Komt na de Brexit en Eurovisionexit ook een Champexit?

Alsof ze niet voldoende met hun Brexit in de knoop zijn geraakt, wil 52 procent van de Britten ook uit de Eurovisie. Dat zijn er net zo veel als bij het laatste referendum uit de EU wilden stappen, zo meldde opiniebureau YouGov. Ze zijn het jaarlijkse liedjesfestival beu.

Het land dat zich op cultureel gebied even superieur waant als op politiek en sportief gebied, heeft al 22 jaar niet gewonnen. Het eindigde zaterdag als laatste. Sinds 2009 is het land niet in de toptien gekomen. En dat is niet te wijten aan de kwaliteit van de Britse liedjes, maar aan de aversie van de landen op het Europese vasteland tegen het eiland. Ze willen de tonnen omroepbijdrage (belastinggeld) van staatsomroep BBC innen voor de organisatie. Als stank voor dank wordt de Britse inzending daarna beloond met nul points in plaats van de douze points waar ze al sinds Cliff ­Richard denken recht op te hebben.

Eenderde van de Britten vindt dat Duncan zijn overwinning dankt aan politiek gekonkel in Straatsburg. Die derde wil alleen nog een liedjeswedstrijd met Gemenebest-speldeprikken in de Stille Zuidzee en het Caribisch gebied waar Hare Majesteit regeert en de meerderheid van de bevolking uit Britten bestaat.

Nu is een Eurovision-exit misschien nog wel moeilijker dan een Brexit. Als premier May en het Lagerhuis dat besluit moeten nemen, wordt het zonder twijfel een puinhoop. De BBC kan zelf de stekker eruit trekken. Sinds de dood van de legendarische commentator Terry Wogan, die er één grote grap van maakte, dalen de kijkcijfers al. Maar de angst is dat een commerciële zender er dan toch mee aan de haal gaat en misschien Adele of Duffy naar de volgende editie zendt.

Voorlopig heeft het land nog zijn handen vol aan Brexit. Premier May is met haar plan nog dieper in het moeras gezakt sinds zij in maart uitstel kreeg. Een laatste poging om iets met Labour te bereiken, mislukte vorige week. Boris Johnson wil May vervangen als premier, maar met Bojo op Downing Street zal het proces helemaal spaak lopen.

Over de economische gevolgen maakt niemand zich buiten Groot-Brittannië nog zorgen. De tijden van het imperium en Britannia rule the waves liggen nog verder weg in de geschiedenis dan Cliff Richard en Brotherhood of Man. Brexit is een ­sideshow geworden in de escalerende handelsoorlog tussen de grootmachten van de 21ste eeuw. Die spelen met vuur. Brexit is entertainment, net als het Songfestival en de Champions League.

Voor Ajax en andere clubs is het jammer dat vier Britse ploegen in de Europese voetbalfinales staan dankzij buitenlandse sterren. Als ze alleen met Britten hadden moeten spelen, waren ze misschien allemaal in de voorrondes uitgeschakeld en zou er ongetwijfeld gesproken zijn over een Champexit. Een meerderheid van de Britten zou voor een nieuwe kampioenenliga zijn met de Kaaimaneilanden, de Maagdeneilanden en Gibraltar.

Dan heersen de Britten echt weer over de golven.