Direct naar artikelinhoud
Column

Red Lions leveren prestatie van het jaar, maar de sportprijzen zijn al verdeeld

Hans Vandeweghe.Beeld Bob Van Mol

Hans Vandeweghe is sportjournalist bij deze krant.

België is voor het eerst wereldkampioen in een olympische ploegsport. We waren al eens wereldkampioen korfbal, maar daar doen maar twee landen aan mee, dus dat telt niet. Hockey is ook een kleine sport, maar wel mondiaal. Twee van de vier landen met de meeste inwoners deden mee op deze World Cup hockey. In de World Cup voetbal deed geen enkel land uit die top vier mee.

Wat de hockeyers deze eeuw zijn begonnen, met de hulp van de Nederlanders moeten we er even bij vertellen, hebben ze op weergaloze wijze afgemaakt. Nooit is de maakbaarheid van sportsucces zo succesrijk toegepast in dit land als in het mannenhockey.

Update

De stemming voor ‘Sportploeg van het Jaar’ werd ondertussen heropend naar aanleiding van de wereldtitel van de Belgische Hockeymannen.

Na vier verloren finales was het eindelijk raak. Weergaloos, zo hierboven staat, dat was het niet echt, dat moet toch even rechtgezet. De neutrale toeschouwer die niets had met een van beide teams of met die sport, zal in slaap zijn gevallen, maar het veldrijden was nauwelijks opwindender met Mathieu die al na drie minuten wegreed, dus dat doet er nu even niet toe.

Het stond 0-0 na een teleurstellende finale met heel weinig doelgevaar en twee teams die elkaar geen duimbreed toegaven. Bij een gelijke stand wordt hockey ineens wel spannend. Shoot-outs, waarbij een speler acht seconden tijd heeft om op de keeper af te gaan en te scoren, dat is heel intense sport. Shoot-outs, dat zijn strafschoppen met een aanloop om het in voetbaltaal uit te drukken. Acht seconden stress maal tien.

De Belgen stonden 2-0 achter omdat ik – geen hockeykenner, laat dat voorop staan – vond dat die Belgische superkeeper Vincent Vanasch zich twee keer makkelijk in de luren had laten leggen. Nadien zou hij wel vier keer goed dwars gaan liggen, soms letterlijk en soms figuurlijk. De Nederlanders van hun kant kwamen na die eerste twee ballen niet meer tot scoren.

Zo werd het 2-2, met elk nog één shoot-out. Vanasch dwong de laatste Nederlander weer in de fout en dan was het aan Arthur de Sloover om op Pirmin Blaak af te gaan. Dat deed hij uitstekend en hij scoorde: België wereldkampioen, alleen de VAR moest nog even geconsulteerd. Ja, de VAR, die hebben ze in het hockey al van voor de sport zelf bestond.

Wat de hockeyers deze eeuw zijn begonnen, hebben ze op weergaloze wijze afgemaakt

Dat heet daar video referral en daar moet je zelf om vragen, al kan de ref op eigen autoriteit ook wel een keertje de hulp inroepen van dat ene mannetje in zijn cabinetje. Eén mannetje, u leest het goed, en geen drie, zoals bij het voetbal. En dat ding heeft het hele WK gewerkt, in India nog wel.

Je hebt dus recht op één videoverwijzing en daar moet je erg voorzichtig mee omspringen want als je vraagt om naar het tv’tje te kijken en zit je ernaast, dan ben je je VAR-rechten kwijt. Dat zouden ze in het voetbal moeten doen. Na twee minuten kunnen de heren hun busje starten en naar huis rijden.

Maar goed, Nederland kreeg gelijk en dus moest er nog een zesde shoot-out komen. De eerste die op achterstand kwam, zou verliezen. Florent van Aubel scoorde zijn tweede van de avond – nadat de VAR ook deze even had bekeken op vraag van Nederland maar geen probleem zag – en Vincent Vanasch dwong de Nederlandse routinier Hertzberger deze keer wel in de fout.

Vier keer op rij hadden de Red Lions hun finale verloren: het EK in Boom in 2013 toen Duitsland te sterk was met 1-3, de World League in 2015 met 1-2 tegen Australië, de olympische finale tegen Argentinië met 2-4 in 2016 en ten slotte het EK in Amsterdam toen ze een 2-0 voorsprong niet konden vasthouden en verloren van Nederland met 2-4.

We-reld-kam-pioen. Belgium. 2018 was al een bijzonder sportjaar, maar gisteren werd het een memorabel jaar. Het spannendste werd voor het laatst bewaard en voor de verste verplaatsing, duizenden kilometers hier vandaan, en dat in de gedaante van een derby der Lage Landen.

De beste sportprestatie van het jaar, is de sportploeg van het jaar, maar zal die prijs volgende week zaterdag bij het Sportgala niet krijgen want de drie genomineerden zijn al bekend. De beste sportprestatie van het jaar kwam op de betaalzender Play Sports. Die waren zo netjes om hun kanalen open te gooien vanaf de halve finale, maar niet-Telenet-Vlamingen bleven op hun honger zitten. Sporza bestond het om de halve finale zaterdag en de finale zondag uren later uit te zenden. Terwijl zondagnamiddag Belgische sportgeschiedenis werd geschreven, maakten Kris Meertens en Rik Samaey zich druk om Brussels-Antwerp. Tv-rechten, ik weet het wel, maar in Nederland was de finale wel live te zien op de openbare omroep. Het is wennen aan bijzondere sportprestaties in onze sportwoestijn.