Schuimend kampioenschap: beste Drentse biertappers strijden in Ruinen

Simone Jonkman tapt onder toeziend oog van jurylid Erwin Stokmans. Foto Gerrit Boer

Simone Jonkman tapt onder toeziend oog van jurylid Erwin Stokmans. Foto Gerrit Boer

Trillende handjes en tikkende glaasjes. Het Drents Biertap Kampioenschap in Ruinen laat zelfs de stoerste barmannen zweten.

Het is volle bak in De Herberg van Rune, en dat op maandagmiddag. Er wordt volop geproost, gelachen en gedronken in het restaurant van Gert en Roelie Boverhof.

Ruim veertig deelnemers uit heel Drenthe hebben zich met support gemeld voor het Drents Biertap Kampioenschap. Inzet: plaatsing voor het Nederlands Kampioenschap tijdens Horecava, de horeca-vakbeurs die in januari in Amsterdam gehouden wordt.

Jurylid kent beide kanten van de bar

De bar is vol, de statafels goed bezet maar een strook in het midden van de zaal is leeg. Met een arm op haar rug en een dienblad met twee glazen erop loopt Simone Jonkman kordaat langs jurylid Erwin Stokmans over de leeg gelaten strook.

Stokmans werd vorig jaar tweede tijdens het NK. Vandaag staat hij aan de andere kant van de bar, nauwkeurig te kijken of de deelnemers alle tapstappen juist doorlopen. ,,Ik let op gastvrijheid, het spoelen van de glazen en op het tappen zelf”, legt Stokmans uit. ,,Ze moeten je aankijken en vertellen wat ze aan het doen zijn.”

Trillen kan voor puntenaftrek zorgen

Het is voor Stokmans het derde jaar dat hij jureert in Ruinen. ,,Je ziet dat het niveau over algemeen beter wordt.” Toch worden er nog heel wat schoonheidsfoutjes gemaakt, al dan niet door de zenuwen.

Heel wat barmannen - en vrouwen staan de glazen met bibberende handen af te spoelen. ,,Dat kan invloed hebben op de kwaliteit, als je door het trillen met het glas de tapkraan aantikt levert dat een vol strafpunt op”, weet Stokmans. ,,Ik weet hoe het is, ik heb het zelf ook als ik voor een jury aan het tappen ben.”

‘Daar heb je tijdens je gewone werk geen tijd voor’

Jonkman, werkzaam bij café-restaurant Boschzicht in Echten, heeft van trillende handjes geen last. Ze legt twee bierviltjes neer met het logo gericht naar de overige juryleden. Met uiterste precisie plaatst ze de glazen in de juiste richting en doet een stapje naar achter. Ronde twee zit er voor haar op. ,,De eerste ronde ging beter, bij de fluitjes waren de schuimlagen meer gelijk dan bij de vaasjes”, analyseert ze hardop.

,,Dit is de tweede keer dat ik meedoe, ik heb minder zenuwen dan vorig jaar.” Alle details waar de jury op let zoals het perfect spoelen van de glazen, de perfecte bolling van het schuim en de plaatsing van de glazen op de viltjes kunnen in de praktijk nooit zo goed worden uitgevoerd. ,,Daar heb je tijdens je gewone werk geen tijd voor”, vertelt Jonkman, die uiteindelijk achtste werd. ,,Maar je neemt wel dingen mee, bij Boschzicht probeer ik ook de glazen juist neer te zetten.”

Twee mannen naar Amsterdam

Uiteindelijk bleek John Meijerink de beste tapper. Hij gaat naar Amsterdam samen met nummer twee Jeroen de Vries.

En wat gebeurt er met de uiterst zorgvuldig getapte biertjes na de jurytafel? Die hebben geen tijd om dood te slaan, menig horeca-medewerker ziet de maandag als weekenddag en laat het zich goed smaken. Stokmans: ,,De hoofdmoot is gezelligheid. Over het algemeen is iedereen relaxt, tot ze aan de beurt zijn.”