Direct naar artikelinhoud
WK Voetbal

Le jour de gloire est arrivé

Antoine Griezmann en Mario Mandzukic.Beeld AFP

Les Bleus. Het is de kroniek van een aangekondigde wereldkampioen. Onweerstaanbaar op stilstaande fases. Onnavolgbaar in hun omschakeling. Van box tot box een cocktail van macht en talent. Frankrijk is twintig jaar na zijn eerste titel opnieuw in het voetbalwalhalla.

Het onweerde boven Luzhniki. Bij ons had dat volstaan om de klankverbinding met de VAR te verstoren - herinner u de recente play-offwedstrijd tussen AA Gent en Standard.

Hier hoorde ref Pitana tussen de donderslagen door duidelijk en wel - 'Video recommended'.

Tachtigduizend mensen in het stadion, en miljoenen wereldwijd voor televisie hadden hun eigen oordeel klaar, en wachtten in spanning in welke richting de Argentijnse scheidsrechter deze WK-finale zou sturen.

Het stond 1-1, Kroatië had tot dan controle én de bal, en speelde goed. Gedragen door zijn fans - onder meer Ivan Leko had gisterochtend vroeg nog het vliegtuig naar Moskou genomen.

Was het penalty? Ons hart zei 'neen'. Het verstand, met het reglement in de hand, toch ook? Hier was geen sprake van bewust handsspel van Perisic, die de bal kreeg aangeschoten uit een hoekschop.

Bliksemschichten in Luzhniki, geroffel in de zwoele lucht boven Moskou. Kunt u zich de verantwoordelijkheid voorstellen op de schouders van Nestor Pitana. Op een dag vind je de job van je leven, en dan gebeurt dit.

Pitana koos de makkelijkste weg. Penalty. 'Hands is hands', moet-ie gedacht hebben - zo kun je 't altijd uitleggen, natuurlijk. Griezmann bleef ijzig kalm en legde netjes binnen. Het was over.

Scheidsrechter Pitana koos de gemakkelijkste weg. Penalty. ‘Hands is hands’, moet hij gedacht hebben

Lloris de nar

Kroatië wás al eens teruggekeerd na een achterstand - diezelfde Perisic had gelijkgemaakt na het vroege owndoelpunt van Mandzukic -, en zou dat geen tweede keer meer kunnen.

Hélemaal op, waren ze, de Balkan-helden. Luka Modric sleepte zich vooruit, Rakitic blies zijn vlammetje tijdens de rust uit. De oorlogskinderen sneuvelden rechtopstaand en met het hoofd omhoog - zo zie je maar dat een 'klein landje' in de topsport nooit mag ophouden met dromen.

Met een alles-of-niets-voetbal in de tweede helft rolde Kroatië hierdoor de Champs-élysées uit voor Kylian Mbappé en zijn 'copains'.

Pogba vloerde Subasic voor de 3-1 - na een spurtje van Mbappé - waarna het wonderkind de kers op zijn taart zette.

Omdat elk circus zijn nar heeft, blunderde Lloris nog eens en schepte de 4-2-eindstand de perceptie dat we hadden zitten kijken naar een weergaloze pot voetbal.

O ironie - in de wedstrijdvoorbereiding van Roberto Martínez tegen Frankrijk had de bondscoach gewezen op de mentaal frêle Lloris, nochtans een goede doelman. Martínez vroeg om zo vaak mogelijk druk te zetten op Lloris, telkens hij aan de bal kwam. De voorspelde fout zou helaas vijf dagen later volgen...

Gouden Bal?

Frankrijk is zo wereldkampioen. Omdat het twee sterke centrale verdedigers heeft, een muur op het middenveld, en twee fenomenen in de spits.

Antoine Griezmann speelde geen memorabel WK, maar hij heeft onder Diego Simeone geleerd wat winnen inhoudt - een goal en een assist in de finale, daarmee kun je bij de president komen. Griezmann, en niet Eden Hazard, is goed op weg om eind dit jaar de 'Gouden Bal' te veroveren - je mag aan deze titel de eerdere Europa League-overwinning met Atlético Madrid toevoegen.

Griezmann, en niet Eden Hazard, is goed op weg om eind dit jaar de 'Gouden Bal' te veroveren

En Kylian Mbappé is... Kylian Mbappé. Negentien jaar - ja, dat kan wat worden. Mbappé heeft álles: kracht, snelheid, techniek, flair én dat kwartje pestgedrag dat gericht is om de tegenstander uit evenwicht te halen.

'Les Bleus' is een jonge ploeg, die nog minstens een paar toernooien favoriet zal zijn. Met - in afwachting van de komst van Zinédine Zidane - een coach, Didier Deschamps, die zijn gebrek aan charisma en dat van zijn ploeg cynisch weglacht met de feiten: vice-Europees kampioen en wereldkampioen.

Twintig jaar geleden, in de Zizou-finale in het Stade de France, stond Deschamps als aanvoerder van Les Bleus zélf op het veld, gisteravond deed hij het huzarenstukje over als coach.