Op 16 maart 2020 kijk ik naar de toespraak van onze premier. Een premier die letterlijk zegt: ‘We laten ondernemers niet in de steek’. En, verzekerde hij, het was zeker niet de bedoeling om je persoonlijke spaarpot te plunderen. Met dat in mijn achterhoofd ging ik samen met mijn ouders vol hoop deze periode in.

Mijn ouders hebben 25 jaar een eigen bedrijf gehad. Keihard moeten werken en veel verliezen geleden. In 2010 is het bedrijf failliet gegaan wegens de groei van het online winkelen. Mijn ouders hebben alles moet inleveren. Hadden geen recht op een uitkering en werden door het UWV behandeld als criminelen. Iets wat ons als gezin heeft gevormd. Mijn ouders zijn er sterker dan ooit uit gekomen. Mijn moeder heeft binnen een maand haar huiswerkbegeleiding voor scholieren opgezet en mijn vader werd zzp’er in de vertegenwoordigerswereld. Ze hebben de afgelopen tien jaar zich uit de ellende gewerkt. Iets opgebouwd en tevens een buffer gebouwd voor onverwachtse situaties.

Verbazing

Ik ben zelf ook ondernemer en samen zaten we op de bank te kijken naar de regelingen voor ons als zzp’er. Tot onze verbazing krijg je een maximaal bruto-salaris van 1653,65 euro als je gehuwd bent. Er wordt niet gekeken naar het inkomen van je partner, maar als je beide zzp’er bent, in het geval van mijn ouders, heeft maar 1 persoon recht op deze regeling. In welke bizarre wereld leven wij? Twee ouders die vechten voor een plek in de samenleving. Die zelf hun hele leven gevochten hebben en nooit een uitkering hebben ontvangen, worden nu samen afgescheept met maximaal 1653,65 bruto!

Heb je een groot bedrijf en 20 procent omzetverlies? Dan wordt tot 90 procent van de salarissen van je personeel doorbetaald door dezelfde overheid. Dit kan oplopen tot een salaris van 9500 euro per persoon per maand, met daarnaast doorbetaling van vakantiegeld en pensioen. Zou mijn vader in loondienst zijn geweest voor een salaris van 9500 euro? Dan had mijn moeder recht gehad op 1653,65 euro bruto en hadden ze samen een salaris van meer dan 10.000 euro gehad. Waar zijn we mee bezig?

Niet serieus genomen

Mijn vader had destijds geen keuze om zzp’er te worden, als je richting de 50 jaar loopt, word je nergens meer aangenomen. Ze hebben beiden nooit geld ontvangen van de overheid in de vorm van een uitkering. Ze hebben netjes hun belastingen betaald en opnieuw worden ze geconfronteerd met de realiteit en worden ze als zzp’er, hoe onafhankelijk ook, gewoon niet serieus genomen. Mijn ouders leven wel weer van hun buffer, aangezien ze slimme ondernemers zijn die een reserve hebben opgebouwd en toch al weinig vertrouwen hadden in de overheid!

We laten ondernemers niet in de steek? Hoe noem je dit dan?

Marije Huysman-de Groot, ‘ondernemer in hart en nieren, woedende zzp’er en bezorgde dochter’.