kiev ineens te schrijven dat Midtsjø wordt overschat. Ik deed dat dan ook na een wedstrijd tegen Feyenoord, waarin hij door Van Persie werd weggeblazen, en na een nederlaag tegen Manchester United, toen hij ten onder ging tegen hun jonge middenveld. Men heeft beweerd dat Ajax hem zou moeten en kunnen kopen. Deze bewering kan geen standhouden. Dinamo Kiev is een matige ploeg maar te goed voor AZ en Midtsjø. Ook de andere spelers zullen hun internationale ambities even moeten bijstellen. Pas later in de Europa League zouden ze weer op een podium kunnen verschijnen waar verwachtingen worden gewekt. Voorlopig was het huilen met de pet op. Goalgetter Boadu kreeg kansen die een topspits niet mag missen, een oud euvel. Gelukkig zijn hij en Stengs jong genoeg om opgewekt vooruit te kijken.

16 september: een 8 voor Kenneth Taylor

Ten Hag kwam er gezellig bijzitten tijdens Jong Ajax-Jong PSV. Normaliter staat hij op het balkon van het hoofdgebouw. Misschien had hij vanavond geen zin in geouwehoer aan zijn kop. Even geen Sjakie in zijn oor. Of misschien was het balkon dicht vanwege corona. Erik schoof aan bij een bekende op de tribune. Onmiddellijk verscheen de jongen van een jaar of achttien met een Ajaxmondkapje voor en het woord steward op zijn rug. Of meneer de regels in acht wilde nemen, luidde de vraag. 

Zonder morren nam Erik de vereiste afstand in van een stoel of vier. Ik gun die jongen opslag en promotie, hoewel hij waarschijnlijk niet wist dat hij de hoofdcoach zijn plaats had ge­wezen. Jong Ajax verloor onverdiend met 1-2. Taylor speelde goed en efficiënt. Hoelang kan de trainer hem de linkshalfplek in het eerste nog onthouden?

15 september: een 3 voor Paredes

Veel mensen praten steevast negatief over Strootman. Het verschil tussen hen en mezelf? Ik zie Strootman regelmatig spelen. Uitstekende invalbeurt van hem zondagavond tegen PSG. Hij pakte een nuttige gele kaart en was een fijne aanwezigheid tijdens de knokpartij die ontstond in de blessuretijd in Parijs. Er ging een minuten durende wederzijdse scheldpartij aan vooraf tussen Neymar en Àlvaro Gonzalez, die duidelijk onder de huid wist te kruipen van de Braziliaan. Of hij zich daarbij racistisch heeft uitgelaten, konden we niet horen. De grootste schuld van de vechtpartij lag bij een Argentijn genaamd Paredes die of nog koorts had na zijn coronabesmetting, of zich mudvol ‘medicijnen’ had gedouwd. Hij viel in en begon onmiddellijk om zich heen te schoppen. Hij is kennelijk de aangewezen bodyguard van Di Maria en Neymar, die ook besmet waren geraakt op Ibiza. Genoten van Marseille.

14 september: een 8 voor Antony

Volgens mij was het Rayhi die twee keer op dezelfde manier werd gedold door Antony: dreigen buitenom en dan wegdraaien binnendoor. Het was een van de weinige vrolijke momenten tijdens Sparta-Ajax. Het was al een stroperige rit geweest via een afgesloten A4 en files op de A44. De wedstrijd kroop op net zo’n slome manier naar het einde als mijn tocht door Zuid-Holland. Het wordt behelpen zonder Ziyech. Het was dat Harroui, uitstekende speler overigens, ging lopen showboaten met een extra bal onder zijn arm en Dest vergat, anders had Ajax nooit gescoord. Scheids Kamphuis gaf Tagliafico rood voor een bal die per ongeluk op zijn hand kwam. Dat kon er ook nog wel bij. Intussen stond Antony maar te zwaaien en te roepen op rechts. Niemand gaf hem de bal. Misschien is hij te klein en zien ze hem niet.

12 september: een 6 voor Memphis Depay

Rudi Garcia, de trainer van Lyon, haalde Memphis in de Champions League meestal na een uur van het veld. Logisch bij een voetballer die zo snel terugkeerde na een kruisbandoperatie. Tegen Dijon werd hij kort na het binnenschieten van zijn derde doelpunt gewisseld, twintig minuten voor tijd. Een week later speelde hij binnen vier dagen twee hele wedstrijden, zijn eerste nadat hij de blessure had opgelopen.

Dat hij tegen Italië zou falen, was voorspelbaar. In Lyon zullen ze knarsetandend naar zijn extra minuten hebben gekeken. Het was ook niet verstandig dat Lodeweges hem twee keer heeft laten staan. Dat kan maar één ding betekenen: Memphis wilde niet gewisseld worden en Lodeweges heeft naar hem geluisterd, wat alles zegt over de hiërarchie tussen speler en trainer. Kennelijk wilde Depay in verband met een transfer aan Europa laten zien hoe fit hij was.

Ook Wijnaldum werd zichtbaar belemmerd door een mogelijke nieuwe club. Tegen Polen was hij nauwelijks in de wedstrijd en wat zijn opdracht tegen de Italianen was, werd niet duidelijk. Hij stond op papier rechtsbuiten. De Italiaanse linksback vierde feest. Op een zeker moment in de eerste helft kwam Wijnaldum als in een uitbarsting van woede naar binnen gesprint, bal aan de voet, demarrerend als Bernal bergop. Voor het schot miste hij na die solo de kracht. Ook hij leek een statement te maken: centraal ben ik beter dan aan de rechterkant. Tactisch was het een chaos. Op 18 augustus hoopte ik in Het Parool nog op een Hansi Flickrol van Lodeweges. Dat kunnen we vergeten. 

12 september: een 9 voor Eduardo Camavinga

Iets minder dan een half uur voor tijd mocht Camavinga invallen tegen Kroatië. Hij kwam erin voor N’Golo Kanté. Grote schoenen om te vullen, zeggen we dan. Sinds Abdelhak Nouri heb ik niet meer zo’n gevoel van verwachting gekend. De jongen van 17 voldeed aan alles. Hij maakte niet één fout en brak twee keer door de Kroatische verdediging heen. De eerste keer nadat hij een grote Kroaat van de bal had beroofd op het middenveld – een jongen van 17, hè – de tweede keer trok hij van rechts een bal terug op Martial die net corner werd getikt door de verdediging.

Zo vol zelfvertrouwen aan de bal, zo nauwkeurig en geconcentreerd in zijn passes, allemensen wat gaan we nog genieten van deze fantastische middenvelder van Rennes. De emir van Qatar heeft hem op de radar. Real Madrid schijnt hem al niet meer te kunnen betalen. In dat halve uurtje passte hij 26 keer, veroverde hij drie ballen, tackelde hij twee keer en had hij negen geslaagde passes op de helft van de tegenstander, te weten 100 procent. TF1 liet na afloop een aantal van zijn acties in close-up zien. Zelfs de chagrijnige Lizarazu zat te stralen. Ik nam direct een digitaal abonnement op L’Equipe. ‘Eduardo Camavinga heeft alles al van een grootheid,’ luidde de kop.

12 september: een 8 voor Nico Tagliafico

Tagliafico wil weg. Dat is jammer, maar jammer heeft in het leven nu eenmaal een basisplaats. Op YouTube zag ik een fijne ruzie tussen Mourinho en Danny Rose, jarenlang de uitblinkende linksback van Tottenham. Nu wil Rose naar het buitenland. Zijn contract loopt nog een jaar, wat hem lekker goedkoop maakt voor een speler die beter zou kunnen zijn dan Tagliafico. Kopen, Marc.

11 september: een 8 voor Antoine Griezmann

Zelfs wanneer Depay speelt zoals tegen Dijon, zie ik hem niet bij Barcelona schitteren. Je hebt daar Messi nog een jaar. Depay moet eens aan Griezmann vragen hoe het is om met Messi samen te voetballen. Tegen Kroatië speelde Griezmann als vanouds, bevrijd van de lichaamstaal van de beste voetballer ter wereld. Hij rende kilometers, gaf een assist, maakte een doelpunt na een door hemzelf opgezette prachtige aanval en straalde iets uit wat je naast Messi tegenwoordig weinig ziet: spelvreugde. Wil Depay keer op keer worden teruggeduwd in een donker gat waar hij uit probeert te klimmen? Bij Lyon is Memphis boss, hij heeft de vrijheid om zijn spel te spelen in een van talent barstend elftal, onder leiding van een trainer die Guardiola in de Champions League tactisch voor schut zette.

Ik zou in Lyon blijven voetballen met plezier 

10 september: een 6 voor Henk ten Cate
Het grappigste moment tijdens Studio Voetbal was niet toen Ten Cate vrouwenvoetbal ‘een andere tak van sport’ noemde. Grappiger was zijn uiteenzetting over het bestaan van ‘lijntjes’ waarlangs de benoeming van de nieuwe bondscoach zou lopen. Hij schudde zijn hoofd over die lijntjes. De indruk werd gewekt dat Henk een groot slachtoffer was van het bestaan van lijntjes. Ik dacht aan De Lijntjes van Henk, die ik van hoofdletters heb voorzien omdat ik het een uitstekende boektitel vind. Jack van Gelder legde het eerste lijntje. Tijdens Rondo wierp hij de naam van Ten Cate zomaar ineens op als kandidaat-bondscoach. Toen kwam het lijntje van De Telegraaf. Valentijn Driessen betoogde dat er maar één man in aanmerking kon komen: Henk ten Cate. Lachend mompelde ik: ‘De Lijntjes van Henk.’ Het moeten wel lijntjes zijn: geen recente successen in elk geval.

9 september: een 8 voor Louis van Gaal

Dat Sneijdertje zijn voormalige trainer bij Ajax naar voren schoof als kandidaat voor de functie van bondscoach, snap ik. Ze gaan ver terug, naar de tijden van kleedkamervetes bij Ajax. De concurrent van Sneijder op nummer tien was Kenneth Perez. Daar wisten Wes en Henk ten Cate raad mee. Al snel stond Perez buiten, weggepest naar PSV. De bondscoach van het Nederlands elftal heeft een representatieve functie. Is Henk ten Cate representatief? 

In het voetbal moet je complotdenker zijn, anders loop je achter de feiten aan. Sneijder heeft onlangs aan de KNVB meegedeeld dat hij trainer wil worden en graag tot de cursus betaald voetbal zou worden toegelaten. Denkt hij stiekem al aan een stage als assistent van de bondscoach? Bij Van Gaal zou hij geen kans maken, noch bij De Boer of Bommel. Bij welke andere kandidaat wel?

8 september: een 8 voor Marten de Roon

Maandagmiddag keek ik uitgesteld als voor­programma van Nederland-Italië naar Studio Voetbal. Ik had in De Telegraaf gelezen dat de KNVB vanwege inclusiviteit in gesprek moest gaan met Ten Cate. De Telegraaf, spreekbuis van Black Lives Matteractivist Wierd Duk, eiste diversiteit. Dat kwam angstig dicht in de buurt van een Zomerpromenade-sketch. De gedood­verfde kandidaat meldde dat hij geen bondscoach van het vrouwenteam wilde worden, want dat was ‘een andere tak van sport’. 

Als een bondscoach een representatieve functie bekleedt en ze kiezen voor Ten Cate, dan moeten ze hem vlug bijpraten over de veranderde opvattingen rond mannen en ­vrouwen in het voetbal. Hij heeft zo te horen erg lang in Arabië gewoond. Het gebrek aan tactische discipline tegen Italië, Wijnaldum op rechts vooral, schreeuwde om de hand van Van Gaal. Jammer dan voor de spelersraad. Alleen De Roon kon Italië aan.

7 september: een 8 voor Louis van Gaal

De Telegraaf heeft niets geleerd van 2014, toen ze na een smeercampagne gifgas moesten terugnemen. Van Gaal kwam tijdens het WK verder dan men hoopte. Nu zijn ze al begonnen vóórdat Van Gaal benoemd is. VI steekt een helpende hand toe door Ten Cate op te gooien. Zwakkelingen als Hoogma en Gudde schuiven de verantwoording voor de benoeming van de nieuwe bondscoach graag door naar de spelers. Zo blijven zij buiten schot en kunnen ze naar het elftal wijzen mocht er iets misgaan met, bijvoorbeeld, Ten Cate. 

Zondag hoorden we van een international met hersens, Marten de Roon, dat er door de spelers geen namen zijn genoemd. Waar die van Ten Cate vandaan komt, is speculeren. Het gekke is dat een winnend elftal meer kranten en bladen verkoopt. Een winnende Van Gaal besmeuren kost omzet. Zo dom zijn ze, journalisten.

4 september: een 8 voor Sven Botman

Drie clubs uit de Ligue 1 ga ik volgen dit seizoen: Lyon voor Depay, Rennes voor Camavinga (er is een eredivisiespeler die een transfer naar Rennes heeft geweigerd. Hij weet over een jaar hoe groot die vergissing is geweest) en Lille voor Botman. Depay en Botman, de een ge­selecteerd voor het eerste, de ander voor het tweede Nederlands elftal, stonden deze week in het sterrenelftal van L’Equipe. Botman verstuurde tijdens de met 0-1 gewonnen uitwedstrijd tegen Reims vijfen­negentig passes, won twaalf van zijn dertien duels waarvan zeven uit zeven in de lucht. Exact in die categorieën is hij gescout door Lille. Reken maar dat deze jongen pisnijdig is dat hij vanmiddag op de bank zit bij Jong Oranje. Voor mij is het een zoveelste bewijs dat de aartsconservatieve Nederlandse voetbalwereld een blinde vlek heeft voor Frankrijk. Botman is in vorm.

3 september: een 8+ voor Memphis Depay

Soms denk ik dat ik over iets heb geschreven, blijkt het een tweet te zijn geweest. Tijdens Lyon-Dijon deed Memphis zulke bijzondere dingen dat ik mijn telefoon móest pakken om de wereld daarvan op de hoogte te stellen. Nu niet één zender zo verstandig is om de Franse competitie te kopen, heb ik mijn maatregelen getroffen. Vandaar dat ik live kon zien hoe Memphis zijn eerste penalty laag in de hoek knalde en de tweede snoeihard in het dak van het doel. Zijn velddoelpunt was een hard bewijs van topvorm. Er stond een aantal spelers bij het doel. Tussen hen in viel de bal. Dembélé zat er even aan, voordat Memphis hem uit de lucht haalde met de ene voet om hem in de draai razendsnel met de andere in het doel te prikken. Hij is klaar voor die interlands.  

2 september: een 8 voor Louis van Gaal

Iemand zegt: “Het zou goed zijn eerst te overleggen met de spelers over de benoeming van de nieuwe bondscoach.” Virgil van Dijk zegt: “Ik heb de naam van Louis van Gaal persoonlijk niet genoemd.” Van Dijk zei ook: “Het is belangrijk dat de directie weet hoe wij denken.” Directeur Nico-Jan Hoogma zei: “We spreken uiteraard met de spelersraad.” Dit doet het ergste vrezen. 

Stel dat Van Dijk zou bepalen wie de opvolger van Ronald Koeman wordt. Dan krijg je vanzelf de Messisituatie waarin spelers bij beslissingen van de trainer eerst de lichaamstaal van Van Dijk bestuderen alvorens te gehoorzamen of niet. Een bondscoach is een verlicht despoot. Hij heeft er maling aan of Van Dijk zijn naam noemt of niet. Hij is namelijk de baas, die Stefan de Vrij opstelt naast Matthijs de Ligt als Van Dijk dwars gaat liggen. Inspraak is een vloek.

1 september: een 9+ voor Donny van de Beek

Een jaar of vijftien geleden nam Dennis Bergkamp een van zijn weinige doorslaggevende beslissingen als opleider bij Ajax. Hij adviseerde Donny om niet naar de D1 te gaan, wat hij dolgraag wilde omdat elke voetballer in het hoogste elftal wil spelen, maar nog een jaar onder zijn leiding in de D2 te blijven. De D1 werd in de as beheerst door het dominante duo Nouri-Bergwijn. 

Bergkamp vond het beter om Van de Beek nog een jaar in de schaduw te laten rijpen. Ik denk dat Dennis iets van zichzelf herkende in de verlegen jongen uit Nijkerkerveen. Het zou een goed advies blijken te zijn. Onder Bergkamp kon Donny zich ontwikkelen in de as van het team. Later zou hij met Appie een geweldige verstandhouding in het veld krijgen. Donny lopen, Appie met de pass ‘op de stropdas’. Goal.

31 augustus: een 10 voor Salo Muller

Op een zaterdagochtend vertelde Salo Muller me in een radiostudio na de uitzending hoe hij als vijfjarige jongen tijdens de oorlog in de ­Hollandsche Schouwburg zijn ouders op het podium had zien staan om te worden weg­gevoerd naar Westerbork. Zelf werd hij gered. Kijkend naar een gesprek met Job Cohen in ­Buitenhof werd nog duidelijker hoe belangrijk Salo’s werk is geweest ten behoeve van oorlogsslachtoffers die door de NS naar hun ondergang waren vervoerd. Je zou bijna vergeten dat hij een geweldige fysio was. In 1978 ging ik skiën. Al op de kinderweide ging het mis. Zo maakte ik kennis met Salo. “Verrekte knieband,” zei hij, een diagnose die geen orthopeed hem kon verbeteren. Zes weken lang zette hij twee keer per week een stroomstootwapen op de knie en toen was het over. Klein leed geheeld. Groot leed gaat nooit over.  

28 augustus: een 8 voor Teun Koopmeiners

AZ heeft Europa een dienst bewezen door de Tsjechen van Plzen uit het toernooi te knikkeren. Zoals vaker bij Oost-Europese ploegen was Plzen samengesteld uit geblokte landmensen met rupsbanden als voetbalschoenen. Het is verbazingwekkend dat een sprankelend bier als Urquell uit die streek komt. Op voetbalgebied sprankelde er niks bij de hopbrouwers. Jongens als Stengs en Boadu konden er niet tegen. Bij hen sprongen de ballen van hun schoenen alsof ze Tsjechen waren. Geen ritme, noemen ze dat in Alkmaar. Wie zijn ritme wel had gevonden, ja, wie de maat sloeg tegen de storm in en met de wind mee, was Teun Koopmeiners. Zelfs achter het wegroeien van de bal zat vaak een gedachte, zodat het opgeruimde leer niet zelden bij een medespeler terechtkwam. Ik zag een potentie die ik eerder over het hoofd had gezien. Sorry daarvoor.

27 augustus: een 4 voor Ronald Koeman

Natuurlijk verdedigt Messi al een tijd niet mee. Natuurlijk moet een trainer hem proberen te overtuigen dat wel te doen. Hoe? Met gevoel voor verhoudingen. Koeman had zich kunnen inlezen bij de best ingevoerde journalist bij Barcelona, Simon Kuper in Hard gras. Dit is een belangrijke anekdote over La Masía, de school van Barcelona. De coaches vertelden hoe aan een jongen die werd weggestuurd, vergiffenis was gevraagd door een huilende rivaal die mocht blijven. In die sfeer kwamen Messi en Iniesta er altijd lunchen toen ze al wereldsterren waren. Ze bespraken hun problemen met de coaches alsof ze 16 jaar waren. Zlatan vond dat zijn medespelers in Barcelona geen ­sterren waren, maar schooljongens. Messi, Piqué en Busquets kennen elkaar van school, ze zijn groot geworden met Xavi en Iniesta. En dan komt de Hollander Koeman vertellen hoe het moet? Kans­loze affaire.

26 augustus: een 8+ voor Devyne Rensch

Van laptoptelevisie houd ik niet. Het beeld kan beter en er wrijft vaak iemand met een doekje over de lens. Daar moet je als Ajaxbeloftenmaar onderuit zien te voetballen. Dat lukte vooral Devyne Rensch. Zondag tikte hij op de echte televisie een bal in de hoek met de fluwelen zijde van zijn rechtervoet. Dinsdag speelde hij linksback tegen een elftal van sombere Duitsers, waardoor zijn talent al het beschikbare licht absorbeerde. Helaas werd hij in de rust vervangen door Magallán. Ik kon iets anders gaan doen en telde de spelers die Louis van Gaal in 2014 naar Manchester United had willen halen: Ramos, Hummels, Lewandowski, Müller, Mané, Mahrez en Kanté. Omdat het de club niet lukte ze te kopen, werd Louis geen kampioen. Ik dacht aan Di María en Martial. Die kreeg hij wel, maar niet aan het voetballen.  

25 augustus: een 8 voor Kenneth Taylor

Taylor is een neef van de vroegere chef sport van De Telegraaf Charles Taylor. Of zoiets voor hem werkt of niet, hangt af van de populariteit van het familielid. Dat zit wel snor met die goedlachse oom. Kenneth had in de jeugd soms een akkefietje waarbij het woord discipline viel. Juist dat was tegen Red Bull zijn kracht, zijn gedisciplineerde spelopvatting. Het middenveld Taylor-Van de Beek-Álvarez stond als een huis. Opeens was er balans, die geheimzinnige eigenschap die een middenveld kan definiëren. Voor rust werd er weer volop geklaagd over Álvarez, alsof Michael Lewis Moneyball helemaal voor niks had geschreven. Een sportman is niet per definitie goed als hij eruitziet als een atleet. Álvarez’ lichaamsbouw en verre van soepele loop werken esthetisch niet in zijn voordeel, maar dankzij het centrale middenveld Taylor-Álvarez ging Ajax bijna draaien als voorheen.

24 augustus: een 9,5 voor Eduardo Camavinga

PSG verloor van Neuer. Zie je wel, het Franse voetbal stelt niks voor, zeggen de Nederlandse betaalzenders. Kunnen ze de Franse competitie weer jarenlang negeren. 23 uur voor het eindsignaal van de Champions Leaguefinale was de studio van Canal+ in Parijs in rep en roer. De grote sensatie van het Franse voetbal had er voor Rennes een invalbeurt van 25 minuten op zitten tegen Lille. Renato Sanches was chagrijnig gewisseld, nadat hij door het 17-jarige wonderkind Camavinga gruwelijk door de benen was gespeeld. Wij mochten het niet zien. Frankrijk is wereld­kampioen en twee Franse clubs speelden in de halve finale van de Champions League, maar wij kunnen niet naar hun competitie kijken. Wel naar de Portugese. “Schiet mij maar lek,” zeggen ze in het voetbal. Over twee jaar wint Camavinga de Champions League met een grote club, speelser dan alle Duitsers samen.

21 augustus: een 9 voor Serge Gnabry

Opnieuw toonde Rudi Garcia, de coach van Lyon, zijn tactische meesterschap. Binnen een kwartier verschenen twee van zijn aanvallers alleen voor Neuer. De treurigste misser was die van Depay, die door sommigen goed genoeg wordt geacht naar Barcelona te verhuizen. (Misschien hebben zij een hekel aan Koeman.)

Ook Aouar, een voetballer van wie niemand in Nederland een maand geleden had gehoord, schijnt naar Barcelona te moeten. Onzin, hij is geen speler voor Koeman. Tegen Bayern was hij wel de enige die overeind bleef, met een splijtende, niet verzilverde assist op Toko Ekambi als hoogtepunt. Tactische vondsten kunnen nare keerzijdes hebben. Maxwel Cornet deed het aanvallend als linksback uitstekend tegen Manchester City. Woensdag was hij twee keer (mede)schuldig aan de doelpunten van Gnabry. Wie een linksback maakt van een linksbuiten, moet verdedigend altijd inleveren. Zeker tegen zo’n topvoetballer als Serge Gnabry.

20 augustus: een 9 voor Ángel di María

Di María, met zijn twaalf doelpunten en 23 assists, mocht tegen Atalanta niet meedoen. Geschorst. Zijn aanwezigheid maakt zoveel uit. Niet alleen betrokken bij elk doelpunt, verdedigde hij tegen Leipzig mee alsof zijn long­inhoud eindeloos was. Een aspect aan het spel van Messi, Suárez en Ronaldo: als hun elftal de bal niet heeft, doen ze niks. Kijken ze naar Mané en Firmino, zeggen ze: “Die kunnen ballen.” Het corveewerk dat ze doen, zien ze niet. Wat Di María bijdraagt zonder bal, is bijna even belangrijk als het gevoel in zijn linkervoet. Neymar werkt hard, ook als zijn acties mislukken. Bayern München is een machine. De grote ster Lewandowski loopt zich het rambam. Je ziet hem nauwelijks, behalve als hij scoort. Ik heb medelijden met Koeman. Met Suárez en Messi op deze leeftijd speelt Barcelona zonder bal met negen man.

19 augustus: een 6- voor Ronald Koeman

Aan de andere kant pakt Koeman die trein, omdat andere boemels uit de dienstregeling ­lijken te vallen. Misschien gaat de Nations League niet door, misschien worden er helemaal geen interlands gespeeld in september. Koeman is een opportunist, maar ook opportunisten hebben recht op vervoer. Ik vraag me wel af of hij zich niet zal verslikken in zijn gulzigheid. Enfin, hij zoekt het maar uit met zijn droom. Sympathiek als Mbappé, Ancelotti of als Bielsa zal hij nooit worden.

De vraag is: wie wordt de opvolger? ‘Grote namen’ zijn niet van de lucht. Kijkend naar de prestaties van Hans-Dieter Flick bij Bayern München, dat de dubbel won en het beste voetbal van Europa speelt, vraag ik me af: wat is een grote naam? Grote namen krijgen een betere tafel in het restaurant. That’s it. Kan Dwight Lodeweges geen Hans-Dieter Flick worden?

18 augustus: een 5 voor Ronald Koeman

In de week dat Luis Suárez naar Ajax zou komen, vertrok Ronald Koeman naar Barcelona. Als het waar is natuurlijk. Gisteren was Pochettino nog de eerste kandidaat. Volgens Sid Lowe in The Guardian. Die veel weet over Spanje. Maar stel dat. Ik juich niet over beide transacties. Suárez zal zich tot Ajax verhouden als Messi tot Barcelona en Ronaldo tot Juventus: te groot voor het team. Ten Hag: “Luis, je moet wel je verdedigende werk doen.” Luis laat zijn blikkerende voortanden zien, wat in zijn geval even intimiderend is als een boer op een trekker. Voordat Erik het weet, komt Luis op zekere ochtend bij hem thuis verhaal halen. Koeman springt weer eens op een trein en verliest zijn laatste beetje integriteit. Betrouwbaarheid is zijn ambitie niet. Nooit geweest ook. ‘Die doodschop was klasse’, het motto van een nietsontziend karakter.

17 augustus: een 6 voor Lionel Messi

Geen kwaad woord over Messi (als mensen zoiets zeggen, volgt daarna vaak een aantal kwade woorden). Maxwel Cornet scoorde voor Lyon en blokkeerde een bal op de achterlijn, vlakbij zijn eigen doel. Hij was voorhoedespeler en staat sinds dit jaar, op aan­wijzing van zijn briljante trainer Rudi Garcia, linksback in een systeem met drie centrale ­verdedigers. Cornet heeft geen tien nationale kam­pioenschappen behaald, noch vier keer de Champions League gewonnen, zoals Messi. Ook kan hij niet tippen aan diens immense talent. Wel is hij een voetballer van deze tijd, waarin een individu zich moet schikken naar het team.

Messi gaat ervan uit dat het team zich naar hem schikt. Die tijd is voorbij. Zijn tijd is voorbij. Als we iets hebben geleerd van deze knock-outfase, dan is dat een samenhangend elftal de doorslag geeft. Ook een enorm talent als Houssem Aouar schikt zich.

14 augustus: een 9 voor Kylian Mbappé

Op Twitter vroeg Rense Beerepoot, zonder wie menig televisieanalist veel slechter uit de hoek zou komen, zich af wie beter was: Neymar of Mbappé? Neymar was tegen Atalanta weer­galoos in de kleine ruimte, met als hoogtepunt een panna op De Roon. Hij miste ook kansen en verzuimde een paar keer medespelers voor de keeper te zetten. Pas toen Mbappé kwam, schrompelde Atalanta ineen. Samen waren ze te sterk, met als hoogtepunt Neymars steekbal op Mbappé, waaruit de 2-1 viel. De spitsen Icardi en Sarabia kregen van L’Equipe allebei een 2, wat aan de hoge kant was. Neymar sloeg ze ten slotte maar over, deze dwaallichten in het duistere woud van onvermogen. Als Mbappé volgende week helemaal fit is en Verratti en Di María doen ook mee, heeft RB Leipzig een groot probleem, ondanks tactisch genie Nagelsmann en de formidabele Upamecano.

13 augustus: een 9 voor Leon Goretzka

Goretzka is 25 jaar. Zijn beste tijd moet nog komen. Morgen staat hij tegenover Messi. Wie hem ziet spelen, krijgt niet de indruk dat hij spanning voelt. Bayern is favoriet tegen Barcelona, hoewel in één wedstrijd alles mogelijk is. Hoeveel spelers telt Barcelona die een basisplaats zouden hebben bij de tegenstander? Maximaal drie, als je Piqué prefereert boven Boa­teng. Daarnaast alleen Messi en De Jong. Welke voetballers van Bayern zouden Barcelona verrijken? Kimmich, Davies, Goretzka, Müller, Gnabry en Lewandowski, minstens. Bayern gaat dus winnen. Tenzij Messi. Hetzelfde spel kunnen we spelen met Atlético en Leipzig. Wie zou Simeone willen hebben? Upamecano vast en zeker. Verder? Schick en Sabitzer mogelijk. Omgekeerd zou Nagelsmann Saúl opstellen, João Félix, Koke, Llorente en Lodi. Dus wint Atlético. Hoewel: herinnert iemand zich hoe Leipzig Tottenham met 3-0 wegspeelde? Niks is zeker.

12 augustus: een 9 voor Anthony Martial

Ik zag een foto van een zwembad vol verlangen. Het stond in een achtertuin. Het was zo groot dat er zes volwassenen in zaten, mijlenver weg van elkaars aerosolen. Er lag een plastic pseudospeedboot naast een immens grote opgeblazen pony. Het zwembad hunkerde naar buitenlandse avonturen die deze zomer on­bereikbaar zijn. Ik zag een schitterende metafoor voor de eindtoernooien om de Champions en Europa Leagues die nu worden afgewerkt. Er is water, maar er is geen zee. Volwassen mensen moeten het doen met een pierenbad.

Er zindert hitte zonder hartstocht. Leve de voetballers met de verbeeldingskracht om net te doen alsof ze voor honderd­duizend mensen spelen. Martial van Manchester United heeft die onbevangenheid. Hij durft weer alles wat hij ooit in Monaco durfde. Onstuitbaar wervelt hij langs verdedigers, alsof zijn schoolplein het grootste stadion ter wereld is.  

11 augustus: een 8+ voor Sergio Reguilón

Dinsdagavond speelt Sevilla tegen Wolverhampton Wanderers, een wedstrijd waar ik naar uitkijk. Omdat de Italiaanse competitie langer duurde dan de rest, dachten sommigen dat in de Serie A opeens goed werd gevoetbald. Totdat Roma in de Europa League op Sevilla botste, als een Cinquecento tegen een Andalusische fokstier. Roma verliet zwaargewond het veld, Sevilla had geen schrammetje. De club die nog maar kort geleden Bacca, Gameiro en Rakitic kon opstellen, telt nu weer nieuwe namen naast die van Banega. 

Een uitblinker tegen Roma was de linksback Sergio Reguilón, geleend van Real Madrid, dat een jaar geleden Mendy kocht van Lyon voor 50 miljoen, terwijl de zelf opgeleide Reguilón in het tweede speelde. Het is een vorm van mismanagement waarop we de directeur van Sevilla, Monchi, zelden kunnen betrappen. Reguilón moet tegen Traoré, Wolves’ beste speler. Een classic ligt in het verschiet.

9 augustus: een 9 voor Frenkie de Jong

Terwijl Botman vlekkeloos debuteerde voor Lille met zes gewonnen kopduels, vier intercepties en negentig procent gelukte passes, terwijl Messi een van de weinige goed spelende voetballers in een elftal vol dor hout was en Frenkie de show stal met passes, rushes en de lichaamsschijnbewegingen van een danser, terwijl Ronnie O’Sullivan gelijk opging met Ding Junhui, alias Ding, en de kwartfinales in Champions League er veelbelovend uitzagen met Bayern als favoriet, dacht ik: waarom geen krekels? Terwijl we keken naar zomeravondvoetbal waarbij zwetende mannen in een hok zonder ramen schuifjes bedienden die afwezig publiek lieten juichen, zingen en fluiten, verlangde ik in de hitte van de avond naar het kenmerkende geluid van Zuid-Europa: dat van de krekel. Meervoud, het geluid van duizenden krekels in de nacht. Als er werd gescoord waren de krekels even stil daarna begon hun concert weer.