Veel mensen stellen ‘de mooiste dag’ even uit

Regen is het ergste wat er kan gebeuren op haar trouwdag, dacht Sabine Groothaert (28) van tevoren. Toen ze zich in februari 2019 verloofde met Stephan Uljee (32) wist ze meteen: de bruiloft wordt binnen gehouden.

Het stel is sindsdien bijna dagelijks bezig met het plannen van de dag. Op 15 mei zou het feest worden gehouden, op een landgoed in het Zeeuwse Vrouwenpolder. Voor de verzorging van 115 gasten, een trouwauto, een bruidsjurk en -pak, twee fotografen, een dj, aankleding en bloemen had het koppel zo’n 17.000 euro uitgetrokken. Maar toen kwam het virus.

Lees ook Zes tips om veerkrachtig te blijven in een tijd van onrust

Nu alle evenementen zijn afgelast, de horeca gesloten is en iedereen anderhalve meter afstand moet bewaren, kan de bruiloft van Groothaert en Uljee onmogelijk doorgaan. En die van veel anderen ook niet. De lente- en zomermaanden zijn extreem populair onder bruidsparen. Zo trouwden vorig jaar 4.450 stellen in april, zo’n 7.500 in mei en 8.200 in juni.

Het overgrote deel van de geplande bruiloften zal afgelast worden. Wadei Laroussi regelt met zijn bedrijf BASMA Weddings jaarlijks de inrichting van zo’n driehonderd bruiloften in de „etnische markt”. Alle stellen met wie hij de komende maanden in zee zou gaan, hebben hun bruiloft uitgesteld, vertelt hij. Ook Sarah Glasbergen van ThePerfectWedding.nl, de grootste trouwwebsite van Nederland, ziet vrijwel alle stellen met wie zij contact heeft en die in de komende periode zouden trouwen, alles annuleren.

Niet alleen heeft het coronavirus zijn weerslag op bedrijven in de trouwsector, ook op de bruidsparen zelf heeft de uitbraak grote impact. „Sommigen zijn non-stop bezig met hun bruiloft”, zegt Glasbergen. „En als je alles al heb geregeld, van uitnodigingen tot gepersonaliseerde flesjes zeep, ben je er echt kapot van als het ineens niet door kan gaan.”

Laroussi heeft de afgelopen weken meerdere vrouwen die zouden trouwen huilend aan de telefoon gehad, vertelt hij. „Zeker voor mensen met een migratieachtergrond is trouwen een enorme happening.” Op een Marokkaanse bruiloft komen gemiddeld 350 gasten, op Turkse bruiloften kunnen zelfs makkelijk duizend mensen komen en de familie komt vaak speciaal naar Nederland. „Als het dan niet door kan gaan, ben je echt lamgeslagen.”

Zo ook Groothaert en Uljee. „We beseffen dat dit verdriet relatief is als je kijkt naar de andere gevolgen van het virus, maar we leven hier al vijftien maanden naartoe”, zegt Groothaert. De aankondiging van de eerste corona-maatregelen en het besef dat de bruiloft daardoor niet kon doorgaan, leidde de eerste dagen dan ook tot „hysterisch huilen” en „boosheid”.

Carina de Bruin (26) uit Leiden kan daarover meepraten. Zij en haar verloofde Remco Asberg (28) dachten alles goed te hebben geregeld voor hun bruiloft, die op 25 juni in een Toscaans bergdorpje gepland staat. Ze huurden een agriturismo af, boekten vluchten, verstuurden uitnodigingen naar 36 vrienden en familieleden, bouwden een site voor de happening en kochten bruidskleding. Totale kosten: zo’n 12.500 euro.

Lees ook Coronababyboom of coronascheidingen: lastige tijden voor de liefde

De Bruin en Asberg hebben hun gasten al laten weten dat hun bruiloft dit jaar hoogstwaarschijnlijk niet kan plaatsvinden, maar echt afblazen durven ze nog niet. „Alles kan nog veranderen en als we nu afzeggen krijgen we geen geld terug.” Voorlopig zijn wel alle voorbereidingen gestaakt, wat vooral voor De Bruin betekent dat ze ineens veel vrije tijd overheeft. „Sinds onze verloving in 2018 ben ik iedere week zo’n twintig uur bezig geweest met de bruiloft. Het is een soort hobby geworden”, zegt ze. „Die mis ik nu.”

Niet meer dan 30 gasten

Helemaal verboden zijn bruiloften niet. Huwelijken mogen in Nederland voorlopig doorgaan, mits er minder dan dertig gasten zijn en er onderling anderhalve meter afstand gehouden kan worden. Voor grote bruiloften, zoals onder anderen Turkse Nederlanders traditiegetrouw houden, is dit geen optie (Laroussi: „het is not done om de uitnodiging van familieleden in te trekken”). Maar ook voor kleinere bruiloften raden Laroussi en Glasbergen uitstel aan. Glasbergen: „Bij het vieren van de liefde hoort ook iets fysieks: je wil het bruidspaar om de nek kunnen vallen, in plaats van ze een ellebooggroet te moeten geven.”

Toch zijn er nog paren die doorzetten. Voor Rachèl Martina (46) en Marc Ankoné (54) uit Hengelo was uitstellen geen optie. „Als het nou mijn zesde huwelijk met mijn vijfde toyboy was, had ik gezegd: verzet het maar”, zegt Martina. „Maar dit is ons eerste huwelijk.”

Wat ook meespeelt: hun ouders zijn op leeftijd. Ankoné: „Ze hebben hart- en vaatziekten”.

Martina: „Die halen het misschien niet als we nog langer wachten.” Haar moeder overleed toen ze achttien was. Ook haar broer is overleden; haar zus is niet getrouwd. „Dus voor mijn vader ben ik de enige waar nog een feestje in zit.”

Voor hun bruiloft, 1 april, had de gemeente speciaal voor het stel een historische vijver in de buurt aangewezen als trouwlocatie. Bewust in de buitenlucht, want als het huwelijk binnen was voltrokken hadden alleen de getuigen er bij kunnen zijn. Nu waren er een stuk of tien familieleden en vrienden bij, op stoelen anderhalf meter van elkaar.

De speech van trouwambtenaar Joke Niekamp kon niet om het coronavirus heen. „Maar ik heb er een positieve draai aan proberen te geven”, zegt Niekamp. „Corona is erg – maar we staan hier toch maar mooi. Er kwamen zelfs willekeurige voorbijgangers bij staan, die riepen dat ze het zo mooi vonden dat dit gewoon doorging. Dat geeft hoop”.

In Twente zijn verder vrijwel alle bruiloften afgezegd, vertelt Niekamp. Bij huwelijken die wel doorgaan, moet ze zich inhouden om geen hand te geven. „Bij de laatste bruiloft ging ik alle gasten af met mijn elleboog. Het is eigenaardig.” Fysiek contact was er alleen tussen het bruidspaar. „Die zoen heb ik maar gewoon door laten gaan. Die lui liggen toch al in één bed.”

Bij Martina en Ankoné was het even spannend of er genoeg getuigen overbleven. „Een vriendin werkt in ziekenhuis, een ander in de ouderenzorg. Ik had gedacht dat iedereen zou afzeggen”, zegt Martina, „maar ze waren er gewoon”. Ook hun kwetsbare ouders. Die zouden de ceremonie vanuit hun geparkeerde auto op een afstandje bekijken. Maar op het laatste moment bedachten ze zich en kwamen er toch bij zitten.

Na de ceremonie vertrok het echtpaar naar huis – alleen. Martina: „De geplande lunch met alle gasten ging niet door, ik heb gewoon een bakje noodles gemaakt. Lekker met z’n tweeën en de kat op de bank. Ik had het eigenlijk niet anders gewild.”