Direct naar artikelinhoud
Interview

25 jaar later trekt de excentrieke Kelly Family weer volle zalen

The Kelly Family tijdens een optreden in Berlijn, eerder deze maand.Beeld Getty Images

Ze begonnen in de jaren zeventig als straatmuzikanten, maar groeiden uit tot een cultgroep. Hun album Over the Hump bezorgde The Kelly Family in 1994 hun doorbraak in Europa. Het speelt de hoofdrol in de jubileumtournee van de Iers-Amerikaanse artiestenfamilie.

Het is zaterdagmiddag 14.30 uur. Ondanks de gevoelstemperatuur van rond het vriespunt hebben zo’n dertig Kellyfans zich verzameld voor de Westfalenhallen in Dortmund. Vooraan in de rij zitten vier dik ingepakte diehards in vouwstoelen. Ze hebben een dekbed en dekens over zich heen getrokken. De dertigers uit Bielefeld en Keulen bivakkeren al sinds 06.00 uur voor de ingang. “Om er zeker van te zijn dat we straks vooraan staan.”

De vier groeiden op met The Kelly Family en gaan naar alle concerten in Duitsland. “Dit is beter dan Woodstock,” zegt een van hen. “Woodstock stond in het teken van liefde, vrede en popmuziek en was hét symbool van vrijheid, blijheid, maar de muziek en het hippiegebeuren werden daarna vercommercialiseerd. The Kelly ­Family was en is een tegencultuur: authentieke mensen met een eigen muziekgenre die maling hebben aan hoe de buitenwereld over hen denkt.”

Bloedverwantschap

Kathy Kelly (56) is verbaasd over de typering door haar fans. “Wát? Woodstock? Zeiden ze dat? Amaaazing.” De vrouw met de blauwe pretogen en leesbril op haar donkerblonde lange haar is de oudste telg van de artiestenfamilie, maar weet niet goed wat ze aan moet met het compliment.

“Ik was in mijn jeugd een hippie zonder het te beseffen. Zo leefden we als gezin nu eenmaal. Inmiddels zijn we volledig losgeraakt van die sfeer uit de jaren zestig en zeventig. Wij ­leven nog steeds voor de muziek en zijn onszelf, maar hebben zoveel verschillende stijlen dat we niet in één hokje passen.”

Haar jongste broer Angelo (38) denkt te weten wat de fans voor de ingang bedoelen. “Wij kunnen dingen die onmogelijk zijn voor artiesten zonder bloedverwantschap. Bijvoorbeeld onze roots laten spreken in Ierse folksongs terwijl we geintjes met elkaar uithalen, zoals we als kind ook deden. Dat is geen act, dat is chemie. En dat stralen we uit,” zegt de olijke dertiger met de lange paardenstaart.

“Mensen houden elkaars hand vast en zingen en bewegen op onze muziek. Daardoor vormen we één grote familie. Net als destijds op Woodstock. Met dit verschil dat alle rangen, standen en leeftijden vertegenwoordigd zijn in ons publiek.”

De excentrieke artiestenfamilie ­verruilde de Verenigde Staten medio jaren zestig voor Spanje. De kinderen gingen niet naar school − ze kregen les van hun ouders − en luisterden evenementen en feestjes op met hun muziek.

Daarna ging het snel: hun ­ouders gingen met de kinderen meedoen, kochten een Volkswagenbusje en daarna een dubbeldekker waarmee het gezin door Europa trok. In 1978 kreeg The Kelly Family een ­platencontract in Duitsland. Een jaar later scoorden ze hun eerste hit: Who’ll come with me, met de toen 10 jaar oude John in de hoofdrol.

Er volgden vele hits en maar liefst 25 albums, maar geen enkele was zo ­succesvol als het achtste: Over the Hump. Het album verscheen na het eerste grote concert van de Kelly’s, in 1994 in de Dortmunder Westfalen­hallen. Angelo herinnert het zich nog goed. “De kaartjes waren binnen een kwartier uitverkocht. Mede dankzij Bruce Springsteen, die hier een jaar eerder een nummer aan ons had opgedragen, nadat ie ons in Parijs op straat had zien spelen.”

Er volgden gouden jaren, met als hoogtepunt de aanschaf van een kasteel bij Keulen. Het succes had ook een keerzijde: de eerste Kellykinderen gingen op zichzelf wonen en kozen voor een eigen gezin en een solocarrière. Na de dood van de pater familias – Dan Kelly overleed in 2002 op 71-jarige leeftijd, twintig jaar na zijn eerste echtgenote Barbara, die slechts 36 jaar oud werd – stonden nog maar zes van de twaalf kinderen op de planken.

Ze toerden jarenlang met Circus Roncalli door Duitsland en Oostenrijk. Na een periode van tegenslagen – er was onenigheid over wat ze met het kasteel zouden doen en enkele familieleden kampten met angststoornissen en een alcohol- of drugsverslaving – maakte The Kelly Family in 2017 haar comeback.

De oudste en de jongste telg van de familie stonden op het podium met broers en zussen Paul (55), John (50), Patricia (50), Jimmy (49) en Joey (47). Tot hun grote verrassing trokken ze opnieuw uitverkochte zalen. “Ik denk omdat we vanuit ons hart zingen,” zegt Kathy.

“Wij doen ook aan storytelling, ­delen ons leven in onze liedjes,” zegt Angelo. “Zonder muziek is het nog steeds het verhaal van een rondreizend gezin. Wij profiteren bovendien van de tijdgeest waarin mensen weer sociale verbondenheid zoeken.”

Deze avond in Dortmund spelen de Kelly’s alle nummers van Over the Hump en het nieuwe album 25 Years Later. De fans – van acht jaar oud tot in de tachtig – genieten van de theatrale show met glitters, rozenblaadjes, serpentines en vuur. “Dit is wat ik bedoel,” zegt een vrouw van een jaar of 40 uit Olpe, in het Sauerland. Als 11-jarige was ze met haar moeder voor het eerst bij een concert van The Kelly Family. “De liedjes, het indrukwekkende levensverhaal, de alternatieve kleding en lange haren, maar vooral ook de kinderen van mijn leeftijd raakten me.” Inmiddels heeft ze zelf een zoon (8) en een dochter (10) die net zo oud zijn als de kinderen van Angelo. “Je kon zien dat zij vanavond minstens net zo genoten als mijn echtgenote en ik.”

Een fan naast haar wil ook nog iets kwijt. “Twintig jaar geleden zag je vrijwel alleen vrouwen in de zaal. Mannen vonden zichzelf veel te cool voor ‘een rariteitenkabinet in lompen’. Nu zie je vrijwel alleen gezinnen. In deze onrustige wereld willen ­mensen weer onder elkaar zijn, het ­familiegevoel beleven.”

The Kelly Family staat op 21 februari in Ahoy Rotterdam.