Hiphopfestival Woo Hah: Ronnie Flex laat de grote namen zien hoe het ook kan
Het was lange tijd een van de grootste raadsels in de muziekwereld: waarom kwam geen enkel hiphopfestival van de grond, terwijl dat toch met afstand de populairste muziekstroming was?
Een paar jaar later is hiphop alleen maar populairder, de jonge liefhebbers van toen zijn volwassen geworden en festivals zitten hoe dan ook nog steeds in de lift. En zie: meer dan dertigduizend bezoekers bezochten dit weekend Woo Hah, het eerste volwaardige driedaagse hiphopfestival van Nederland.
Artiesten uit met name de Verenigde Staten en Nederland trokken een overwegend jong publiek dat een stuk gemêleerder was dan de roomblanke massa die enkele weken geleden hier Best Kept Secret bezocht.
De hiphopartiesten trokken een overwegend jong publiek dat een stuk gemêleerder was dan de roomblanke massa op Best Kept Secret
Het terrein biedt plaats aan vier grote podia, een intieme kubusvormige tent waar jong Nederlands talent zich voorstelt en een gebied met breakdance- en skatedemonstraties.
Dj en microfoon
Vrijwel elke artiest heeft op het podium genoeg aan een dj en een microfoon. Bewust beleid, lijkt het. Ronnie Flex werd bijvoorbeeld geboekt als zijn tot de basis teruggebrachte alter ego Flonti Stacks. De druk ligt dus volledig op de schouders van de man (en enkele vrouw) met de microfoon. Voor Flex/Stacks is dat geen obstakel. Vanaf de eerste zinnen, totdat hij door de organisatie geboden wordt het podium te verlaten, weet hij de aandacht op zich gericht.
Hoe anders is het bij Migos, een van de grootste namen op het affiche. Aan hun manier van rappen, de lettergrepen per drie verpakt, is een hele generatie rappers schatplichtig. Hun livereputatie kan niet aan die status tippen. Het optreden dat ze vorig jaar op Lowlands gaven, ging de boeken in als een van de beroerdste shows in de Nederlandse festivalgeschiedenis. Op Woo Hah zijn ze zo mogelijk nog minder geïnspireerd. Nu en dan een halve zin meerappen met de eigen teksten, meer zit er niet in.
Waar die gênante vertoning in Biddinghuizen een exodus op gang bracht, blijft in Hilvarenbeek iedereen staan. Telkens als een van de hits begint, stijgt een stofwolk op, zo hoog en dicht dat het podium geheel aan het zicht onttrokken wordt. Het Woo Hah-publiek vermaakt zich prima. Moet je een optreden als dit wel beoordelen op criteria als spanningsopbouw en muzikaliteit? Of is het al goed als eens per drie minuten een moment van herkenning tot kortstondige euforie leidt?
Junglepussy
De andere grote namen die zaterdag het hoofdpodium bezetten - rapper A$AP Rocky en zanger Ty Dolla Sign - volgen hetzelfde stramien: met minimale inzet van hit naar hit.
Het zijn artiesten uit de tweede lijn die laten zien hoe het ook kan - en het publiek merkt dat verschil uiteraard meteen. Ronnie Flex is al genoemd. Aan het begin van de dag speelt Junglepussy, een van de weinige vrouwen op het programma. In weinig verhullende woorden en dito kleding viert ze - soms stijlvol, soms ronduit vunzig - haar seksualiteit. Ook sterk is Scarlxrd (spreek uit: Scarlord), een Brit met een hart van metaal en een strot die menig hardcorezanger in stukjes kan breken. En dan is er nog 6lack (zeg: Black), die gehoord moet hebben van dat gezegde over het geheel en de som der delen. Het valt te hopen dat de grote jongens een kijkje hebben genomen.
Lees ook:
Kendrick Lamar eerste popster met een Pulitzerprijs
De rapper was dit jaar de meest bijzondere naam bij de winnaars van de Pulitzerprijzen.