Nel de Jager (1953-2019): ‘Een vrouw die geen blad voor de mond nam’

De Jager zette zich sinds 1987 al als vrijwilliger in voor de Haarlemmerstraat- en wijk. De winkelstraat was aan het verloederen en zij wilde de straat graag helpen opbloeien. Later werd ze er straatmanager en werkte keihard, ook ’s avonds laat. Een baan als straatmanager was geen kantoorbaan van 9 tot 5, vond ze. Bovendien was ze een nachtbraker.

“Nel was een gedreven mens met een sterk rechtvaardigheidsgevoel en commercieel inzicht. De liefde voor de buurt was groot. Ze kwam ook vaak op de straat,” zegt Alice Ernest die in 1997 een antiekwinkel op de Haarlemmerdijk begon in de periode dat de straat op de schop ging. “Ze zorgde ervoor dat bepaalde ondernemers terecht konden in leegstaande panden.”

De Jager wilde vooral de nadruk leggen op culinaire winkels voor de Amsterdammers zelf, en zag ook graag kleine winkels zich er vestigen in plaats van grote ketens.

Ze had een sterke mening en beet zich in dingen vast. Daar had ze ook een ruzie voor over. Ze noemde zichzelf een professionele ruziemaker. Maar alles altijd voor het belang van de straat. Zij heeft er dan ook mede voor gezorgd dat de straat weer opbloeide. In 2012 werd de Haarlemmerstraat- en dijk tot de leukste winkelstraat van Nederland benoemd.

“Ze was iemand met een groot hart voor de ondernemers en de stad. Ze hield enorm van Amsterdam,” aldus Alice Ernest.

Gribus

Jonah Freud van de kookboekhandel op de Haarlemmerdijk kende De Jager al 39 jaar. “Ze begon in de straat toen het daar nog een gribus was. Ze was al straatmanager toen die functie nog niet eens bestond. Ze trok haar mond open, kende alle verhuurders en vond het leuk als mensen iets met hun etalage deden. Zorg dat het aangenaam in de straat is, zei ze altijd. Geblindeerde ramen deden de straat geen goed.”

De Jager kreeg niet altijd de handen van alle ondernemers in de straat op elkaar. Ze was niet erg gecharmeerd over de komst van de Airbnb-panden of de horeca die het toerisme liever zag toenemen dan afnemen. “Nel was een soort Robin Hood. Ze streed voor zo laag mogelijke huren. Als er nieuwe ondernemers kwamen die een hoge overname wilden betalen, vond ze dat niet goed want dan moest iedereen straks zo’n hoge prijs betalen.”

Ze wordt omschreven als een ‘vechter’ die niet snel losliet als ze ergens haar tanden had ingezet. Dochter Merlin (37): “Mijn moeder noemde zich een buurtbemoeial. Ze zei: ‘ik word bemind en gehaat.’ Ze had het hart op de goede plek en ging altijd voor de goede zaak. Linksom of rechtsom en soms nog een blokje om.”

Vier jaar geleden kwam er een einde aan de samenwerking tussen De Jager en de winkeliersvereniging van de Haarlemmerstraat- en de dijk. Er waren botsingen ontstaan waarover de vereniging destijds niet wilde uitweiden.

De Jager moest weg maar kon ‘haar’ straat moeilijk loslaten. De straat ging drie jaar terug achteruit door illegale hotels en vakantieverhuur. “Het deed haar pijn om te zien dat de straat weer verloederde,” zegt Merlin.

Op haar Facebookpagina heeft haar dochter een foto geplaatst van haar moeder met erboven de tekst ‘Opgeven, dat woord kende je niet. Helaas heb je deze oneerlijke strijd niet kunnen winnen.’

De Jager, op Twitter @netevenleuker, fotografeerde vaak en zette haar foto’s op Facebook, met soms komische teksten erbij. Bij een foto van een felblauwe rieten stoel voor een raam staat de tekst Prinselijk#blauw. Ook plaatste ze een foto van een muur waarop de tekst ‘Deze straat loopt dood!’ gekalkt staat, met een pijl naar rechts eronder. “Het is maar dat u het weet,” schreef zij erboven.

Nel de Jager was al enige tijd ziek. Ze is zaterdag in kleine kring begraven. Een grafsteen hoefde ze niet. “Doe mij maar een bronzen vingertje dat uitsteekt op de Eenhoornsluis waar iedereen lekker over struikelt.”