Voor Herman den Blijker lijkt het woord ‘bonkig’ te zijn uitgevonden

Soms schrikt Lips ’s nachts wakker, kletsnat van het zweet, trillend van angst. Nachtmerries ­­komen in alle soorten en maten, maar die terugkerende droom waarin Herman den Blijker hem met een koksmes achtervolgt, is met afstand de engste. En dat terwijl de grote kale kok al zo lang op televisie is dat Lips al ruim de tijd heeft gehad te wennen aan het voor­komen van Den Blijker, een man voor wie het bijvoeglijk naamwoord ‘bonkig’ lijkt te zijn uitgevonden.

Ook in Hermans Pop-Up Restaurant wordt Den Blijkers ruwe-bolster-blanke-pitimago gecultiveerd. Zodra hij in beeld komt, klinkt er dreigende muziek, zijn blik staat permanent op onweer en zijn Platrotterdamse zinnen hebben een cruijffiaanse onnavolgbaarheid. “Het belangrijkste is de smaak en de reductie van die smaak.” Als de kandidaten een ingewikkelde opdracht krijgen, maken ze ‘allemaal flipperkastjes in hun hoofd’ en de paella die hij voorgeschoteld krijgt smaakt naar ‘parfumeriewinkel’.

Het programma is verder vooral nog meer van wat Lips al zo vaak heeft gezien: de zoveelste kookwedstrijd waarin Den Blijker voor de zoveelste keer mensen zoekt die zijn zoveelste restaurant gaan bestieren. Daarbij lijkt het culinaire talent dat bereid is zich op televisie te laten afpissen wel zo’n beetje op. In de eerste uitzending moesten de kandidaten brood met aioli maken en zelfs dat bleek voor de meeste duo’s een te ingewikkelde opdracht.

Gelukkig zitten onder de kandidaten een paar paradijsvogels, die het programma nog enigszins redden, zoals de vrouw die alles wat haar echtgenoot kookt genadeloos ­afkraakt en het ‘liefdeskoppel’ van wie de man – de zoon van Robèrt van Heel Holland Bakt – niet van knoflook houdt. Toen hij dat tegen Den Blijker zei, keek die hem aan alsof hij hem elk moment zou kunnen aanvallen.

Lips sidderde van angst. Voor de zoveelste keer.

Reageren? hanlips@parool.nl