"Het is op die mondelinge examens dat ik ontdekte: lullen ligt me wel"
Doffe ellende? Een onvergetelijk feest? Of iets ertussenin? In deze rubriek kijken bekende ex-studenten terug op hun examentijd. Vandaag: Peter Van de Veire (46), MNM-dj, één-presentator en acteur.
Eigenlijk wilde Van de Veire vooral een vijfde Beatle worden. Maar na een “volledig verknald” eerste jaar vertaler-tolk, behaalde hij toch netjes zijn diploma communicatiemanagement.
"Ik had geen idee wat ik eigenlijk wilde worden, hoofdzaak was dat ik een diploma haalde om zo snel mogelijk van dat hele studeren af te zijn.
De noodzaak van dat stukje papier was er goed ingedrild door mijn ouders. In die tijd moest je daadwerkelijk naar elk sollicitatiegesprek je diploma meenemen. Dat is vandaag wel anders; nu beoordelen werkgevers veel meer op motivatie en capaciteiten.
Op kot zat ik niet, ik pendelde elke dag tussen Waarschoot en Gent. Daarmee is waarschijnlijk erger voorkomen, want doorheen het jaar was ik sowieso al meer met mijn band of de speelpleinwerking bezig dan met studeren.
Na dat ene jaar vertaler-tolk waarin ik vastgesteld had dat het succesvol vanbuiten stampen van de Franse werkwoordstijden niet voor mij weggelegd was, stapte ik over op communicatiemanagement. Vanuit de redenering dat ik daar later sowieso een job mee zou vinden: het was een van de breedst mogelijke richtingen.
Voor de examens wilde ik het goed aanpakken: dus ging dat lange haar eraf, en kocht ik mezelf een kostuum met zalmroze das, want die kleur was toen in
Linkse fase
Bij communicatiemanagement hielp het erg dat er meerdere examenperiodes per jaar waren. Toen heb ik geleerd om info en kennis voor mezelf te structureren. De neurotisch trekjes die me vandaag weleens worden toegeschreven, heb ik waarschijnlijk dan ontwikkeld.
Als student ging ik door een erg linkse fase. Overtuigd van de verdorvenheid van het systeem stemde ik voor Jean-Pierre Van Rossem en PVDA, en had ik een communistisch vlaggetje op mijn jas geborduurd. Ook combatlaarzen en haar tot over mijn schouders maakten uiteraard deel uit van mijn reactionaire look.
De prof was er heilig van overtuigd dat ik iemand anders had gestuurd om in mijn plaats examen af te leggen
Maar ik was eerder een would-berebel; een salonsocialist. Want voor de examens wilde ik het wel goed aanpakken: dus ging dat lange haar eraf, en kocht ik mezelf een kostuum met zalmroze das, want die kleur was toen in.
Ik herinner me nog goed hoe ik keurig met mijn nieuwe coupe op mijn mondeling examen aankwam en de professor me vriendelijk vroeg wie ik dan wel was. Er heilig van overtuigd dat ik iemand anders had gestuurd om in mijn plaats examen af te leggen, moest ik mijn identiteitskaart bovenhalen. En zelfs daarna bleef ze nog vrij argwanend. Gelukkig ging het examen best goed.
Het is op die mondelinge examens dat ik ontdekte: lullen ligt me wel.”