Direct naar artikelinhoud
Column

Het is verstandiger om te bestuderen wat Baudet nou allemaal te zeggen heeft

Rob SchoutenBeeld Maartje Geels

Het is misselijk en onverdraaglijk maar ongevraagd en verkeerd citeren is toegestaan. Als je maar zegt dat het andermans veren zijn, mag je ze dragen. En zo geschiedde in de overwinningsspeech van Thierry Baudet waarin hij een dichtregel van Menno Wigman verkeerd citeerde. 

Die regel, uit het gedicht 'Afscheid van mijn lichaam', luidt 'De zon was mij nooit opgevallen als hij niet / steeds onderging'. Baudet maakte ervan 'als hij niet steeds was ondergegaan', waardoor metrum en ritme naar de knoppen gaan, maar zo gaat dat met citaten, ze worden verminkt.

De nabestaanden van Menno Wigman protesteerden maar weten sinds het vorige door Baudet gebruikte citaat van Menno, tijdens de afgelopen Algemene Beschouwingen, dat het vergeefs is. Nogmaals: het mág. De lichtbrenger van de nieuwe cultuur, die tijdens zijn victoriekraaien de cultuur en de wetenschap flinke vegen uit de pan gaf, heeft kennelijk een dichtbundel in de kast staan, we kunnen onze borst dus natmaken (een uitdrukking uit de zeemanswereld die zoiets betekent als: begin maar vast te zweten - ik geef de bron er maar bij).

Ik denk dat Baudet zich in zijn handjes wrijft bij zoveel reuring: hoe vaker zijn naam valt hoe liever het hem is

Het geval doet denken aan de muziek die Trump tijdens zijn campagnes gebruikte, van Aerosmith, van Prince, waarmee musici en nabestaanden ook niet blij waren, het is een vorm van ongewenste inkapseling. Ik denk dat Beethoven zich ook in zijn graf omdraait als hij zou weten waarvoor zijn 'Alle Menschen werden Brüder' allemaal misbruikt wordt. Misvormde citaten zijn overigens van alle tijden. Nooit zei Humphrey Bogart 'Play it again. Sam' (hij zei 'Play it, Sam') en je kunt Tarzan tien keer bekijken maar je zult Johnny Weismüller nooit 'me Tarzan, you Jane' horen zeggen. 

Enfin, het gispen van Baudets gebruik van het Wigman-citaat hoort allemaal bij de schrik van progressief Nederland na de monsteroverwinning van Forum voor Democratie. En zo stond Freek de Jonge tijdens de openingsspeech op het Boekenbal op om op luide toon om een minuut stilte voor de verkiezingsuitslag van afgelopen woensdag te vragen en hij hield niet op met roepen. Ik denk dat Baudet zich in zijn handjes wrijft bij zoveel reuring: hoe vaker zijn naam valt hoe liever het hem is. Ik vrees dat hij het kruis om de demon van links te zijn maar al te graag draagt.

Iets in mij zegt me dat het niet alleen zijn conservatisme is dat de gemoederen verhit maar ook het feit dat hij een gestudeerd man is, met academische veren. Met z'n dichtregels en Chopin-vertolkinkjes wordt hij net als Pim Fortuyn indertijd als een soort nestvlieder beschouwd. Op sociale media vielen termen als racisme, fascisme, NSB, als rijpe appelen van de boom. Het lijkt mij de typische reflex van wie van schrik begint te schelden. Mij lijkt het verstandiger om in de nabije toekomst eens te bestuderen wat Baudet nou eigenlijk allemaal te zeggen heeft, wat er achter die ruk naar rechts schuilgaat. Ik hoorde Gerdi Verbeet afgelopen week op de radio zeggen dat links verzuimd had zich in het conservatieve gedachtengoed, dat volgens haar dwars door alle partijen liep, te verdiepen. Dat was het verstandigste wat ik de afgelopen tijd over de hele zaak hoorde.

Eerdere columns van Rob Schouten leest u hier.

Lees ook:

Ongrijpbaar, paradoxaal, pragmatisch: wie is Thierry Baudet?

Wie is Thierry Henri Philippe Baudet, de man die op 20 maart bij de Statenverkiezingen de meeste stemmen kreeg? En hoe is zijn denkwereld gevormd? Een profiel.

Lees hier de spreektekst van Thierry Baudet op de verkiezingsavond van 20 maart 2019