Oorlog in Syrië brandpunt op top Poetin en Trump

De verwachtingen van de topontmoeting tussen de Amerikaanse president Donald Trump en zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin in Helsinki waren hooggespannen. Daarom vloog de Israëlische premier Netanyahu vorige week naar Moskou. Net als buurland Jordanië is Israël nerveus omdat het zich mentaal voorbereidt op het onvermijdelijke: de terugkeer van het Syrische leger in de Golan.

Het Syrische leger heeft de afgelopen periode al het grensgebied met Jordanië veroverd. Aan de Syrische zijde van de Syrisch-Jordaanse grens wordt momenteel door Russische militairen gepatrouilleerd.

De algemene veronderstelling was dat de strijd in zuidelijk Syrië rond de stad Daraa langdurig en bloedig zou worden. Deze stad werd echter in recordtempo weer onder de controle van Damascus gebracht. De gewapende oppositie hier werd namelijk volkomen in de steek gelaten door de Verenigde Staten, en had daarom geen andere keus dan de voorwaarden van het Syrische regime te aanvaarden.

Tijdens zijn recente reis naar Moskou pleitte de Israëlische premier Netanyahu opnieuw voor een Syrische Golan die vrij zal zijn van Iraanse milities en de Libanese Hezbollah. In ruil daarvoor was Tel Aviv bereid het gezag van de Syrische president Assad te aanvaarden, met wie Israël in de woorden van Netanyahu „geen problemen” had. Bij deze Israëlische hoop kunnen echter vraagtekens worden gezet.

Zo waren er de bedenkelijke woorden van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov, die opmerkte dat „er veel niet-Syriërs in Syrië zijn. Ze zijn hier legaal, of illegaal en in strijd met de principes van het internationaal recht.” Volgens deze definitie is Iran op legale wijze in Syrië omdat dit gebeurde op verzoek van de regering in Damascus. Dit in tegenstelling tot de Amerikanen, die hier dus illegaal verblijven.

Lavrov zei verder dat „velen denken dat alles weer goed komt in het Midden-Oosten als Iran zich terugtrekt uit Syrië en de regio. Dit is echter absoluut onrealistisch.”

De vraag is bovendien of het de Russische belangen dient om Iran te dwingen Syrië te verlaten – vooropgesteld dat Moskou hiertoe in staat zou zijn. De Iraanse presentie in Syrië is feitelijk een Russische troefkaart omdat dit de belangrijkste reden is waarom Netanyahu en Arabische regeringsleiders voortdurend naar Moskou vliegen. Poetin kon daarom vol vertrouwen naar Helsinki reizen. Trump daarentegen liet in Brussel een volkomen verwarde NAVO achter, wat zijn positie verzwakt.

Velen in het Midden-Oosten hoopten dat Poetin in Helsinki een recept uit de Russische hoed zou toveren om een oplossing te vinden voor wat wordt gezien als het Iraanse probleem. Poetin zal hier zo zijn eigen ideeën over hebben. Russische militairen zijn al gestationeerd aan de Syrisch-Jordaanse grens. Iets dergelijks is ook voorstelbaar bij de Syrisch-Israëlische grens in de Golan. Dit zou de blauwhelmen van de Verenigde Naties daar overbodig maken.

Oorlog in Syrië brandpunt op top Poetin en Trump

Buitenland

RD.nl in uw mailbox?