‘De man die niet had mogen starten’ wint dan toch de Giro

Omringd door rondemissen en op de plek waar Julius Caesar ruim tweeduizend jaar geleden het eerste keizerlijke forum liet bouwen, houdt Tom Dumoulin met een zuinige glimlach een bos bloemen omhoog. De man die vorig jaar als eerste Nederlander de Giro d’Italia won en daarmee een eind maakte aan 37 jaar droogte in een grote ronde, is zijn titel kwijt aan Chris Froome. De Brit, die een trede hoger staat, is de beste wielrenner van zijn generatie, maar ook een winnaar die misschien wel helemaal niet had moeten starten, laat staan winnen.

Alles wat fietsen mooi maakt, was de afgelopen drie weken aanwezig in Italië. Er waren wegen, bergen en er waren steden. Er was sneeuw, regen en een lentezon. Er waren kampioenen die verrasten, favorieten die niet meer konden en een Nederlander die kans maakte op de winst. Er was een slagveld op een grindpad in Piëmont en een geneutraliseerde laatste etappe in Rome, vanwege de vele gaten in de wegen.

Maar eerlijk is eerlijk: wat fietsen lelijk maakt, was ook akelig dichtbij de afgelopen weken. Dat kwam door Froome, die dankzij zijn roze trui zondag drie grote rondes op rij wist te winnen. Maar in de afgelopen Ronde van Spanje testte hij positief op een teveel aan salbutamol, een middel tegen astma dat op de dopinglijst staat. Het team van Froome, Team Sky, haalde juridisch alles uit de kast om te voorkomen dat hun kopman zou worden uitgesloten.

Nog voor er een kilometer gefietst was, wierp dat al een fikse schaduw over de Ronde van Italië, bij de start door titelverdediger Dumoulin als volgt omschreven: ‘Als ik Chris Froome was, zou ik hier niet starten.’

Die woorden waren op twee manieren te interpreteren. Namelijk letterlijk: volgens de regels van zijn eigen ploeg Sunweb was een dergelijke overtreding Dumoulin op een voorlopige schorsing komen te staan hij was dan inderdaad niet gestart.

Maar ook figuurlijk: want wat doet Froome hier eigenlijk? Is het niet schadelijk voor de sport dat juist de man die verdacht wordt van doping, al zijn concurrenten aan gort rijdt op de moeilijkste berg van allemaal? En hoe kan het dat in een wedstrijd waarin zoveel favorieten (Chaves, Pinot, Yates en Aru) menselijke trekjes vertonen, deze man ongenaakbaar lijkt?

Over de juiste interpretatie van zijn woorden hield Dumoulin zich de afgelopen weken op de vlakte. Hij is geen renner die graag het achterste van zijn tong laat zien en praat tijdens een ronde zoals hij rijdt: bedachtzaam, zeker als het gesprek bergop gaat. ‘Ik ga daar niet op antwoorden’, was zaterdag zijn korte verklaring over de controverse. Een dag eerder, net nadat Froome zijn onwaarschijnlijke aanval had geplaatst die voor Dumoulin, net als voor alle andere favorieten, de genadeslag bleek, noemde hij de solo van de Brit ‘buitengewoon’ en liet het daarbij.

Maar zaterdag bracht de Italiaanse tv in beeld dat er mogelijk toch wat kinnesinne is. Omringd door een haag van journalisten stonden Froome en Dumoulin op ongeveer twee meter afstand van elkaar. Te zien was hoe Dumoulin over zijn schouder keek, zag dat de Froome zich met uitgestoken arm zijn kant op bewoog, waarna hij bijna ostentatief zijn hoofd afwendde. Het tikje dat Froome hem seconden later op zijn rug gaf, negeerde hij, net als diens woorden: ‘Congrats, man.’

Gevraagd naar het voorval, begint hij zondag te lachen, alsof hij de vraag verwachtte: ‘Nee, nee nee, ik had het helemaal niet door’, zegt Dumoulin. ‘Ik heb hem later gewoon gefeliciteerd, op het vliegveld.’

Bij de tweede vraag die hij verwachtte vind je nog steeds dat Froome hier niet had moeten starten? klinkt geen lach, maar een zucht: ‘Hij had alle recht om hier te zijn en hij heeft die keuze wel gemaakt om hier te zijn. Uiteindelijk is hij na drie weken gewoon de sterkste… Punt, klaar.’

Inderdaad: klaar. Froome deed mee en versloeg te fiets Dumoulin, die op 46seconden achterstand tweede werd. Dat is jammer, maar meer zat er niet in, zei die laatste op zondag. ‘Dit was met afstand de zwaarste ronde die ik ooit heb gereden. We hebben misschien twee rustige dagen gehad. Dit was extreem.’

En dus staat hij niet op de eerste, maar de tweede trede van het podium. Ondanks zijn zuinige glimlach lijkt Dumoulin er vrede mee te hebben. Het laatste dat hij doet voor hij het podium verlaat, is de enorme fles spumante heffen om te proosten met Froome, de winnaar die misschien wel niet had moeten starten, maar uiteindelijk toch won.

Het is een verstandig gebaar van Dumoulin, want indien Froome niet alsnog geschorst wordt voor zijn salbutamolgebruik, komen de twee elkaar over 44 dagen weer tegen. Want ‘naar alle waarschijnlijkheid’ rijdt Dumoulin aanstaande zomer ook de Ronde van Frankrijk, zegt hij zondag. ‘Misschien denk ik er over een week anders over, maar ik wil hem heel graag rijden.’