Vast in een Peruaans hostel: ‘Mijn benen trillen omdat ik amper beweeg’

In betere tijden behoorde het hostel Pariwana tot de beste van de wereld. De herberg in een koloniaal gebouw met slaapzalen rond een gemoedelijke binnenplaats won in 2013 de Hoscar voor beste hostel in Peru, een prijs van Hostelworld.com. Op 15 maart kondigde de overheid van Peru een nationale quarantaine af en veroordeelde de circa 150 internationale gasten van Pariwana tot hun slaapzalen. 

Het hostel veranderde een week geleden in een afgesloten fort nadat twee gasten positief waren getest op covid-19. De Volkskrant belde de afgelopen dagen met hostelgast Mike van Wijk, een jonge backpacker als zovelen: hij nam een tussenjaar tijdens zijn studie tot accountmanager, werkte in de horeca en vertrok met zijn spaargeld naar Zuid-Amerika. Peru was het eerste van een handvol landen die hij wilde bezoeken. 

26 maart 

‘Het management heeft gisteren een toespraak gegeven. Twee mensen zijn positief getest, een Nederlander en een Fin. Het hostel gaat een maand in quarantaine. We moeten 23 uur per dag op onze kamer blijven en mogen een uurtje met een mondkapje op in de gemeenschappelijke ruimtes komen. Het ontbijt vanochtend was twee stukjes brood en een kommetje havermout.

‘Het personeel heeft instructies gekregen van de politie en het leger. Wie zich niet aan de regels houdt, kan een celstraf krijgen. Dat heeft de manager meermaals benadrukt. ’s Nachts wordt het hostel vergrendeld met balken.’ 

27 maart

‘Ik slaap met vijf anderen op een kamer, vier Amerikanen en een Australiër. Aardige gasten, maar toch ga je je aan elkaar ergeren. Je wilt gewoon naar huis, je wilt privacy. 

‘Er zijn slechts twee mensen getest, die hadden het allebei. Kennelijk is het te duur om iedereen te testen. Heel veel mensen liepen hier de afgelopen week hoestend rond. Ik voelde me ook een dag heel ziek, de kans is groot dat ik het ook heb.

‘We zitten met de tien Nederlanders in een groepsapp. Ook de jongen die besmet is en in z’n eentje in een kamer in quarantaine zit. Hij wordt nog net niet gek, schreef hij. Hij moet soms lang wachten op eten en heeft veel honger. Verder voelt hij zich topfit, zegt-ie.’ 

28 maart

‘We doen work-outs in onze kamer om een beetje bezig te blijven. Ik ben niet zo’n lezer. Als ik mijn lichaam een hele dag niet heb gebruikt, voel ik ’s nachts mijn benen trillen en kan ik niet slapen.’

30 maart

Vanuit Lima vertrekt een vliegtuig met vierhonderd Nederlanders naar Amsterdam. Zonder Mike van Wijk.

‘Er is veel gebeurd. Gisteren werden zeven nieuwe mensen positief getest. ’s Avonds laat was de straat voor het hostel gevuld met mannen in pakken, agenten en militairen. We kregen te horen dat zestig mensen werden verplaatst. De gezonde mensen werden gescheiden van de mensen met symptomen. Mijn temperatuur was normaal. Met twintig man werden we in een busje naar een ander hotel gereden. Het was een rit van een kleine tien minuten, overal rondom de bus werden de straten ontsmet, net een film. Het voelde alsof wij zelf het virus waren.

‘Ik zit nu in een duur hotel op een kamer met de Australiër uit Pariwana. We moeten hier in elk geval nog twee weken in quarantaine blijven. Verder is ons niks verteld. We krijgen drie keer per dag eten en mogen onze kamer niet uit. Het bed en het eten is beter dan in het hostel, maar hier heb ik echt letterlijk niks te doen. Ik wil mijn telefoon gewoon niet meer vasthouden, zo gek word ik van de hele dag op dat ding zitten.’ 

1 april

‘Op zich gaat het wel...’ Voor het eerst klinkt echt chagrijn in zijn stem. ‘De Amerikaanse jongens die met mij op de kamer zaten in Pariwana mochten vanochtend vertrekken uit het hotel. Ze zijn nu onderweg naar huis, dankzij de hulp van hun overheid. Gisteren werd mij nog verteld door een medewerker van het Nederlandse consulaat dat ik er beter van uit kan gaan dat ik hier voorlopig moet blijven.

‘In de laatste mail van de ambassade stond dat de overgebleven Nederlanders in de volgende vlucht meekunnen, later deze week. Ik heb het gevoel dat ik word vergeten. Ik wil hier niet nog elf dagen zitten, er is níks te doen en met mijn kamergenoot heb ik niks meer te bespreken. Ik weet niet in wat voor shape ik hier straks uitkom.’ 

2 april

‘Ik voel me een stuk beter dan gisteren. Vanochtend hebben we van het consulaat gehoord dat we misschien meekunnen met de vlucht van 8 april. ‘Er zit schot in’, was het bericht. Dat geeft hoop, al probeer ik niet te veel te verwachten. Er zat al zoveel tegen de afgelopen weken.’

Peru telt ruim 1.300 geregistreerde besmettingen en bijna 40 doden. Sinds 15 maart geldt in het land de noodtoestand, Peruanen mogen enkel bij uitzondering hun huis verlaten, voor boodschappen of noodgevallen. Tussen zes uur ’s middags en vijf uur ’s ochtends geldt een avondklok. De maatregelen worden gehandhaafd door leger en politie. Dankzij diplomatieke inspanningen van de Nederlandse overheid zijn deze week zo’n 400 Nederlanders teruggekeerd naar huis. Op 8 april is een tweede vlucht gepland voor de overgebleven Nederlandse toeristen.