Dat vernam de krant Le Soir van de familie van de Luikenaar. De oud-VBO-voorzitter was een tweetal weken geleden met corona opgenomen in het ziekenhuis. Hij werd sinds een week beademd.

Philippe Bodson maakte naam in de jaren tachtig als ceo van de glasfabrikant Glaverbel alvorens over te stappen naar de energiegroep Tractebel, dat toen de grootste aandeelhouder was van Electrabel.

Hij bouwde Tractebel uit tot een topper van de Europese energie. Hij bracht de elektrische onderdelen van de groep samen (Unerg, Ebes, Intercom), reorganiseerde de directie en schrok voor niets of niemand terug. Zelfs niet voor de befaamde Albert Frère, met wie hij botste over een verlaging van het dividend die hij doorvoerde.

Toen Bodson later ook botste met zijn hoofdaandeelhouder, Gérard Mestrallet, de grote baas van Suez, was het ­precies Frère die het lot van Tractebel bezegelde. Want terwijl Suez nog aarzelde of het alles zou inzetten op energie en water, kwam Frère met het ontbrekende stukje van de puzzel. Het water had Suez al (La Lyonnaise). Frère schonk het nu ook de elektriciteit, door zijn aandelen in Tractebel te ruilen voor een mooie participatie in de nieuwe (Franse) entiteit. Het was een harde klap voor Bodson en een nog hardere klap voor de Belgische energie. Die beslissing van Frère in 1996 betekende het einde van de onafhankelijkheid van Tractebel.

In de bankenwereld was Bodson actief als lid van de raad van bestuur van Fortis en de Generale Maatschappij van België. In 2001 was hij voor een korte periode CEO van Lernout & Hauspie, het spraaktechnologiebedrijf dat later dat jaar failliet ging. Hij werd er als crisismanager ingehaald om het van de nakende ondergang te redden. Het bleek een zinloze onderneming en op 24 oktober 2001 werd het bedrijf failliet verklaard.

Bodson, die in 1993 de titel van baron ontving, ging tijdens zijn carrière ook de politiek in en zetelde begin jaren 200 in de Senaat voor de MR.