Nederlandse hockeyers moeten zich troosten met WK-zilver
Tranen vloeiden er bij de Oranje-spelers, na afloop van de spannende finale. Deze generatie hockeyers was nog nooit zo dicht bij een gouden medaille op een WK.
Het zou het spannendste WK ooit worden, voorspelde Max Caldas, bondscoach van de Nederlandse hockeyers. Hij kreeg gelijk – de uitslag van de finale was bijzonder close – maar de afloop was wrang op het wereldkampioenschap in India.
Nederland verloor zondag na een doelpuntloze finale via shoot-outs van België (3-2), waardoor het, net als in 2014, genoegen moest nemen met zilver. Voor The Red Lions, die nooit verder waren gekomen dan de halve finale op een WK, was het de eerste wereldtitel in de geschiedenis.
Bemoedigend was de wijze waarop Oranje zich zaterdag manifesteerde tegen Australië, het team toonde vechtlust en winnaarsmentaliteit
In het uitverkochte Kalinga Stadium van Bhubaneswar vloeiden er na afloop tranen bij de spelers van Oranje. Begrijpelijk, want deze generatie hockeyers was nog nooit zo dicht bij een gouden medaille op een WK of Olympische Spelen.
Voorsprong
Hertzberger en De Geus zetten Nederland op een 2-0-voorsprong in de shoot-outs, maar missers van Van Ass en Van Dam (en eerder Pruyser) zorgden ervoor dat België kon terugkomen. De Sloover dacht even voor België de winnende shoot-out gemaakt te hebben, maar hij werd teruggeroepen door de uitstekende Nederlandse goalie Blaak, die met succes een beroep deed op de videoscheidsrechter.
Het bleek uitstel van executie. De Belg Van Aubel schoot raak, waarna Hertzberger, uitgerekend de man die in de halve finale tegen Australië (zaterdag) tot twee keer toe zijn verantwoordelijkheid had genomen, hoog over schoot en voor de Belgen het vuurwerk ontstoken kon worden.
Zaterdag had het elftal van Caldas nog geïmponeerd tegen Australië, de wereldkampioen van 2010 en 2014. Nadat Blaak 27 seconden voor het einde de 2-2 had moeten incasseren, vervulde hij in de shoot-outs een heldenrol met drie reddingen, waaronder op de beslissende poging van Beale. Bemoedigend was de wijze waarop Oranje zich manifesteerde tegen Australië. Het team toonde vechtlust en winnaarsmentaliteit, een antwoord op de critici die repten over een elftal ‘mooi weer-hockeyers’.
Tevreden
Caldas zag het met tevredenheid aan. Vier jaar geleden, als toenmalig bondscoach van de Nederlandse hockeysters, zag hij daags na de WK-triomf van de vrouwen hoe de mannenploeg werd overklast door Australië (6-1). Caldas besloot het over een andere boeg te gooien bij de mannen. Hij moest heilige huisjes omver trappen, zoals hij zelf zei. De hockeyers vertoonden een gedrag dat niet paste bij hun prestaties; ze waanden zich beter dan hun erelijst liet zien.
In India werd een waardige teamprestatie neergezet, maar het was niet genoeg voor WK-goud, dat Nederland in 1998 voor het laatste behaalde
Oranje werd nadien twee keer Europees kampioen (2015 en 2017) en teleurstellend vierde op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, waarna werd ingezet op authenticiteit; sommige spelers hadden het gevoel dat ze niet zichzelf konden zijn bij Oranje. Dat moest anders.
In India uitte zich dat in een waardige teamprestatie. Er was uitstekend keeperswerk van Blaak, een prima defensie (waar De Mol de geblesseerde De Wijn verving), een voorbeeldig leider met Bakker en een getergde, gretige Hertzberger, die, nadat hij na Rio even uit de selectie was gezet, liet zien dat hij nog van waarde kan zijn voor Oranje. Maar het was niet genoeg. Niet genoeg voor WK-goud, wat Nederland sinds 1998 niet meer behaalde.
Nerveuze wedstrijd
De spanning – of angst om te verliezen – was voelbaar tijdens de finale in het Kalinga Stadium. Het mondde uit in een nerveuze wedstrijd. The Red Lions, twee jaar geleden verliezend finalist op de Olympische Spelen, wilden zich revancheren voor de verloren EK-finale van 2017 in Amsterdam. Het zorgde direct voor kansen.
De Belg Gougnard, die vlak voor de halve finale te horen kreeg dat zijn zieke vader was overleden maar toch besloot te spelen, zag zijn inzet in de openingsfase bijna tot doelpunt gepromoveerd worden door Boon. Aan de andere kant waren Hertzberger, Pruyser en De Voogd kansrijk. Oranje ontsnapte in het slot bij een schot van De Kerpel.
Een winnaar verdiende de finale niet. Getuige ook de statistieken: balbezit in evenwicht, beide vijf schoten op doel en zestien om vijftien cirkelpenetraties. Nooit eerder was een WK-finale zo close. België, met assistent-coach Van den Heuvel (Bloemendaal), won het goud en Nederland moet zich troosten met zilver. Hoe wrang dat ook is.
Bondscoach Max Caldas: We moeten trots zijn
Trots overheerste zondagavond bij bondscoach Max Caldas, nadat de Nederlandse hockeyers de WK-finale via shoot-outs hadden verloren van België. “We hebben tot de laatste seconde gevochten”, zei Caldas voor de camera van de NOS. “We waren er zo dicht bij, dus dan voelt het leeg, maar ik ben trots op de weerbaarheid en het verbeterende vermogen van de ploeg in het toernooi. We moeten trots zijn op de manier waarop we hebben gespeeld en de wijze waarop we ons land weer op de kaart hebben gezet. We hebben het publiek en onszelf vermaakt in India.”
Lees ook:
Hockeyploeg vertrekt als een eenheid naar het WK
Na de teleurstellende Olympische Spelen van Rio is er veel gepraat door de Nederlandse hockey-internationals. Er is nu vertrouwen in elkaar, ‘en iedereen kan zichzelf zijn’. Dat is te zien op het veld.