Barcelona heeft veel te lang geen servicebeurt gehad

3 juli: een 8 voor Antoine Griezmann

Met Griezmann op de reservebank deed het pijn aan de ogen om de krachtpatser Vidal in de tweede helft tegen Atlético steeds voor het doel van de tegenstander te zien opduiken om daar dingen te doen die hij niet kan: scoren als een spits. Dus een hersenloze middenvelder wordt als inkomende aanvaller gebruikt om Messi’s steekballen te lezen en wereldkampioen Griezmann zit op de bank. Uiteindelijk loopt het met elk team slecht af waar de spelers het voor het zeggen hebben. Messi is een fantastische voetballer, wat niet wil zeggen dat hij het voetbal zou doorgronden zoals sommige trainers dat doen. Het hoofd van Simeone toen Griezmann in de laatste minuut werd ingebracht. Zo tuurt iemand door het raam van de recreatiezaal in een gekkenhuis. Het Barcelona van nu is een oldtimer die veel te lang geen servicebeurt heeft gehad.

2 juli: een 4 voor Rob Toussaint

Heracles gaat de huidige kunstgrasmat vervangen door een mat met ‘de nieuwste technieken ontwikkeld’, een oppervlak met een ‘optimale balrol’ – niet mijn woorden, maar die van ­Heraclesdirecteur Toussaint namens Koninklijke Ten Cate. De vraag is of wij mensen serieus moeten nemen die het woord balrol gebruiken. Heracles gaat er prat op ‘rationele beslissingen’ te nemen in een omgeving waar de emotie regeert, aldus Toussaint. Men maakte bekend dat de nieuwe mat ‘nóg dichter bij de beleving van natuurgras komt’. Hier rijzen vragen: is de beleving van natuurgras een rationele of emotionele ervaring? Denk daar eerst maar even over na, Rob. Nu volgt de tweede vraag: als men de beleving van natuurgras zo hoog acht dat men er nóg dichter bij wil komen, waarom niet meteen natuurgras aangelegd? Dan hoeven voetballers in Almelo zich niet meer zo te schamen voor dat brandend zand.

1 juli: een 9+ voor Karim Benzema

Een no-look hakbal door de benen van een tegenstander die wordt gepromoveerd tot assist. Benzema zei over zijn zondagse meesterstuk tegen Espanyol: “Het is zoals ik het voetbal zie.” Iemand anders zei: “Als Benzema een christen was zouden de Fransen hem tot icoon maken.” Nu moet hij de vernedering ondergaan Giroud in de spits van het Franse elftal te zien spelen. 

Over institutioneel racisme gesproken, daar hadden we het toch over, of ging het om een trashtalkshow van drie dramakoninginnen? De Franse voetbalbond en Deschamps zijn niet vies van zekere vooroordelen. Benzema maakte dit seizoen 22 goals en gaf 10 assists. Tien jaar lang knapte hij het vuile werk op voor het luxepaard Ronaldo. De afgelopen zes seizoenen scoorde hij 28 keer in de Champions League. Om de cijfers gaat het hem niet. Belangrijker is hoe hij het voetbal ziet. 

30 juni: een 8 voor Arjen Robben

Toen Robben zijn besluit bekendmaakte om als voetballer terug te keren naar het grasland van Groningen, heb ik niet gehuild. Eerlijk gezegd heb ik de comeback voor kennisgeving aangenomen. De vraag of dit het juiste moment is, bleef sluimeren. Er zijn nadelen: het Groningse idool zal niet massaal kunnen worden bejubeld na een doelpunt of een dribbel vanaf de middenlijn. Als er al publiek zit het mag het niet optimaal juichen. Slechts ingehouden bijval is toegestaan. Rutte had het over hoera roepen. Bovendien zal hij bij een schwalbe slechts beperkt worden uitgefloten. Over uitingen van woede hebben we Rutte niet gehoord, maar de premier kennende wordt het in zijn opvatting hooguit iets als ‘Verdikkeme, man, laat je toch niet steeds vallen als er geen sprake is van contact met de tegenstander.’ Robben zal zich afvragen: “Was dit het nou?”

29 juni: een 9 voor Tim Krul

Afgaande op één wedstrijd, de kwartfinale in de FA Cup van zaterdag tegen Manchester United, heeft Ajax met Stekelenburg de verkeerde oud-international gekocht. Krul keepte de sterren van de hemel. Dat het vergeefse moeite zou zijn wisten we nog niet toen het 1-1 stond. Krul wilde de penalty’s. In de laatste minuten van de normale speeltijd stopte hij schoten van Pogba en een schuiver in de verre hoek van Greenwood. In de verlenging deed hij op de naar beneden gericht kopbal van Maguire op de doellijn een onvervalste Banks 1970. Allemachtig, wat keepte die Krul een magnifieke wedstrijd. Voor een keeper is hij jong, 32, zijn beste jaren liggen voor hem en als Norwich degradeert, wat ze zeker doen, kan hij nooit veel kosten. Onana naar Chelsea, Kepa naar Valencia en Cillessen naar Ajax? Jongens, geloof me, Krul is beter.

26 juni: een 9 voor Anthony Martial

Vorige week zei ik dat Bayern München het beste elftal was dat ik post-lockdown had gezien. Als team zal het tijdens het Champions League eindtoernooi moeilijk te kloppen zijn, nadat ze Chelsea eerst hebben uitgeschakeld. Het mooiste voetbal van het voorjaar daarentegen werd woensdagavond gespeeld door Manchester ­United. Wat aan het begin van dit seizoen nog halfgeblesseerde misfits waren, vormde nu een kwartet voetballers van wereldklasse, die elkaar vonden als de sterren van Barcelona in hun beste dagen. De elegantie van Rashford, het dodelijke afmaken van Martial, het balgevoel van Fernandes en het onwaarschijnlijke talent van Paul Pogba deden pijn aan de ogen, als de eerste zonnestralen in een nieuw jaar. Martial maakte ze alle drie, maar het hoogtepunt was een solo van Pogba, die zo flitsend en geniaal was dat ik hem niet kan navertellen. 

25 juni: een 8 voor Dennis Bergkamp

Op Twitter hadden mensen het over het ‘bomincident’ in 1994 op het vliegveld van Orlando. Wij van Nieuwe Koeien zouden met hetzelfde vliegtuig reizen als het Nederlands elftal. Een dag eerder maakten we ruzie met de producer. We wilden die overvolle charter cancelen om een lijnvlucht naar Dallas te nemen. Ten slotte gebeurde dat. Toen de spelers van Oranje met hun vrouwen en kinderen het vliegtuig moesten verlaten en in het gras naast het tarmac gingen zitten, konden wij die voorstelling vanuit de gekoelde vertrekhal van Delta gadeslaan. Zeven uur zou men daar verblijven. Journalist Lex Muller was de schuldige. Toen een stewardess hem opdroeg zijn tas in de daartoe bestemde ruimte te doen, zei hij, haha, dat er een bom in zat. Het zou niet de laatste foute grap met grote gevolgen in de sportjournalistiek blijken.

24 juni: een 3 voor Novak Djokovic

Zoals verwacht bleek Djokovic positief voor Covid-19. Let wel: nadat hij zich eerst niet wilde laten testen, deed hij het op maandagmiddag toch. De Serviër is zo’n antivaccinwappie dat geheime supplementen slikt en daarom niet besmet kán raken, ook niet tijdens een zelf georganiseerd tennistoernooi met duizenden mensen zonder mondkapjes op de tribune. Ik zag een foto van een stuk of vier besmette spelers tussen tientallen kinderen. Djokovic, voorzitter van de spelersraad nota bene, deed me denken aan de krankzinnige Kroaat Dejan Lovren van Liverpool die een 5G-complot achter elke zendmast ziet, net als trouwens een van die virusontkenners op het Malieveld. Het zijn vaak kaalgeschoren mannen met stokken is mijn associatie, die zwarte voetballers voor aap uitschelden en graag met de politie vechten. Inderdaad heb ik ook zo mijn vooroordelen, tegen antivaxers met korte lontjes bijvoorbeeld.

23 juni: een 5 voor Michel Platini

Platini wordt ondanks alles wat er is gebeurd, in Frankrijk meestal gesteund, vooral door L’Equipe. Hij is en blijft hun grootste voetballer en beschikt over de onschendbaarheid van het heldendom. Platini is vier jaar geschorst geweest, de Zwitsers natuurlijk weer, na het zomaar voor noppes ontvangen van twee miljoen euro. Over de lunch in het Élysée in 2010 bij Sarkozy herhaalde hij zondag in Le Monde dat hij helemaal niet wist dat de toekomstige emir van Qatar daar ook aanwezig zou zijn, een oud verweer. Platini was gekomen om aan de president te vertellen dat hij de kandidatuur van Qatar zou steunen omdat hij vond dat de Golfstaten het grootste toernooi ter wereld ook eens mochten organiseren. Zondag zei hij dat als er corruptie in het spel was geweest, het toernooi Qatar moest worden afgenomen. Een gotspe, in allerlei opzichten.

22 juni: een 8+ voor Steven Bergwijn

Voor iemand die volgens PSV in februari nog vijf kilo te zwaar was, flitste Bergwijn gemakkelijk langs Harry Maguire, hield met evenveel gemak Fred op achterstand en schoot na een briljante diagonale beweging van links naar rechts de bal zo hard op De Gea dat de bal door de keeper heen leek te gaan. Volgens analist Roy Keane zou hij De Gea in de rust op zijn bek hebben geslagen en zouden De Gea en Maguire niet met de spelersbus mee terug hebben gemogen naar Manchester. Het lijkt erop dat ex-voetballers als Derksen en Keane, die zich tijdens hun loopbaan vooral door wild in het rond schoppen staande wisten te houden, als pundit dezelfde methodes hanteren. Een dag later zei landgenoot Cascarino dat Keane door niemand in het voetbal meer serieus wordt genomen. Weer gaat de vergelijking met Derksen op.

19 juni: een 8 voor Kevin De Bruyne

Viel het begin van de Bundesliga mee, de eerste wedstrijden van de Premier League konden beter. Bij Ziggo hadden ze het nog veel over het ontbreken van publiek. Jongens, we kijken al een maand naar Duitsland. Dat wiel is inmiddels uitgevonden. Ook in de Premier League doen de geluidschuivers goed werk, wat door Wytse van der Goot terecht werd opgemerkt. ­Tijdens Aston Villa-Sheffield United pakte de keeper een bal voor de lijn en werd er vervolgens door een teamgenoot een halve meter overheen geduwd. Het doellijnhorloge van de scheidsrechter piepte niet, dus was het geen goal. Scheidsrechters van nu hoeven geen ogen meer te gebruiken, want er is ­doellijntechnologie. Die was stuk en de VAR deed het ook niet. Gelukkig kwam een uurtje later Kevin De Bruyne tevoorschijn, op wiens kwaliteiten tegenstanders noch elektronica vat hadden.

18 juni: een 8 voor Davy Klaassen

Een van de gesprekken die in deze tijd worden gevoerd, gaat over de kwaliteiten van Davy Klaassen afgezet tegen die van Donny van de Beek. Wie is er beter? Ik zit in kamp Van de Beek, die 100 procent zeker meer techniek heeft en wiens eerste aanname beduidend effectiever is dan die van Klaassen. Qua diepgang en loopvermogen staan ze gelijk. Ik vermoed dat Donny (23) op Davy’s leeftijd (27) bij een betere club speelt dan Werder Bremen. Dit doet niks af aan Klaassens geschiktheid voor het Ajax van dit moment. Tegen Bayern was hij weer verreweg de beste voetballer van zijn elftal, dat niet met uitblinkers is bezaaid. Zou Klaassen een goede vervanger zijn, mocht Van de Beek vertrekken? Transfermarkt.com schat zijn huidige waarde op 12 miljoen euro. Kopen? Ik zeg, op de toon van die Surinaamse mevrouw: ‘DOE HET.’

17 juni: een 10 voor Marcus Rashford

Hoe een voetballer met een ‘open brief’ aan het parlement erin slaagde het verschil te maken. Rashford, de spits van Manchester United, werkte al samen met een liefdadigheidsinstelling om arme kinderen van voedsel te voorzien. Dat wil zeggen: hij gaf een paar miljoen weg. Deze brief was nog belangrijker. Rashford vroeg aan het parlement om gratis maaltijdbonnen te blijven verstrekken in de zomervakantie. Na de schoolsluitingen door corona bleek dat veel kinderen honger hadden geleden. Bijna de helft van de zwarte kinderen in het VK leeft in armoede. 

Aanvankelijk gaf Boris Johnson geen gehoor aan Rashfords verzoek, hij hongerde zwarte kinderen liever uit. Helaas voor hem schaarden Conservatieve parlementsleden zich gisteren achter de voetballer. Om een beschamende nederlaag in het Lagerhuis te voorkomen, maakte Johnson een nog beschamender draai. Wat mij betreft krijgt Rashford een standbeeld en trekken ze Johnson om.

16 juni: een 9 voor Lionel Messi

Meer dan honderddertigduizend Nederlanders keken zondagavond naar de terugkeer van Lionel Messi op het voetbalveld. Messi zelf had er ook veel zin in. Nee, niet in het meeverdedigen, daar had hij zijn mensen voor. Had je moeten zien hoe hard Frenkie terugsprintte als ze voorin de bal verloren. Messi zag hem tevreden gaan en dacht alvast na over zijn beste positie bij het volgende balbezit. Hij was betrokken bij drie doelpunten en deed de mooiste dingen qua passing en loopacties. 

Ook Alba was belangrijk met een goal en een directe assist, De Jong met twee voor-assists. Waarvoor ze hem eerlijk kwamen bedanken. De man die het meeste vuile werk van allemaal opknapt is tegenwoordig Antoine Griezmann, een wereldkampioen van formaat, thans werkpaard van Messi. Naast wie iedereen werkpaard wordt. Di Maria, Agüero, Dybala, Suárez? Allemaal werkpaarden, naast Messi.

15 juni: een 8+ voor Luis Campos

Dat Luis Campos in zijn nieuwe functie Falcao naar Monaco haalde, plus Moutinho en Carvalho, zei me niks. Toen had de Russische eigenaar nog geld zat. Dat Campos na het instorten van dat imperium voor heel weinig geld Lemar, Bakayoko, Bernardo Silva en vooral Fabinho aantrok en doorverkocht met een factor tien, maakte Luis Campos tot de meest gewilde technisch directeur in Europa. Het werd Lille, waar hij gewoon doorging op de ingeslagen, winstgevende weg. Hij verkocht Thiago Mendes en Koné aan Lyon en Pépé voor 80 miljoen aan Arsenal. Lille leek leeggeplukt. Totdat Campos de spectaculaire aanvaller Osimhen tevoorschijn toverde en Soumaré en Gabriel, weer drie grote targets voor de zomermarkt. Nu heeft Ajax dankzij zijn van talent bulkende opleiding en een aantal aankopen een uitpuilende selectie. Typisch een voorraadkamer waar een koopjesjager graag rondstruint. Binnenkort verwacht ik Lille.

12 juni: een 8 voor Ivan Perisic

Voor iemand met tien basisplaatsen in de Bundesliga zijn Perisic’ statistieken uitstekend: vijf goals en acht assists in alle competities. Woensdag maakte de leenvoetballer het eerste doelpunt in een wedstrijd waarin het krachts­verschil onvergelijkbaar was, tenzij met de superieure afstand in kwaliteit tussen Halsema en die twee trollen van alt-right, die zo dom waren het tegen haar op te nemen. Dat zij geestelijk uitgedaagd waren, wisten we al, dat Eintracht Frankfurt zo zwak was niet. Bayern verloor na het doelpunt zijn interesse, dus leek het even net of Frankfurt meer had in te brengen dan lege briefjes. Ze moesten gelijk maken om Bayern op te frissen. Het beste elftal van Europa keek om zich heen, verhoogde even het tempo en Frankfurt was gezien. Volgende maand kopen ze Perisic voorgoed van Inter. Dat die jongen komt voor de breedte, zegt alles.

11 juni: een 8 voor Michael Jordan

Eindelijk schudt Michael Jordan zijn commerciële veren af als bankbiljetten in de wind. Een maand geleden schreef ik hier dat voor mij Magic en Bird de echte basketballers zijn geweest, terwijl Jordan zijn tijd verdeelde tussen Nike-commercials en de NBA. Toch kon hij de beste worden, dankzij die immense drift van de winnaar. Had Maradona die agressie gehad, dan zou niemand nog aan zijn status van de allerbeste ooit twijfelen. Tim Hofman, dichter, dacht er het zijne van. Zo competitief zijn als Jordan noemde hij op Twitter ‘een beetje een verliezersmentaliteit, omdat je dan altijd iets of iemand anders nodig hebt dan je eigen lat.’ Excuus voor de formulering, maar die is van de dichter. Hofman kan tevreden zijn: Jordan schenkt ­honderd miljoen dollar aan de strijd tegen racisme, waarmee hij voor de winnaars verliezer wordt en voor de verliezers winnaar.

10 juni: een 9 voor Donny van de Beek

Waar gaan we Donny het volgend seizoen box-to-box zien hollen? Het is een rekensom die niets met geld te maken heeft. De som, opgebouwd uit variabelen, eindigt met de uitkomst: speeltijd. Ik weet geen fluit van wiskunde, anders zou ik iets kunnen opstellen als talent : concurrentie = speeltijd. Bij Real Madrid hapt Modric naar adem, verliest Kroos zichtbaar zijn belangstelling en is Isco geen professional. Alleen Valverde en Casemiro zijn serieus te nemen. Hier zou Donny zeker speeltijd krijgen, maar wil hij zo’n gemakkelijk sommetje? 

Op het middenveld in Manchester vechten Pogba, Fernandes, James, Matic, Fred en McTominay om een basisplaats. In elk systeem is dat een breinbreker, zeker in het door Solskjaer gewenste 4-2-3-1. De oplossing = simpel: Donny blijft bij Ajax als grote man. ‘Nog-een-jaar, nog-een-jaar, Donny-nog-een-jaar’, allemaal.

9 juni: een 6 voor Peter Bosz

Zonder Havertz zou het moeilijk worden voor Leverkusen tegen Bayern München. Dat Peter Bosz zijn linksbuiten Diaby linksback zette, hielp ook niet. Het was een wanhopige zet, die Bayern de kans gaf om die kant te exploiteren. Louis van Gaal had onlangs lichte kritiek op Ten Hag die te weinig aandacht zou hebben voor de ‘restverdediging’ bij balverlies. Bosz is in dat opzicht helemaal extreem. 

Tegen Bayern München met die formidabele Goretzka was het spartelen op de rand van de afgrond. Goretzka pakte Diaby de bal af en stuurde hem naar Coman. Doelpunt. Hij maakte er ook zelf een. Goretzka is de nieuwe grote leider op het middenveld van Bayern, veel meer dan de alom bejubelde Kimmich, naar mijn smaak dan. Ze maakten de assistent hoofdtrainer, die vervolgens Müller en Goretzka uitriep tot leiders van de sterkste ploeg van Europa.

8 juni: een 8 voor Sven Botman

Een roedel Ajaxjunioren moppert op Overmars. Gravenberch wil niet bijtekenen, Onana aast op vertrek, ‘Manchester United meldt zich voor Donny van de Beek’, terwijl de enige speler die waarschijnlijk op korte termijn wordt verkocht, Sven Botman is. Sinds hij in 2017 ongeveer in zijn uppie de Future Cup won, houdt Europa hem in de gaten. Het is niet voor niets dat Atalanta belangstellend is: topscouting. Watford meldde zich in december al en Franse media noemen zijn naam. Wordt Botman de nieuwe Virgil van Dijk? Hij heeft een goed linkerbeen, inzicht en kopt aanvallend als Virgil. Hij is typisch zo’n voetballer met de potentie van gestage groei. Waar zijn top ligt is onvoorspelbaar, in elk geval hoger dan bij Ajax op de bank. Bij Heerenveen speelde hij alles, met twee goals en vier assists. Hoe goed moet een Ajaxverdediger eigenlijk zijn?

5 juni: een 8 voor Marc Overmars

Overmars legde de onderhandelingen stil met een aantal Ajaxtalenten. Gelijk had hij. Toen Steven Bergwijn 16 jaar was, bood PSV hem een contract van 14.000 euro. Hij tekende meteen, blij als hij was met het podium dat hem werd ge­boden. Bij Ajax gaat het voor 16- tot 18-jarigen om bedragen van 80.000 tot 200.000 euro, las ik. Deze aanbiedingen sloegen de junioren af. Men eist van alles: geld, speeltijd in het eerste en ‘een plan’. Van deze jongens behoort vermoedelijk alleen Ünüvar tot wat de ‘buitencategorie’ wordt genoemd. Hun agenten kunnen dreigen met aanbiedingen, maar niemand van hen komt in het buitenland in aanmerking voor een selectieplek. Ook ­Gravenberch niet, wat Raiola ook beweert. Dus zou ik die jonge voetballers adviseren: vlug tekenen nu het nog kan. Vooralsnog is voetballen en hard trainen belangrijker dan de bankrekening. Kijk naar Bergwijn.

4 juni: een 9 voor DeAndre Yedlin

DeAndre Yedlin herinner ik me vooral van een invalbeurt tegen Duitsland op het WK van 2014. Een pijlsnelle rechtsback met voorzet. Eer­gisteren viel hij op met een boodschap op ­Twitter: hij zei dat zijn grootvader hem had getekst dat hij blij was dat zijn kleinzoon nu niet in de VS woonde, omdat hij zich anders zorgen zou maken over zijn veiligheid. De grootvader van Yedlin, twitterde hij, is geboren in 1946, maakte de Civil Rights Movement mee en nu vreest hij nog altijd voor de veiligheid van zijn zwarte kleinzoon in het land waar ze allebei zijn geboren. Deze primaire bronnen vertellen de indrukwekkendste verhalen, zoals dat van Romelu Lukaku, die in 2018 zei: “Als het goed gaat, ben ik Romelu Lukaku, de Belgische aanvaller. Gaat het slecht, dan ben ik Romelu Lukaku, de Belgische aanvaller van Congolese afkomst.”

3 juni: een 8 voor Jadon Sancho

Nadat hij een doelpunt had gemaakt voor Dortmund tegen Paderborn trok Jadon Sancho (20) zijn shirt uit. Op zijn onderhemd stond: ‘Justice for George Floyd’. De scheidsrechter gaf hem geel, een daad zonder empathie die me om de een of andere reden aan Klaas Dijkhoff deed denken. De Fifa spoorde gelukkig de Duitse voetbalbond aan de gele kaart niet te bestraffen. In een andere wedstrijd knielde Marcus Thuram na zijn goal zoals Colin Kaepernick in 2016. Volgens Trump zou Kaepernick een ‘son of a bitch’ zijn die niet in Amerika mocht wonen. Marcus, zoon van Lilian Thuram, de Franse wereld- en Europees kampioen, zei toen hij zes was tegen zijn vader dat hij geen banaan wilde eten omdat hij geen aap was. In mijn timeline op Instagram zag ik op blackouttuesday veel zwarte pagina’s: voetballers, cabaretiers en schrijvers door elkaar.

2 juni: een 5 voor Jaap Stam

Ik weet niet wat Japie heeft bezield toen hij het succes van Dick Advocaat bij Feyenoord ging opeisen. Volgens Japie had hij veel vuil werk opgeknapt. “Een ander loopt er dan mee weg. Dat is de voetballerij.” Ik denk dat bij Ajax zich ook een paar mensen verslikten in hun koffie bij het lezen van Japies claim. 

Welke Japie? O, hij die geen kampioen kon worden met Frenkie de Jong, Matthijs de Ligt en Donny van de Beek in zijn elftal. En dan vergeet ik nog de beste van allemaal te noemen. Die Japie betoogt nu dat Dick Advocaat er zonder hem vrij weinig van zou hebben gebakken bij Feyenoord. Of woorden van gelijke strekking. Het moet een nijpend gebrek aan spiegels zijn in de catacomben van De Kuip. Stam heeft er nooit een kunnen vinden, evenmin als Dirk Kuijt.

29 mei: een 4 voor Dirk Kuijt

Van de week werd Kuijt als trainer vergeleken met Frank de Boer. De laatste zou ook ‘zonder ervaring’ hoofdtrainer bij Ajax zijn geworden. Frank werkte al drieënhalf jaar op De Toekomst toen hij Jol opvolgde. Dat seizoen werd hij kampioen met de A1 en met het eerste. In het voorjaar van 2010 was hij assistent geworden bij Van Marwijk. Het Nederlands elftal haalde toen de finale van het WK. Frank was bij Ajax begonnen als trainer van de D1 en klom snel op naar de A1. Van meet af aan was hij een gedreven coach. Hij kende alle jeugdspelers bij naam en bemoeide zich met de training van een ander als iets hem niet beviel. Hoezo onervaren? Hoeveel jeugdspelers van Feyenoord zou Dirk Kuijt kennen? Ik heb die O19 van hem drie keer gezien: bagger. En dat zaagt aan de poten van Advocaat. Kansloos.

28 mei: een 5 voor Erben Wennemars

Dortmund speelde met ingeschoven stadion­geluiden tegen Bayern München. Volgens Erben Wennemars was het ‘een absoluut dieptepunt van sport in coronatijd. Een doorgeslagen illusie van de maakbaarheid van sfeer.’ Gekke Erben. Je ziet hem zo zitten als viroloog naast Jort Kelder, Maurice de Hond en Bram Bakker. Als zelfs Kenneth Perez het experiment als geslaagd beschouwt, is er sprake van een ondubbel­zinnig succes. De geluidstechnicus bleef bescheiden, probeerde geen hoofdrol te pakken. Mijn enige kritiek is het fluiten van het vermeende thuispubliek zodra Bayern de bal kreeg. Dat was overdreven. Pas toen Bayern tegen het eind tijd begon te rekken, zou ik de schuif ‘uitfluiten’ omhoog hebben geduwd. Omdat de meeste spelmomenten zich in redelijk nauwe shots afspeelden, zag je zelden de lege tribunes. Dat maakte het stadiongeluid nooit te artificieel. Het had bestaansrecht, zoals vroeger de ­lachband onder Lucille Ball.

27 mei: een 6 voor Robert Eenhoorn

Het valt me zwaar Robert Eenhoorn met kritiek te belasten. Bij de Yankees had hij de pech dat Derek Jeter stond te trappelen toen Robert net de uitverkoren korte stop was. Als manager van AZ ziet hij, rijdend over de A9, al na een kilometer of vijftig de contouren van de gehate Arena zich aftekenen tegen de blauwe lucht.

Hij vecht als het ware zijn hele sportleven al tegen hogere machten. Eenhoorn heeft zoveel goed werk ­verricht in Alkmaar, zoveel door Scheringa verspeelde goodwill teruggewonnen, dat ik niet kan begrijpen waarom hij de nieuw verworven sympathie in de waagschaal stelt met een kinderachtige juridische actie om te proberen AZ langs bureaucratische wegen de Champions League in te wringen. Het gaat niet lukken, dat weet iedereen. Wat overblijft, is het bittere blazoen van een topsporter die niet tegen zijn verlies kan.

26 mei: een 7 voor Erling Braut Haaland

Er is geen voetballiefhebber die Haaland zou verkiezen boven Havertz, qua elegantie en techniek. Agenten wel natuurlijk: Haaland is het grote geld. Sommige journalisten kunnen zich ook niet beheersen. Jonathan Wilson vergelijkt hem met de Russische ster Eduard Streltsov en zelfs met de grootste Ronaldo, die van Brazilië. Haalands eerste doelpunt tegen Schalke, na de voorzet van Hazard, beschrijft Wilson zo: ‘Opening his foot to guide the ball past the goalkeeper.’ Klinkt goed, niet? Het was alleen zijn voet niet maar zijn scheenbeen waarmee hij de bal langs de keeper tilde. Subtiel verschil. Ik ben benieuwd naar de meetlat van de Italiaanse overschrijver Luca Caioli, die al biografieën publiceerde over Neymar, Mbappé, Messi, de mindere Ronaldo en Frenkie de Jong. Over wie zal zijn volgende waardeloze boek gaan: Haaland of Havertz? Caioli is de ultieme meetlat van de top.

25 mei: een 8+ voor Kai Havertz

Over twee weken wordt Havertz 21 jaar. In zijn laatste tien wedstrijden maakte hij negen doelpunten en gaf hij zes assists. Hij switchte van tien naar spits in zijn laatste drie optredens. Hij is een iets tragere Van Basten met een linkerbeen, een stijlvolle speler die meer bij Ajax zou passen dan in de Bundesliga. Aan­names: vlekkeloos. Passing: vlekkeloos. Wat Bosz bedoelt wanneer hij zegt dat Kai nog veel moet leren weet ik niet. Hij kan alles. Ik zou hem alleen veel vaker aan de bal willen zien. 

Bosz zegt ook: “Het gaat niet om Kai. We doen dit met zijn dertienen. Die zijn allemaal even goed.” Dat is nou zo’n kletspraatje waarom ik Bosz ondanks zijn ontegenzeggelijke kwaliteiten soms niet serieus neem. Het gaat bij Leverkusen absoluut wel om Kai Havertz. Hij is tien keer beter dan de rest.

22 mei: een 8 voor Gian Piero Gasperini

Het vorig seizoen werd Gasperini trainer van het jaar in Italië. Het was een terechte uitverkiezing. Geen elftal presteerde, gezien de gemiddelde transferwaarde van de spelers en de begroting van de club, beter dan Atalanta. Dit jaar mogen ze hem de prijs rustig weer geven, want zijn op harde arbeid gestoelde aanpak leverde ongekende prestaties op. Ze bereikten de kwartfinale van de Champions League en staan vierde in de competitie. Het interview met hem in The Guardian kon ik geen seconde laten liggen. Gasperini motiveert zijn spelers door het ophangen in de kleedkamer van een foto met een roedel wolven erop. Voorop gaan de snelle beesten, daarachter komen de sterke, in het midden de wolven die bescherming nodig hebben en achteraan de baas die alles ziet. Die analogie bracht Atalanta zijn successen. En De Roon maar serieus blijven kijken.

20 mei: een 8 voor Daley Sinkgraven

Deze week zag ik drie wedstrijden uit de Bundesliga, drie meer dan tot nu toe tijdens het hele seizoen. De Bundesliga is net als oesters, lamsnieren en tuinbonen, een acquired taste. Ik ben bezig hem me eigen te maken. Er zijn hindernissen zoals het gebruik door verslaggevers van woorden als pünktlich, Disziplin en Sportschau. ‘Vroeger keken we allemaal naar de Sportschau.’ Na und? Toen kwam de Premier League en werd alles anders. 

Eerlijk gezegd: tot nu toe bevalt hij goed, de Bundesliga. Maandag maakten we opnieuw kennis met Daley Sinkgraven. Hij was erop vooruitgegaan. Zijn passes kozen regelmatig een diagonaal patroon, dé manier om aanvallen te versnellen en openingen te zoeken. Hij deed me denken, niet schrikken, aan Maxwell toen hij zo sterk was bij PSG. Niet aan de Maxwell van Ajax. Toen we eigenlijk altijd ons hart vasthielden.

19 mei: een 6 voor Dirk Kuyt

‘Ken jezelf’ was volgens de Griekse reisschrijver Pausanias een inscriptie in de tempel van Apollo. Niet dat ik het uit die bron heb. In Grieks was ik geen ster. Ik ken mijn beperkingen. Of Kuyt in Delphi is geweest om de wijsheid tot hem te nemen, betwijfel ik. Hij is in gesprek met Fenerbahce om er, al of niet tijdelijk, hoofdtrainer te worden. Turkse websites overschreeuwen elkaar in het brengen van dit nieuws. Turks lees ik ook niet gezwind. 

Wel zag ik op een Engelse site Dick Advocaat de kus des doods geven: “I think Fenerbahce is ideal voor Kuyt.” Het zelfvertrouwen van sommige oud-voetballers is overweldigend. Hoe kan Kuyt nu denken dat hij zomaar een topclub zou kunnen trainen? Moet zaakwaarnemer Rob Jansen hem niet waarschuwen voor het onherroepelijke onheil? Maar ja, als hij ertussen zit zegt Rob niks.

18 mei: een 9 voor Julian Brandt

In het begin van de wedstrijd wond ik me nog op over reservespelers die met hun handen aan hun mondkapje zaten, zo dom, maar al snel won het voetbal mijn concentratie terug. Hoe vaak ik in mijn leven al niet had gekeken naar voetbal zonder publiek. Aan de overkant van de straat woonde een oudere jongen die geweldig goed kon voetballen. Vaak keek ik naar hem vanaf het balkon, gegrepen door zijn schijnbewegingen en balcontrole. Die jongen heette tijdens Dortmund-Schalke Julian Brandt. 

Er was geen publiek, nee. Het enige wat je hoorde waren de reserves met hun holle aanmoedigingen. Ik vergat het door de buitengewone klasse van Brandt, die ik voor het eerst een hele wedstrijd zag spelen. Bij alle vier de doelpunten was hij betrokken, door zijn adembenemende techniek en zijn inzicht. Het voetbal won het van de leegte.  

15 mei: een 9 voor Jude Bellingham

Misschien zouden Mino Raiola en Ryan Gravenberch eens op YouTube naar filmpjes moeten kijken van de zestienjarige Jude Bellingham van Birmingham City om te zien wat de nieuwe internationale standaard voor een midden­velder is. Bellingham kan alles: passen, scoren en lopen, met de handelingssnelheid van Wijnaldum. Zijn positie is centraal, of hangend, of op nummer 6. Hij is een enorm talent, voor wie Manchester United 30 miljoen pond wil betalen met een gegarandeerde plaats in de A-selectie op de koop toe. 

Sir Alex Ferguson nam een paar maanden geleden de moeite om Bellingham rond te leiden op het trainingscomplex van United. Is Gravenberch al eens ergens rondgeleid? Je kunt als zaakwaarnemer wel hoog spel spelen in onderhandelingen, maar dan moet je een plan B hebben. Een plan B in dezen is de aanbieding van een topclub. Laat maar zien die mail.

14 mei: een 9 voor Jadon Sancho

Zaterdag dus Dortmund tegen Schalke. Kijk ik ernaar uit? Zeker naar Jadon Sancho en Marco Reus. En naar een geluidstafel met een kleine acht sporen. Onder de eerste schuif zitten ­stadiongeluiden. “De Groot: stadiongeluiden.” Die staat de hele wedstrijd open. Daarnaast het juichen bij een doelpunt. “De Groot, er wordt gescoord. Spoor twee open, man.” Op spoor drie zit gefluit. Bij een penalty worden sporen twee en drie, juichen en fluiten, tegelijk opengezet. Bij een fout van de scheidsrechter alleen het fluiten op spoor drie. Op spoor vier zit aan­houdend applaus voor het geval dat er een dode wordt herdacht. Op spoor vijf wordt gelachen om het uitglijden van een speler, op spoor zes geschaterd als de scheids een bal tegen zijn hoofd krijgt. In de rust kijken we naar het groeien van echt gras bij VVV. Geluid: instemmend gemompel.

13 mei: een 6 voor Ryan Gravenberch

Ajax wil het contract met Gravenberch verlengen, maar zaakwaarnemer Raiola vraagt om een plan. Zou Ajax dat plan eens voor Mino op papier kunnen zetten? Dan lukt het hem vast om er een prijskaartje aan te plakken. Nou, zegt Ajax, we waren van plan hem eerst op ­rolschaatsen te doen en daarna op een cursus tegelzetten, want de kantine moet worden gedaan. Dat zou ik antwoorden als ik Ajax was, want ik had allang genoeg van Mino met zijn fratsen. Plan, me neus. Aan PSV vroeg hij om een plan voor Malen. Hij was er op een slinkse manier achter gekomen wat Bergwijn daar verdiende. De onderhandelingen met PSV hebben net zo lang geduurd ­totdat Raiola voor Malen het onderste uit de kan had gehaald. Dat is altijd en eeuwig het plan van Mino. Money, money. De rest is bullshit.

12 mei: een 7 voor Louis van Gaal

Voor Louis van Gaal heb ik waardering. Dus toen hij me om hulp vroeg bij het voorbereiden van het gesprek bij OP1, zei ik meteen ja. In welke valkuilen hij niet moest trappen? “Niet Fidan kleineren. Ze weet niks en dat etaleert ze zonder schaamte. Juist daarom moet je bij haar hoogstens een feitelijke fout corrigeren.”

Toen vertelde ik dat hij zich er op elk moment van bewust moest zijn dat Cruijff de beste Nederlandse voetballer aller tijden was. “Hij was inderdaad sneller dan ik,” zei Louis. Ik zuchtte diep. “Sorry, Henk, ik mag me niet met hem vergelijken.” Ik zei dat Jeroen 100 procent zeker zou beginnen over de Fluwelen Revolutie. “Toen Cruijff er zo’n puinhoop van heeft gemaakt?” vroeg hij. “Dat nooit zeggen, Louis!”

“Oké, ik zal proberen het niet te zeggen. Maar ik beloof niks.”

11 mei: een 5 voor Ryan Babel

In een week dat Babel graag had gezien dat zijn wens om voor Steven Gerrard bij Glasgow Rangers te gaan voetballen het nieuws over hem zou hebben gedomineerd, deed hij een paar ondoordachte mededelingen op sociale media. Op Instagram leest hij in een boek dat Tax-Free Wealth heet. Daaronder de tekst dat hij niet graag belasting betaalt. Hij kreeg bijval van veel voetballers. 

Ik moet hier mijn uiterste best doen om het drieletterwoord dat met een d begint en op een m eindigt, niet te gebruiken. Laat ik het houden op: Ryan Babel heeft net zoveel overzicht achter zijn toetsenbord als voor het doel. Tot overmaat van ramp had hij dit al getwitterd: ‘Geloof me, dit vaccin wil je niet, tenzij je eerder dood wilt.’ Die tweet kan ik niet meer vinden. Is kennelijk weggehaald door een slimmere vriend.

8 mei: een 9+ voor Rik Smits

Ik sprak iemand die boos was dat de publieke om­roep niets had gedaan aan de door Feyenoord gewonnen Europa Cup, vijftig jaar geleden. “Wedden dat ze bij NPO 1 wel Ajax-Milan uit 1995 gaan herdenken aan tafel?” Ik denk dat hij gelijk heeft dat er zekere vooroordelen bestaan bij de redacties van de talkshows. 

Toch was de grootste omissie qua herdenken niet Feyenoord, maar de 34 punten die de relatief onbekende Rik Smits maakte op 7 mei 1995, toen de Indiana Pacers de New York Knicks versloegen. Smits was de beste speler geweest in een wedstrijd die desondanks herinnerd zal worden dankzij Reggie Millers winnende acht punten in de laatste negen seconden van deze halve finale in de Eastern Conference van de NBA. Een herdenking van Smits’ wapenfeit zou recht hebben gedaan aan een van de grootste Nederlandse sportmensen van onze tijd.