Niels Kokmeijer (40) heeft de twijfelachtige eer de eerste professionele Nederlandse voetballer te zijn wiens loopbaan door een rotschop is beëindigd. Hij moest twee jaar revalideren en de dader werd veroordeeld. Toch is Niels niet rancuneus. "Zonder die trap was ik nooit bondscoach van het Nederlands Beach Soccer Team geweest."
Het ging net zo lekker met zijn carrière. Het is december 2004 als Niels bij Go Ahead Eagles na jaren van tegenslag op de weg omhoog zit. "Ik speelde een van de beste wedstrijden van mijn loopbaan tegen Sparta. Ik had twee keer gescoord. Alles ging goed. Ik was eindelijk weer op mijn oude niveau. Er was concrete interesse van Nederlandse topclubs", vertelt Niels aan de leestafel in zijn bedrijf.
Frustratie over penalty
Het is de 84ste minuut in de wedstrijd tegen Sparta als een speler van Go Ahead Eagles een overtreding maakt in het strafschopgebied. Althans, dat vinden de spelers van Sparta. Ze roepen om een penalty. De scheidsrechter ziet het anders en laat doorspelen.
De bal belandt bij Niels. Hij wil de bal naar voren spelen en op dat moment komt Sparta-speler Rachid Bouaouzan met gestrekt been aanvliegen en raakt Kokmeijer snoeihard op het scheenbeen onder zijn rechterknie. "Het was frustratie", zegt Niels nu. "Het was pech, het was niet persoonlijk."
Let op: het zijn heftige beelden
Het is direct duidelijk dat het flink mis is. Niels' been is op meerdere plekken gebroken. "Het was een dubbele meervoudige open breuk. Door de trap zijn ook twee aders en een zenuw gescheurd."
Weefsel sterft af in been
Niels wordt met spoed overgebracht naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, het Erasmus MC. Hij moet daar uiteindelijk twee maanden blijven, omdat hij niet vervoerd mag worden. "In het ziekenhuis werd het alleen maar erger. Op de zesde dag werd duidelijk dat er allemaal weefsel in mijn been aan het afsterven was, doordat de ader was gescheurd. Dat afgestorven vlees moest worden weggehaald. Ik ben zeven keer geopereerd in die twee maanden."
Nog steeds is het goed te zien. Op zijn rechterscheenbeen zit een groot litteken op de plek waar nieuwe huid op het been is gezet. Daaronder zit een deuk, waar het weefsel is afgestorven.
Twijfel over ooit weer lopen
"Ik wist in het ziekenhuis dat ik nooit meer zou voetballen. Het moeilijkste moment was toen de artsen zeiden: we twijfelen ook of je ooit weer kan lopen. Dan hoef je niet bijzonder slim te zijn om te begrijpen dat je ook nooit meer kan voetballen op hoog niveau."
De impact van het bericht is groot. Niels, die begon op zijn 19de als professioneel voetballer bij Volendam, daarna een mooie transfer naar Heerenveen maakte, daar twee jaar niet speelde door een blessure, een stapje omlaag deed naar Haarlem, om zich vervolgens in de kijker van Go Ahead Eagles te spelen, heeft een uitstekend eerste seizoen bij de club uit Deventer. Aan een veelbelovende sportieve toekomst komt abrupt een einde.
Niels laat in het ziekenhuisbed in Rotterdam zijn been zien.
Janken in bed
"Ik was intens verdrietig. Natuurlijk lag ik ook in mijn bed te janken met de gedachte 'Jezus, wat is dit erg'." Toch duurt dat niet lang. "Ik ging door. Ik heb mijn doelen bijgesteld. Dat ging automatisch."
De veroorzaker van alle ellende komt een keer bij Niels langs als hij in het ziekenhuis ligt. Samen met Sparta-voorzitter Peter Bonthuis bezoekt Bouaouzan Niels. "Ik denk dat het vooral onder druk van de media gebeurde. Het was een ongemakkelijk gesprek dat ik gaande moest houden. Misschien was het schaamte."
Niet wraaklustig
Daarna spreken de spelers elkaar nooit meer. "Ik ben niet wraaklustig, maar de manier hoe hij ermee omging siert hem niet. Als ik zoiets had gedaan dan had ik gebeld, had ik kaartjes gestuurd, had ik zo vaak sorry gezegd totdat degene er niet meer tegen kon. Maar ik heb helemaal niet de indruk gekregen dat het hem speet. Als je iemand iets aandoet, voel je je schuldig. Dat gevoel heeft hij, niet in het ziekenhuis en later in verschillende rechtszaken, nooit duidelijk gemaakt. Ik zeg niet dat hij het expres heeft gedaan. Dat weet ik niet."
Na twee maanden in Rotterdam gaat Niels naar revalidatiecentrum Heliomare in Wijk aan Zee. "Ze zeiden dat ik nooit meer normaal zou lopen. Ze gaven me een soort brace mee waardoor mijn voet automatisch wordt opgetild tijdens het lopen, een peroneusveer. Die moet voorkomen dat ik struikel. Die heb ik meteen in een hoek gegooid. Die zou ik nooit gebruiken."
Dagelijks gevolgen van de schop
De revalidatie duurt anderhalf jaar. Maar als Niels uit het centrum komt, loopt hij zelfstandig. "Ik ben er in een rolstoel ingegaan en ben er lopend uitgekomen." Dat betekent niet dat hij helemaal de oude is. Al die jaren later voelt Niels nog dagelijks de effecten van de doodschop. "Ik voel onder mijn knie niets aan dat been. Dat komt door de gescheurde zenuw."
Ook sporten is er bijna niet meer bij. "Ik doe het nog wel eens. Soms een beetje tennissen of zaalvoetbalen met vrienden. Maar het doet heel veel pijn. Ik ben daarna de hele nacht kletsnat van het zweet. Dat doet mijn lichaam. Mijn vriendin verklaart me altijd voor gek. Ik doe het ook maar eens per twee weken, het blijft toch trekken."
Als Niels uit het revalidatiecentrum komt, begint het normale leven. Hij gaat werken bij een sportmarketingbureau. Na een paar jaar wordt hij gevraagd om bondscoach te worden van het Nederlands Beach Soccer Team. De sport van vijf tegen vijf, die wordt beoefend door professionele en semiprofessionele spelers, is bezig met een opmars. Niels is daar een belangrijk onderdeel van.
Droomjob
"Het was een openbaring hoe leuk dat is. Het is te gek om met die jongens te werken en weer op het sportveld te staan. Die passie in het voetbal zelf, die ontdekte ik weer als trainer."
Onder zijn leiding werkt Nederland zich omhoog van 'een totale nobody' in het beachvoetbal naar A-land dat meedoet aan het WK. Dat duurt tot 2014, als de KNVB besluit het team op te heffen als onderdeel van zware bezuinigingen. "Het was een droomjob, maar dat eindigde in 2014. Dat vond ik heel erg jammer."
Ondertussen spelen verschillende juridische procedures tegen de dader Bouaouzan. Niels heeft aangifte gedaan tegen de speler die hem zo'n rotschop gaf. Noodzakelijk voor de civielrechtelijke procedure voor een schadevergoeding. Tegelijkertijd wordt Bouaouzan ook strafrechtelijk vervolgd door het Openbaar Ministerie, voor zware mishandeling.
Veroordeling en schadevergoeding
Dat zorgt uiteindelijk voor een veroordeling voor zware mishandeling. Bouaouzan krijgt een half jaar voorwaardelijke celstraf. De Hoge Raad bekrachtigt die uitspraak. Er wordt een schikking overeengekomen tussen Niels en Sparta en Bouaouzan in de procedure om schadevergoeding, vanwege gederfde inkomsten en de medische kosten. Onderdeel van die schikking is dat er geen uitspraken worden gedaan over de hoogte van het bedrag.
Niels en zijn vriendin Saskia hebben dan ook al jaren een aantal webwinkels in badjassen. "We wilden als ondernemer zelf onze tijd kunnen indelen. We waren op zoek naar een markt waar nog weinig ondernemers actief in waren. Dat werden badjassen."
De webshop van Niels en Saskia is de grootste op het gebied van badjassen in Nederland.
Groeiende webshop
Ze beginnen in 2007 met badjasparadijs.nl. "Maar het bleef maar groeien. We hebben inmiddels de belangrijkste domeinnamen zoals badjas.nl overgenomen. We hebben meer dan 100 domeinnamen op het gebied van badjassen." Een badjas van Niels kost tussen de 20 en 140 euro, 'en als ze vandaag voor 22.00 uur worden besteld, liggen ze de volgende dag bij de klant thuis', ronkt Niels.
Niels en z'n vriendin investeren al hun tijd en geld in de webshops. "We begonnen op een zolderkamertje en hebben nu een loods van 1800 vierkante meter met duizenden badjassen en twee mensen in dienst. We zijn nu een van de grootste spelers in Nederland en ook in België en Duitsland zijn we flink aan de weg aan het timmeren. Dat hebben we allemaal met eigen geld gedaan. Die schikking heeft wel een rol gespeeld. We hebben nooit bij de bank hoeven aankloppen."
Is er iets positiefs uitgekomen? "Ik weet het niet. Ik ben blij hoe het uiteindelijk is gelopen. Niet met wat me is overkomen, ik ben door een heel moeilijke periode gegaan. Maar ik realiseer me dat het ook anders had gekund. Het heeft me ook mooie dingen gebracht. Anders was ik nooit bondscoach geweest en was dit nooit zo'n groot en volwaardig bedrijf geworden."
Niels in zijn kantoor naast enkele van de badjassen die hij verkoopt.
Meer op rtlnieuws.nl:
