Siem de Jong: ‘Mijn laatste wedstrijd was in januari’

Half twee dinsdagmiddag. Siem de Jong is net klaar met trainen op een van de voetbalvelden in Disney World. Nee, Mickey Mouse heeft hij niet gezien. Wel hoort en ziet hij elke dag donder en bliksem: vaste prik in Florida in deze tijd van het jaar, zeggen zijn Amerikaanse teamgenoten. En nu is er ook de dreiging van corona, vlak voor de herstart van het Amerikaanse voetbalseizoen, dat met een toernooi tussen alle 26 clubs uit de Major League Soccer zou beginnen.

Zou beginnen, want FC Dallas had zoveel positieve coronagevallen (tien) dat de club nog voor de start naar huis is. Wat horen jullie over de situatie?

Siem de Jong: “Dat Dallas niet het enige team is dat is getroffen. Ook bij Nashville zijn er besmettingen. Op het moment dat wij nu bellen, zou het gaan om acht gevallen. Het is moeilijk te zeggen hoe die ontstaan. Voor spelers en staf van alle clubs is alles hier strikt geregeld. De meeste besmettingen zullen niet nu zijn opgelopen, maar al eerder in de thuisstaten. Wat ik begrijp hebben de meeste spelers die positief testen trouwens geen symptomen.”

Hebben de teams onderling contact?

“We zitten in hetzelfde hotelcomplex, maar het is wel de bedoeling dat de teams zoveel mogelijk bij elkaar uit de buurt blijven. Alleen de liften, die gebruikt wel iedereen elke dag. We hebben allemaal wel zoiets van: oppassen.”

Ouders al bezorgd aan de lijn gehad?

“Bezorgd niet direct, maar zij vragen natuurlijk ook hoe het zit. Laten we hopen dat het meevalt. Nu we vlak voor de start zitten, neem ik aan dat het toernooi in elk geval begint. Wij ­spelen zaterdag onze eerste poulewedstrijd om 22.30 uur. We spelen er ook een om 9.00 uur ’s morgens, tegen Atlanta United van Frank de Boer. In Nederland zijn eredivisiewedstrijden om 12.30 uur al een dingetje, maar dit is andere koek. Nu gaan we denk ik midden in de nacht al aan de pasta.”

Hoe gaat de voorbereiding verder? U gaat nu ervaren wat straks alle eredivisiespelers gaan ervaren: hoe het is om na vier, vijf maanden weer wedstrijden te spelen.

“Klopt. Mijn laatste wedstrijd was in januari, nog met Ajax, als invaller uit bij FC Groningen (2-1 verlies). Sindsdien heb ik niet eens meer een oefenpotje gespeeld. We hebben geprobeerd er hier een te spelen, elf tegen elf op de training, maar toen ging het weer eens onweren en bleef het beperkt tot een helftje. Voor mijn medespelers was de laatste wedstrijd begin maart.”

“Als je nu een paar dagen zwaar traint, merk je het meteen aan je lijf en ook in je hoofd. Knieën en pezen krijgen weer klappen en bij vermoeidheid raak je eerder geïrriteerd. Zeker in combinatie met de warmte hier. Met Jaap Stam hebben wij dan wel een Nederlandse trainer die zegt: kies wat eerder voor balbezit in plaats van risico’s te nemen.” Lachend: “Dat vind ik wel lekker, die benadering.”

U wilde na Australië nu graag ook een avontuur in de VS aangaan. Cincinnati eindigde vorig seizoen als laatste in de Eastern Conference van de MLS. Wat zijn de verwachtingen nu?

“Dit is een vrij nieuwe club, die al heel snel in de MLS is gekomen. Ons nieuwe stadion is volgend jaar pas af. Dit seizoen wil de club sportief stappen maken. Er zijn nieuwe spelers gehaald en het is leuk daar onderdeel van te zijn.”

“Ik had me ook verheugd op het bezoeken van veel steden bij uitwedstrijden, maar dat valt dit jaar natuurlijk in het water. Het is nog niet duidelijk hoe het reguliere seizoen straks precies verder gaat. Wellicht spelen we dit seizoen alleen in onze eigen Conference, wat reistijd uitspaart.”

Jullie spelen dit toernooi in Disney World in een WK-format. En de pouleduels tellen mee voor de reguliere competitie.

“Ja. Dus het gaat echt wel ergens om. Alleen: het is afwachten hoe het nu verder gaat met die coronabesmettingen. Spelen we het hele toernooi? Wordt het ingekort? Spelen we straks bijvoorbeeld alleen de drie duels die meetellen voor de competitie? Ik ben benieuwd.”