Sven Kramer reed weer eens lekker, maar: ‘Goed zijn, dat blijft heel moeilijk’

Sven Kramer wilde gisteren om iets over 16.00 uur gaan inrijden, maar moest heel even inhouden op de binnenbaan. Er reed een zamboni in de weg. Normaal rijdt hij bijna nooit in de allereerste rit van een afstand. Gisteren wel, bij zijn rentree op de 5 kilometer in het wereldbekercircuit. Hij moest meteen haast maken, want hij had maar een paar minuten inrijtijd.

Kramer mocht rijden op een wildcard in een vol Thialf in Heerenveen. Het gevolg van een tot nu toe kwakkelend jaar, waarin hij toch voornamelijk geblesseerd was. Hij won niet, maar hij liet zich wel weer eens in positieve zin gelden. Zijn 6.10,61 was goed voor de derde tijd (wat bijzonder genoeg pas zijn eerste bronzen medaille ooit op de 5 kilometer was). De olympisch kampioen stond achter teamgenoot en leerling Patrick Roest en de verrassende winnaar Danila Semerikov op het podium.

Nieuwe stijl

Het is, gedwongen, de Sven Kramer-nieuwe stijl. Eentje die moet wikken en wegen om goed te zijn op een paar momenten in het jaar. Die zijn energie (dat woord gebruikt hij vaak) op de juiste manier kan gebruiken. Hij leek helemaal breekbaar toen hij vanwege rugproblemen afzag van de wereldbekers in Japan en Polen. Meer dan hem zelf lief was, werd hij in verband gebracht met het woord ‘stoppen’.

De rustperiode na een ‘verdwaalde 1500 meter die hij beter niet had kunnen rijden’ op de eerste van de twee wereldbekerwedstrijden in Japan, gaf ‘lijf en geest’ rust. Het lijf vanwege de rug, waar hij opnieuw last van kreeg toen hij zich vertilde. Zijn geest, omdat je nu eenmaal energie, daar is het woord weer, maar één keer kan inzetten. En een blessure kost nu eenmaal veel van de vitaliteit. Helemaal als zijn laatste goede race volgens hemzelf dateerde van 13 oktober. Daarna ging hij twee maanden kwakkelen. “Er vol ingaan brengt me veel, maar die kracht kan ook een valkuil zijn.”

Niet zijn snelste

In Heerenveen reed Kramer een goede tijd. Zeker niet zijn snelste ooit, maar in Thialf de tot dan toe vijfde tijd ooit gereden. Dat het zó zou gaan, was vooraf niet te voorspellen geweest. Een heel slechte tijd was ook zeker mogelijk geweest. Misschien appelleerde het nummer ‘The Final Countdown’ van Europe, dat tijdens zijn rit werd gespeeld, daar wel aan.

Het was een beetje 50-50, dacht coach Jac Orie vooraf. “Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik helemaal geen twijfels had. Maar ik zag wel dat het steeds voor mij de positieve kant op viel. De laatste weken kon hij alles doen. Er waren geen trainingen die we uit het schema moesten halen.”

Kramer zelf had ook niet per se veel vertrouwen, vertelde hij na afloop. Goed zijn, dat blijft heel moeilijk, vertelde hij. Hij miste anderhalve week training, maar tijdens het trainingskamp daarna in Italië schaatste hij weer voluit mee. Volgens Orie is hij conditioneel wel heel goed. Kramer: “Ja, het is mooi dat ik in ieder geval vanuit die basis kan rijden.”

Hangende procenten

Orie, in zijn stijl van praten: “Het bewegingsapparaat is goed, maar er hangen nog wat procenten. De rug is niet hoe we het willen. Maar het is stabiel en het gaat vooruit.”

Buiten kijf staat wel dat Kramer niet langer altijd de standaard is waar andere schaatsers zich aan moeten meten. Hij moet zelf nog steeds wennen aan deze fase van zijn carrière, waarin hij soms goed is en soms niet. De standaard is hij slechts af en toe, en gisteren in Thialf bijna.

De ambitie is er niet minder om. Gisteren probeerde hij zijn snelste tijd in Thialf ooit te evenaren. Zijn 6.09.65 was tot begin van dit seizoen het baanrecord. Die tijd was het schema waar hij op vertrok, om het in schaatstermen te houden. Alles of niets. Orie: “Dat is topsport, toch?”

Een viertal baanrecords

Het was dit weekend baanrecords jagen in Thialf. Op vier van de acht gereden individuele afstanden werd de beste tijd ooit in het ijsstadion nog wat scherper gezet. Eentje daarvan kwam op naam van Ireen Wüst. Zij reed zaterdag de 1500 meter in Heerenveen sneller dan ooit. Ze was er zelf verguld mee. “Ik had veel verwacht, maar geen baanrecord. We hebben dit seizoen ook alleen nog maar superzware omstandigheden en traag ijs gehad. Dan voelt Thialf alsof je in Calgary of Salt Lake City bent. Ik kreeg deze week echt een sensatie van snelheid.”
De andere records kwamen op naam van Nao Kodaira (500), Brittany Bowe (1000) en Danila Semerikov (5000). De naam die in het lijstje ontbrak was Kjeld Nuis. Die baalde behoorlijk dat hij, ondanks zijn winnende 1000 meter, zijn eigen record niet kon verbeteren. “Ja, daar ben ik toch behoorlijk teleurgesteld over.”

Lees ook: 

Kou en wind deren Nederlandse schaatsers amper op het buitenijs in Japan

Bij de eerste wereldbekerwedstrijd van het seizoen, in Japan, was een van de conclusies dat de rug van Kramer nog steeds behelpen blijft.

Kramer en de 5 kilometer, het is een gouden huwelijk

Kramer is olympisch kampioen op de 5 kilometer. Jarenlang was de afstand zijn domein, en dat bewees hij op de Spelen in Korea.