De sluipmoordenaar van het WK

De sluike pony van Modric wapperde omhoog, na afloop van de WK-finale. Kon ik dat moment nog eens terugzien met behulp van de VAR? Deed de stervoetballer van Kroatië het met eigen adem of kwam het door een zuchtje wind? Mijn sympathie lag het hele toernooi bij Kroatië, vooral vanwege de achteloosheid waarmee Modric de bal alle kanten op stuurt, het liefst met buitenkant voet. En het touwtje in zijn haar kon me ook bekoren.

Frankrijk speelde in de finale zeer afwachtend. Hun verdediging lijkt vervaardigd van hetzelfde beton als de strandbunkers van de Atlantikwall. Net als je niets meer van ze verwacht, kruipen ze uit hun schuilplaats.

De Fransen waren sluipmoordenaars; Griezmann en Pogba haalden op het middenveld de trekker over en Mbappé was hun kogel die verderop insloeg.

De voetballiefhebber werd in de finale verwend met gedetailleerde herhalingen. In vertraging was de vlucht van de bal door het strafschopgebied te volgen, ik kon het ventielgaatje op mijn gemak aanwijzen. De beelden waren prachtig, maar of het voetbalspel op het veld nog steeds beter wordt, dat is maar zeer de vraag.

Voetbal is een sport geworden voor snelle, verdedigende krachtpatsers. Het grote nadeel: passeeracties zijn op de vingers van één hand te tellen. Aanvaller Mbappé bezit nog de kinderlijke drift om met de bal aan de voet langs tegenstanders te razen, maar hij is een uitzondering aan het worden.

Eerst maar eens de bal in de ploeg houden, is het devies. Wachten op een corner of een vrije trap en dan maar weer hopen op de VAR.

De kijker is jurylid geworden.

Even terugkijken. Perisic maakte ongelukkig ‘hands’ in de finale en de strafschop was terecht. Steeds vaker zullen we thuis en in het stadion kunnen zien wat we net met onze beperkte ogen niet goed konden waarnemen.

Binnenkort wordt de toss herhaald om te zien of het toch niet ‘munt’ was.

De Fransen waren het hele toernooi niet uit op de populariteitsprijs, ze kwamen naar Rusland voor de beker en het is ze gelukt. Na de finale gingen hun pokermaskers af. Tijdens de wedstrijd haatte ik Griezmann nog om dat dansje na zijn benutte penalty, nu hij stond te huilen gunde ik hem de overwinning. Net zoals zijn trainer Didier Deschamps, uitvinder van het Franse catenaccio. Tijdens het jonassen door zijn team hing hij vrij in de lucht. Zijn mond stond ver open, ik zag dat hopeloze gebit en wenste hem al het goud van de wereldbeker toe.

In slowmotion zag ik het haar van de teleurgestelde Modric nog een keer omhoog wapperen op het veld in Moskou. Er kwam geen wind aan te pas, zo bleek; hij blies zelf. Modric verloor de finale en werd later verkozen tot beste speler van het toernooi.

Een doekje voor het bloeden, heet dat zo mooi.