Direct naar artikelinhoud
Economiezonneschermen

Van het kastje naar de muur: ‘Ineens viel het zonnescherm van de muur’

De klacht: Koop je een zonnescherm voor 4.500 euro, kan je er twee zomers lang niet van genieten vanwege technische malheur. Het overkwam Lydia Ruardij.

Van het kastje naar de muur: ‘Ineens viel het zonnescherm van de muur’
Beeld ANP

Het zonnescherm van Lydia Ruardij viel ineens van de muur, pardoes op een beeldje met mozaïek dat haar dochter voor haar had gemaakt. Kapot. Dat was de druppel voor de 72-jarige Ruardij.

Op dat moment is de Amsterdamse al anderhalf jaar in de weer om het zonnescherm werkend te krijgen. Het scherm, voor 4.500 euro gekocht bij Zon en Scherm in IJsselstein, vertoonde eigenlijk meteen al kuren.

Onder meer de elektrische volant (de flap aan het doek) werkt niet. De motor van het uitschuifbare aanhangsel tegen laaghangende zon is niet krachtig genoeg. Ook de cassette van het scherm sluit niet goed.

De leverancier, Eurosol, komt ongeveer acht keer langs, maar verhelpt de problemen niet. Ook Zon en Scherm komt meerdere keren langs, zonder resultaat.

Als twee maanden geleden de onderhandelingen over een nieuw, vervangend scherm Ruardij te langzaam gaan, mailt zij de Volkskrant. Maar omdat de communicatie met Zon en Scherm op dat moment nog loopt, is toen besloten niet aan de bel te trekken.

Een week nadat het scherm van de muur is gevallen, komen de directeur en een verkoper van Zon en Scherm langs bij Ruardij. Zij bieden haar een nieuw scherm aan. Het scherm heeft geen elektrische volant, maar zal lager en schuiner worden opgehangen om toch te beschermen tegen de lage zon.

Over geld en het beschadigde kunstwerkje wordt niet gesproken door beide partijen. En als de mannen van Zon en Scherm weg zijn, ziet Ruardij op internet dat het aangeboden alternatief bij een concurrent zo'n 1300 euro minder kost dan haar huidige scherm.

Ruardij mailt Zon en Scherm, met de vraag of zij dat verschil, plus de schade van het kunstwerkje, kan terugkrijgen. Als zij twee dagen niets hoort, verzoekt zij de Volkskrant alsnog in te grijpen. ‘Het is zomer en ik vind dat het herstel lang genoeg is getraineerd.’

Verweer

Zon en Scherm-eigenaar André de Vries kan de frustratie van Ruardij goed begrijpen, zegt hij aan de telefoon. Al verbaast hij zich wel dat de krant zich met de zaak bemoeit. ‘We hebben een prima gesprek gehad en we zijn al tot een oplossing gekomen. Het nieuwe scherm is ook al besteld, maar vanwege drukte heb ik nog niet gereageerd op de laatste mail.’

De Vries vindt dat ook hij slachtoffer is van de situatie. Toen Ruardij twee jaar geleden in zijn zaak kwam, waren alle opties boven haar budget. Toevallig kwam De Vries in contact met een oud-medewerker die schermen aanbood van een nieuwe leverancier, met een optie binnen haar prijscategorie.

‘De leverancier zou de problemen oplossen, maar ging failliet. Het scherm heeft 3.000 euro inkoop gekost, dat is weggegooid geld voor ons.’

De Vries belooft naar de mails te kijken. Zijn nieuwe offerte, waar ook extra verlichting en montage bij in zit, komt uit op 250 euro minder dan het initiële scherm. Hij biedt aan het geheel met gesloten beurs in orde te maken.

Daarmee gaat Ruardij niet akkoord. Zij zegt niet te willen opdraaien voor het bedrijfsrisico van Zon en Scherm, mailt zij terug. Ruardij stelt voor dat zij het verschil betaald krijgt, plus 100 euro vergoeding voor het vernielde kunstwerk. Ook dat vindt De Vries goed.

Ook gemangeld door bedrijf of overheid? Mail uw ervaring naar kastjemuur@volkskrant.nl