Het is een van de bekendste Pyreneeëncols. Toch finisht een Tour-etappe zelden op de top van de Tourmalet. Zaterdag wel. Het grote gevecht bergop kan eindelijk losbranden.

A fucking hard climb

Zo mager als hij was in de jaren dat hij voor de Tour-zege streed, is hij al een poos niet meer. Andy Schleck (34), gestopt in 2014, loopt dezer dagen door de Tour als ambassadeur van autofabrikant Skoda. ,,De Tourmalet", raadt hij het gespreksonderwerp, wanneer hij wordt aangesproken met het weekeinde in zicht.

Zonder af te wachten stelt hij onomwonden vast: ,,A fucking hard climb." De Luxemburger won er in 2010 voor Alberto Contador en werd zo na Jean-Pierre Danguillaume (1974) de tweede winnaar van een Tour-rit boven op de Tourmalet. Twee jaar later kreeg Schleck ook de eindzege van 2010 op zijn naam, na de diskwalificatie van Contador vanwege clenbuterolgebruik. Zelf reed de Luxemburger jarenlang met broer Fränk voor de ploegen van Bjarne Rijs, de Deen die als renner en ploegleider omstreden was.

Je voelt de pijn, maar mist de adrenaline

,,Zonder twijfel is het een van de zwaarste bergen die je kunt vinden in Frankrijk", zegt Schleck. ,,Lang, steil, zonder bochten waar je op adem kunt komen. De meeste renners haten de Tourmalet, want hij ligt meestal in het begin of op de helft van een sowieso al zware bergetappe. Dan voel je dezelfde pijn, maar mis je de adrenaline van het bijna bij de finish zijn." Vorig jaar lag de Tourmalet, in de negentiende rit, nog op zijn inmiddels traditionele plek in het parkoers: halverwege. Daarna volgde nog tachtig kilometer naar Laruns, waar Primoz Roglic won.

De reden dat zo weinig op een van de bekendste bergen van de Pyreneeën wordt gefinisht? Het levert een logistieke hel op. Boven op de Tourmalet is nauwelijks ruimte. Voor het complete Tour-gevolg (televisiestudio’s, bussen, honderden journalisten en duizenden fans) is geen plaats.

Toch maakt de Tour-organisatie dit jaar een uitzondering. Noodgedwongen wordt het hele Tour-circus vandaag vier kilometer onder de top opgebouwd. Voor de derde keer in de historie ligt de finish boven op de 2115 meter hoge Pyreneeënreus. Vanuit Luz-Saint-Sauveur loopt de weg negentien kilometer omhoog met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,4 procent.

Het grote gevecht bergop

En dus mag iedereen ervan uitgaan dat hier het grote gevecht bergop losbrandt. In de eerste Pyreneeënrit donderdag naar Bagnères-de-Bigorre hielden de favorieten zich nog koest, op dag 6 in de Vogezen werd slechts de laatste kilometer op La Planche des Belles Filles vol doorgetrokken. ,,Maar op de Tourmalet gaan we niet met z’n allen naar de streep rijden", verwacht Steven Kruijswijk.

De kopman van Jumbo-Visma noemt het weekeinde in de Pyreneeën ‘zwaar’. Vooral de rit van vandaag. ,,De Tourmalet is een lastige, zeer lange klim die naar het einde toe steeds steiler wordt. Voor wie zich goed voelt, is het een kans om iets te proberen. Vorig jaar reden we ’m van de andere kant op. Het parkoers van dit jaar heb ik pas één keer eerder in een wedstrijd gereden."

Het zal een geanimeerde koers worden

Het kan haast niet anders of het gaat vandaag los, zegt ook Schleck. Hij wijst op renners als Jakob Fuglsang, Mikel Landa en Thibaut Pinot, die al fikse achterstand opliepen. ,,Zij moeten een rit winnen of heel veel tijd terugpakken om hun Tour te redden. Met de finish bovenop, via dezelfde weg als in 2010, zal het een geanimeerde koers worden."

Een dag na de tijdrit moet Kruijswijk dus opnieuw aan de bak. Twee sleutelritten, maar hij herhaalt keer op keer dat deze Tour volgens hem in de derde week wordt beslist. ,,Nee, de Tourmalet is niet een van de lastigste klimmen dit jaar. Ook omdat alles wat volgt in de Alpen deze keer in de derde week is. Dat maakt het door de vermoeidheid een stuk lastiger. We gaan in de Alpen ook nog tot de 2700 en 2400 meter hoogte. Dat is echt nog een verschil met de Tourmalet."