Lidewij Welten: jonkie van Beijing als oudje naar Tokio

Het doel was leeg – de Duitse keepster Julia Sonntag was naar de kant gehaald ten faveure van een elfde veldspeelster in een poging de 1-0 achterstand goed te maken – maar desondanks was het voor Lidewij Welten geen koud kunstje om te scoren. De pass van Laurien Leurink kwam net iets te ver voor haar en Welten moest zich strekken om met een lage backhand de beslissende treffer binnen te kunnen vegen.

Met haar vijfde doelpunt van het toernooi werd de 29-jarige aanvalster niet alleen gedeeld topscorer, ze bezorgde de Nederlandse hockeysters ook de tiende Europese titel in de historie. Na een EK waarin Nederland moeizaam op gang kwam met twee gelijke spelen, tegen België en Spanje. De statistici moesten terug tot 1991 om een Europees kampioenschap te vinden waarop de Oranje-vrouwen twee duels achter elkaar niet wonnen. Destijds gebeurde dat in de slotfase van het toernooi, met een vierde plaats als gevolg – de enige keer dat Nederland bij een EK niet op het podium stond.

Geen moment getwijfeld

In Antwerpen verliep het scenario minder dramatisch. In het resterende groepsduel werd Rusland met 14-0 onder de voet gelopen, waarna Nederland in de halve finale geen genade kende met Engeland: 8-0. Welten zegt geen moment getwijfeld te hebben aan een ommekeer. „Ik wist gewoon dat het een kwestie was van goals die moesten vallen. Het ging om dat laatste stukje.”

Welten was zich ervan bewust dat er bij „die finetuning” iets extra’s van haar werd verwacht, zoals dat ook geldt voor aanvoerder Eva de Goede. „De twee jonkies van Beijing zijn nu de oudjes richting Tokio”, zegt ze met een lach die groter is dan de enorme gouden medaille om haar nek. Welten en De Goede waren nog tieners toen Nederland in 2008 olympisch goud won.

Elf jaar later zijn ze de onbetwiste leiders van Oranje. „Dat probeer ik ook altijd uit te stralen op het veld, met mijn acties en werklust. Op die manier hoop ik het team mee te nemen en de druk van de jonkies te dragen.” Ook buiten het veld speelt Welten een belangrijke rol. Ze is „iemand die heel erg in de verbinding staat”, zegt met alle generaties in de selectie te kunnen omgaan. „Mijn rol is dat ik weet wat er speelt in het team, ik voel de sfeer aan.”

Twaalfde hoofdprijs

De Europese titel was voor Welten haar twaalfde hoofdprijs als international. „Een mooi getal”, zegt ze, doelend op haar vaste rugnummer. Het betekent dat ze nu, samen met de afgezwaaide Maartje Paumen, de succesvolste hockeyster van Nederland is. „Dat wist ik wel, nu je het zegt. Maar ik ben er geen moment mee bezig geweest. Het ging me vandaag echt om EK-goud en olympische kwalificatie. Dat we dat ticket binnen hebben, geeft toch wel rust.”

De hockeysters brachten in de vier weken durende voorbereiding op het EK al een bezoek aan Tokio. Ter inspiratie, zegt Welten. „We wisten al waarvoor we het allemaal doen, maar dat hebben we daar ook met eigen ogen kunnen zien. Ik kreeg er eerlijk gezegd wel kippenvel van.”

In Japan moeten de hockeysters de enige ontbrekende prijs op het huidige palmares bijschrijven. Na het olympisch zilver van Rio was het louter goud dat er blonk. Maar hoe zorg je er als nummer een van de wereld voor dat je onverslaanbaar blijft? „We weten dat we de prooi zijn”, zegt Welten. „We moeten dus niet rustig in de bosjes gaan liggen. Dan weten we zeker dat ze achter ons aankomen.”