Kabinet komt met aanpak tegen anorexia: ‘Die 18 weken wachtlijst waren de hel’

Een eetstoornis kan zich ontwikkelen tot een onverslaanbare ziekte met in zo‘n tien procent van de gevallen de dood als gevolg. Een kwart van de jonge vrouwen geneest niet. Zij komen in een zwaar hulpverleningstraject terecht. In de ergste gevallen moeten patiënten zelfs onder dwang in leven worden gehouden via een sonde met voeding of vocht.

Een groep met experts op het gebied van eetstoornissen (K-EET) heeft op verzoek van minister De Jonge (Volksgezondheid) een plan van aanpak gemaakt. Daarin staat hoe we binnen tien jaar het aantal met de dood bedreigde jongeren door deze aandoeningen ‘significant’ kunnen laten dalen. De minister van Volksgezondheid deelt die ambitie, meldt hij vandaag in een Kamerbrief: ‘Ik wil een structurele verbetering van de gehele keten van zorg voor kinderen en jongeren met eetstoornissen, in het bijzonder anorexia nervosa.’

In 2020 komen er als proef twee regionale expertisecentra voor eetstoornissen. In 2021 wil de bewindsman dit initiatief uitbreiden naar meerdere centra voor een bredere doelgroep. Denk dan bijvoorbeeld aan jongeren met een stoornis in het autistisch spectrum, die daardoor ziekten zoals anorexia hebben ontwikkeld. Nu is een veelgehoorde klacht onder ouders dat deze patiënten geen hulp op maat krijgen, waardoor hun aandoeningen alleen maar verergeren.

Minister De Jonge vindt het verder heel belangrijk dat een nieuwe werkwijze wordt opgesteld met afspraken over het toepassen van dwang(voeding) bij eetstoornissen. ,,Dwangvoeding is een allerlaatste stap die we zoveel mogelijk moeten voorkomen.”

Saskia Schnitzler is blij met het kabinetsplan. Zij maakte het vier jaar geleden allemaal mee: een tienerdochter met eetproblemen en de wanhopige strijd om Anne in leven te houden totdat er eindelijk professionele hulp beschikbaar was. Dat er twee kenniscentra komen, vindt ze ‘hard nodig’. ,,Sneller ingrijpen kan ontzettend veel problemen voorkomen. Nu heb je nog met zulke lange wachttijden te maken. Onze dochter stond achttien weken op een wachtlijst voordat professionele hulp beschikbaar was. Na zo’n tijd begin je niet met de psychologische hulp, dan ben je in eerste instantie alleen maar bezig met fysieke hulp. Je begint met zó’n achterstand aan de bestrijding van de ziekte.”

En dat terwijl zowel dochter Anne (nu 21) als haar ouders er in de zomer van 2015 zelf zo snel bij waren. ,,Anne kwam al in een heel vroeg stadium naar ons toe: dat haar hoofd vol zat met rare gedachten over eten, over afvallen... En dat ze hulp nodig had. We zijn gelijk naar de huisarts gegaan en die diagnostiseerde meteen: anorexia nervosa. Nog dezelfde dag! En nóg duurt het daarna achttien weken voordat je voor gespecialiseerde hulp in aanmerking komt.”