Het Amsterdam van acteur Tijn Docter: ‘Filmen in de stad gaf een nieuwe draai aan het begrip thuiswerken’

Fontein

“Toen ik een jaar of vijf was speelden mijn broers en ik op warme zomerdagen in de fontein op het Osdorpplein. Ik weet niet of dat nu nog mag daar. Het waren de jaren zeventig, dus waarschijnlijk hadden we ook geen kleren aan.”

Mooiste herinnering

“Tot mijn zevende hebben we in Osdorp gewoond. Mijn vader liep coschappen in het Lucas Andreas Ziekenhuis en we woonden in een galerijflat in de Nicolaas Anslijnstraat. Terwijl ik op onze galerij vanaf driehoog onderzocht hoe stevig mijn dinky toys waren, liep er een buurman langs in een oranje gewaad en met een indrukwekkend rood afrokapsel. Ik vroeg: ‘Bent u God?’. ‘Ja,’ zei hij, ‘ik ben God.’”

Kroeg

“Ik heb rechten gestudeerd aan de UvA, maar bracht meer tijd door in de kroeg van het Amsterdams Studentencorps aan de Raamgracht dan in de collegebanken. De meningen over deze kroeg en de vereniging zijn verdeeld, maar hier ontdekte ik de charme van het toneelspelen. Zo koos ik uiteindelijk toch nog voor de toneelschool in Maastricht.”

Mooiste brug

“In het vierde jaar van de toneelopleiding liep ik stage bij de voorstelling Hamlet van De Trust. Een droomstage, in de regie van Theu Boermans en Jacob Derwig als Hamlet. Ik logeerde bij een vriendin in een kamer met uitzicht op de die prachtige Magere Brug – het is net een ansichtkaart - en besliste: ik wil weer in Amsterdam wonen.”

Dit kan beter

“Nu is het bijna niet meer voor te stellen: in de jaren negentig kocht ik als acteur en starter een appartement in de Langestraat, in het centrum. Ik was toen acht jaar in vaste dienst bij een toneelgezelschap. Halbe Zijlstra vond het in 2011 niet meer zo nodig om een spiegel voor de samenleving te financieren en op dit moment zijn er nog maar zo’n veertig Nederlandse acteurs ergens vast in dienst. Om van de Amsterdamse huizenprijzen te zwijgen. Maar daar kan Halbe dan weer niets aan doen.”

Mooiste park

“Toen de vrouw met wie ik was getrouwd en ik kinderen kregen, zijn we van de Lange­straat naar de Vondelkerkstraat verhuisd. Onze kinderen speelden graag in de fontein van het pierenbadje in het Vondelpark en we reden met de bakfiets altijd door het park naar school. Op een mistige morgen merkte mijn zoontje vanuit de bak op dat de wolken nog wat ‘moe’ waren. ‘Nee, ze gaan trouwen!’ zei mijn dochtertje. ‘Pap, dit is toch sluierbewolking?’

Mijn buurt

“Nu woon ik op de hoek van de Jordaan, vlakbij de huizen waar ik als student woonde. De prachtige film Niemand in de stad weerspiegelt voor mij precies hoe ik Amsterdam op dat moment beleefde. Sterker nog, Philip Huff, de schrijver van het boek waar de film op is gebaseerd, beschrijft daarin het huis waar ik heb gewoond. In de film wordt ook een lied gezongen dat mijn broer en ik vroeger van mijn vader hebben geleerd bij de afwas en dat we in het studentenhuis hebben geïntroduceerd.”

Museum

“Niet zo lang geleden wilden we onze ­kinderen laten zien waar het allemaal begon en zijn we naar de Langestraat gegaan. Gek genoeg ontdekte ik toen pas het Multatuli Museum om de hoek, gevestigd in het pand waar Eduard Douwes Dekker geboren is. Je loopt er zo ­voorbij, maar dit museum is een pareltje.”

Geheim adresje

“Mijn dagelijkse boodschappen doe ik op de Elandsgracht. Op weg naar de supermarkt zag ik achter een raam een aantal aftandse kruiken en kapotte pijpjes liggen. Ze herinnerden aan het Fort van Sjako, dat tot het eind van de negentiende eeuw op de plek van Elandsgracht 71 tot en met 77 heeft gestaan. Het was niet echt een fort, maar een aantal panden die volgens de legende in het bezit waren van een ­Jordanese maffiabende onder leiding van Sjako. Hij werd op de Nieuwmarkt geradbraakt en onthoofd.”

Ik voel me Amsterdammer omdat

“Toen ik het boek Amsterdam van Russel Shorto las – een aanrader trouwens, voor iedere Amsterdammer – werd ik overvallen door een rare vorm van trots en dat zegt wel iets. Amsterdam is de mooiste stad van het land.”

Uitgaan

“De opnames voor Hockeyvaders vonden voornamelijk plaats in Bilthoven, maar op een bepaald moment in de serie gaan ­Holly Mae Brood en ik een avond stappen in Amsterdam, dus draaiden we in club Lovelee. De productiemensen hadden bedacht om de productiewagens een dag lang voor ons huis te parkeren, inclusief cateringbus. Het gaf een nieuwe draai aan het begrip thuiswerken en de buren waren het publiek.”

Mooiste gevel

“Alle historische gevels maken de binnenstad mooi. Maar de mooiste is er eentje waar je misschien niet zo snel aan denkt, want hij hoort bij een uitzonderlijk lelijk gebouw. Kunstenares Judith de Leeuw heeft het prachtige Diversity in bureau­cracy op de gevel van dat gebouw aan het Leidseplein gespoten. Je ziet het direct als je met de rug naar de Schouwburg staat. Het viel me gek genoeg pas op tijdens een zonovergoten dag toen het plein zo goed als leeg was.”

Luister ook naar de podcast Amsterdam wereldstad: