Dylan Groenewegen: van extreme vreugde naar vreselijke pijn

Zestien minuten en zeven seconden nadat John Degenkolb zichzelf in Roubaix tot winnaar van de kasseienetappe van de Tour de France kroonde, rijden vijf renners van Lotto-Jumbo over de streep. Antwan Tolhoek, Paul Martens, Timo Roozen en Amund Grondal Jansen zijn de beschermheren van één renner: Dylan Groenewegen. Die heeft heel erg veel last.

De val vindt plaats op 84 kilometer voor de finish. Zijn stuur breekt en opeens ligt Groenewegen op de grond, samen met Laurens ten Dam. De rest van het peloton waaiert om hem heen. Maar waar Ten Dam snel weer rechtop staat, moet Groenewegen de pijn verbijten. Pas na enkele minuten stapt hij weer op de fiets trekkend met zijn linkerbeen.

Daarna volgt een lijdensweg. Hij reed als versuft, klonk het na afloop binnen de ploeg. Volgens ploegleider Frans Maassen moest hij op elke kasseistrook lossen. Maar hij kwam telkens weer bij.

Aanschuiven

Hoe twee dagen totaal anders kunnen verlopen voor een renner in de Tour. Stond Groenewegen zaterdag nog als winnaar op het podium in Amiens, nu moet hij op een parkeerterrein achteraf aanschuiven in de rij van renners die zich laten controleren in de medische bus van de organisatie.

Precies 24 uur eerder had Groenewegen juist precies de andere kant van de Tour gezien. Voor de tweede keer al, want hij boekte in Amiens zijn tweede sprintzege op rij. Alleen Jan Raas en Joop Zoetemelk hadden hem dat als Nederlander voorgedaan.

Met die tweede sprintzege vestigde hij zich tussen de grote sprinters die deze Tour meefietsen. Het was de geslaagde uitkomst van een meerjarenplan dat in 2016 met hem werd gestart. Toen werd afgesproken dat er een trein werd gemaakt rond de jonge sprinter met veel potentieel, die die winter was overgenomen van Team Roompot. Groenewegen, destijds 22 jaar, kreeg Merijn Zeeman als begeleider en de Duitser Robert Wagner als mentor.

Te vroeg

Zij werkten met elkaar, sliepen met elkaar op de kamer, gingen samen op hoogtestages. Vorig jaar werd al een hoogtepunt bereikt met het winnen van de laatste Touretappe op de Champs Élysées in Parijs. Eigenlijk een jaar te vroeg.

Dit jaar stond Groenewegen dus twee keer op het hoogste Tour-podium. Al het werk betaalde zich uit. Hij kreeg aandacht, moest interview na interview geven. Maar toen volgde de val, gisteren. Na afloop was bij de medische bus slechts één camera te zien. Die was van de NOS. Frankrijk-Kroatië was net tien minuten bezig toen Groenewegen weer uit de medische bus strompelde. Een hand op de railing van de trap, de trede stap voor stap nemend. In zijn wielershirt zaten gaten.

Hij stapte de auto van de NOS in, om terug te worden gereden naar waar de ploeg wachtte op het vliegtuig. De stoel stond wat achterover, Groenewegen leunde er met zijn hoofd tegenaan. Zijn gezicht in een grimas. Hij zei niets.

Maassen even later wel. Groenewegen heeft in ieder geval last van een kneuzing, de artsen kunnen niet zien of er iets gebroken is in de knie. Vandaag volgt een nieuw onderzoek. Zoals Maassen zei: "Hij is niet uit de Tour, nu." De rustdag vandaag komt goed uit. Daarna wordt het overleven. Alles voor de Champs Élysées, misschien wel de laatste kans om te sprinten deze Tour.

Lees alles over de Tour de France in dit dossier.

Lees ook:

Stofhappen en vallen op de kasseien

Op het hobbelige wegdek in Noord-Frankrijk vielen links en rechts renners uit. Tom Dumoulin kwam er ongeschonden uit, maar ondanks de chaos om hem heen pakte hij weinig tijdwinst.

Groenewegen wint tweede etappe op rij: Beetje sturen, beetje vechten

Nadat de sprinter van LottoNL-Jumbo vrijdag al de snelste was in Chartres won Dylan Groenewegen een dag later ook de achtste etappe, een rit van Dreux naar Amiens.