Shanghai, het kloppend economisch hart van China? Nu even niet

Een vrouw in een alles bedekkend wit pak neemt de temperatuur van bezoekers op bij de Eerste Hulp-afdeling van het Ruijin ziekenhuis, het grootste in Shanghai. Ze stelt twee vragen: heeft de bezoeker koorts gehad, en was hij onlangs in Wuhan? Nee? Loop dan maar door.

Het is drukker dan het zou moeten zijn, in de week na Chinees Nieuwjaar. Op een brancard ligt een bleek jongetje, een dokter met veiligheidsbril en mondkapje buigt zich over hem heen. In de wachtruimte kucht een meisje in een roze jas. Ze snottert achter haar mondkapje.

Van de inmiddels meer dan honderd doden die het Wuhan-virus veroorzaakte, viel er één in Shanghai. Het aantal personen in deze stad van wie bekend is dat ze besmet zijn, loopt tegen de honderd. Hoeveel mensen thuis een besmetting uitzieken is niet bekend. De lokale overheid zet alles op alles om verdere verspreiding van het virus te voorkomen.

De stilte is bevreemdend

Bij de Jingan tempel, een van de belangrijkste toeristische attracties van Shanghai, is de stilte bevreemdend. Het zou hier zwart moeten zien van de mensen, wijst een oudere man met een armzwaai. Hij richt zijn fotocamera op de stenen leeuwen die de dichte poort bewaken.

De tempel markeert het begin van een dure winkelstraat. Toeristen komen van ver om zich te vergapen aan China’s kapitalistische uitspattingen. Nu blijft het stil voor de etalages van Chanel, Hermes en Ferrari. Veel winkels blijven dicht, en ook het laatste kraampje naast de tempel laat het dekzeil zakken. “Wil je sokken kopen?” vraagt de verkoopster nog even hoopvol. Voor het Wuhan-virus is ze niet bang. “Waar zou ik bang voor moeten zijn? Shanghai neemt goede maatregelen.”

Buiten de toeristische trekpleisters, is de rust op straat niet anders dan normaal, een dag of drie na het begin van Chinees Nieuwjaar. Shanghai ligt rond het Chinese Nieuwjaar altijd een paar dagen helemaal stil. Maar waar de stad normaal gesproken iedere vakantiedag op een gouden schaaltje weegt, geeft ze de inwoners er nu zomaar zes vakantiedagen bij. Veel lol hebben ze er niet van: bioscopen, pretparken en winkelcentra zijn gesloten.

De media gaan los met heldenverhalen

Het kloppende hart van de Chinese economie geeft volksgezondheid even voorrang. Als het stadsleven na de vakantie weer begint, moet de epidemie onder controle zijn. Officieel dienen alleen mensen die onlangs in de provincie Hubei zijn geweest, zich af te zonderen. Maar voor de zekerheid besluiten veel mensen zelf binnen te blijven.

Met het fiat van de Communistische Partij gaan Chinese media los met heldenverhalen. Ze buitelen over elkaar heen met tips om gezond te blijven. Mondkapjes natuurlijk, maar ook handen wassen, afstand bewaren en vooral bij andere mensen uit de buurt blijven.

Wen Wen durft niet naar buiten en zit al dagen binnen met haar man en zoontje. In een berichtje vertelt ze dat de supermarkt in de buurt niet meer wil bezorgen. Op de begane grond onder haar woning is wel een Koreaanse winkel, die duurder is. Daar doet ze nu iedere dag boodschappen. Ook Xiao Lu blijft binnen met haar gezin. “Om te voorkomen dat het virus zich verder verspreidt.”

Nu de stad de zelfopgelegde quarantaine met een week verlengt, dringt de vraag zich op hoe het volgende week moet. Supermarkten rekenen erop hun schappen eind van de week weer te kunnen aanvullen. De stad moet bevoorrading wel toestaan, maar hoe zorgt ze ervoor dat het virus niet in een krat aangevoerd vers vlees meereist?

Aan de achterkant van het Ruijin ziekenhuis in Shanghai staat een deur wagenwijd open. Hij leidt naar de tuin, die uitkomt op de naastgelegen straat. Hier geen mevrouw-in-wit-pak met een thermometer. De controle is alleen voor mensen die de voordeur nemen.

Geen wonder dat veel stadsbewoners er zelf voor kiezen binnen te blijven tijdens hun extra lange ‘vakantie’. Xiao Lu maakt er het beste van. “Het is een mooie kans om wat extra tijd met je familie te besteden.”