PS Project Space: al twintig jaar hardcore abstracte kunst
PS Project Space staat al twintig jaar garant voor hardcore abstracte kunst. Ter gelegenheid van het jubileum vinden werken tijdelijk onderdak bij de lokale middenstand.
Of hij ook naakt in de aanbieding had, vroeg de eigenaar van Aquariumspeciaalzaak Rainer enigszins verlekkerd. Daar moest Jan van der Ploeg van PS Project Space even over nadenken, maar uiteindelijk kreeg hij Rohan Wealleans zover een serie computertekeningen te maken van zeemeerminnen in bubbels. “Het is conceptueel naakt, vertelde ik, een beetje mokkend heeft hij dat geaccepteerd.”
De zeemeerminnen hangen nog tot het eind van de maand tussen de tropische vissen. Ze zijn onderdeel van een kunstroute door de Indische Buurt, waar nog elf winkels aan deelnemen. Aanleiding is het 20-jarige bestaan van PS Project Space. Tijdens de opening afgelopen weekend ging het kunstpubliek in processie langs de lokale middenstand, het dagelijkse wandelingetje van PS-oprichter Van der Ploeg.
Gereformeerd randje
De kunstenaar die wereldwijd furore maakt met zijn grote geometrische wandschilderingen, begon de tentoonstellingsruimte in 1999, in zijn woonkamer aan de Leidsekade. “Ik was geïnspireerd door het voorbeeld van een Nieuw-Zeelandse vriend. Die nodigde twee Australische kunstenaars uit om werkjes bij hem thuis aan de muur te hangen en nodigde verzamelaars, museumdirecteuren en galeriehouders uit. Ze kwamen allemaal en stonden een paar uur in die veel te krappe ruimte te kijken en te praten. Ik vond het een bijzondere middag en wilde die energie meenemen naar Amsterdam.”
De eerste exposant was John Nixon, bekend van Documenta 7, samengesteld door Rudi Fuchs. “John kwam aan met vijf paneeltjes en een groter schilderij in zijn koffer. Er was nog geen internet in die tijd, dus faxte ik uitnodigingen rond en stopte ik kopietjes in de bus. Bij de opening stond Fuchs voor de deur met galeriehouders Kees van Gelder en Milco Onrust. Meteen het eerste jaar besteedden alle kranten aandacht aan PS, tot Playboy aan toe, dat geprikkeld was door de foto’s die Ben Judd had gemaakt van amateurnaaktfotografen in ranzige studio’s.”
In PS wordt kunst getoond en verkocht. Toch is het iets anders dan een galerie, verzekert Van der Ploeg. “Wij hoeven geen geld te verdienen. Voor een huiskamer en een zolder als logeerplek voor buitenlandse kunstenaars betaal je geen extra huur. Als je niet al te dure wijn schenkt en na de opening zelf pasta kookt, kun je het lang volhouden.”
Toen de logeerpartijtjes steeds langer duurden, werd de huiskamercurator door zijn gezin gemaand iets buiten de deur te zoeken. Dat vond hij in een ateliercomplex aan de Madurastraat, waar nu werk te zien is van kunstenaars die de afgelopen twee decennia hebben geëxposeerd en van een paar nieuwelingen. Vrienden en geestverwanten, noemt Van der Ploeg ze. “In het begin werd PS wel getypeerd als de kerk van de abstracte kunst, met een gereformeerd randje. Het zijn echt niet alleen vlakken en strepen, al zul je hier inderdaad niet veel figuratie zien.”
Biënnale
Tijdens de jubileumtentoonstelling trekt de voornamelijk formele kunst de wijk in en daar blijft die verbazingwekkend goed overeind. Een lichtblauwe sculptuur van Peer Veneman staat heel vertrouwd te wezen in de etalage van IJzerhandel Van Kalken. Het met houtskool getekende doek van Riette Wanders sluit naadloos aan bij de prijslijsten van IJs van Oost en Charlott Weise verleidt bezoekers van Meesterschoenmaker Hillie’s met zes opgestelde aquarellen tot een kunstspeurtocht tussen het schoeisel.
Het heeft iets terloops en natuurlijks. “Hartstikke mooi toch,” vindt Van der Ploeg. “Dat iemand bij Zeeman in een bak met onderbroeken staat te graaien, toevallig omhoogkijkt en dan die abstracte doekjes van Nicolas Chardon ziet? Ik krijg overal te horen: volgend jaar weer. Een jubileum vieren kan maar één keer, vind ik. Misschien moeten we er een biënnale van maken.”
PS 20 Years Anniversary Exhibition: t/m 28/9 aan Madurastraat, Javastraat en Sumatrastraat.