Amsterdamse uitgever verrast over succes De Zeven Zussen

Voor het eerst in zijn leven krijgt Sander Knol, directeur van de relatief nieuwe Amsterdamse uitgever Xander, te maken met junkiegedrag. Lezers die hem wanhopige mailtjes sturen. Of hij hen alsjeblieft, alsjeblieft al het vervolgdeel van De Zeven Zussen kan verkopen vóór het in de boekenwinkel ligt. "Zulke mailtjes hebben we nooit gehad. Grappig, hoor, om te zien dat boeken dit teweeg kunnen brengen.''

Hoopvol' noemt hij het, want hoe vaak ging het de afgelopen jaren niet over 'de ontlezing'? "Nou, in ontlezing geloof ik dus niet.''

U geldt als de Nederlandse ontdekker van de schrijfster, de Britse Lucinda Riley. De uitgeverswereld ziet groen van jaloezie?
"Sommige uitgevers vinden het leuk hoor. Dat een kleine onafhankelijke uitgeverij zo'n succes boekt. Sommigen balen natuurlijk. Ik hoorde dat het bij een andere uitgeverij zelfs een 'casus' is geworden: hoe hebben hun mensen dit kunnen missen? Dat anderen Rileys boeken over het hoofd hebben gezien, is best gek. Want ze was al populair in Noorwegen, Italië, Duitsland. Maar misschien is dat ook de reden. Uitgevers willen altijd iets 'nieuws' en zij was niet nieuw.''

U bent inmiddels helemaal binnengelopen?
"We hebben een goed jaar achter de rug, maar je hebt als uitgever ook wel een klapper nodig om te blijven drijven. Een Nicci French. Een Dan Brown. En Riley is mijn Dan Brown.''

De hype is des te grappiger omdat recensenten de boeken genegeerd hebben.
"Geen enkele recensent heeft erover geschreven. Geen enkele. Daar ga ik geen oordeel over vellen, maar ik wil wel opmerken dat recensenten misschien wel wat ver van hun eigen lezerspubliek zijn afgedwaald. Misschien moeten ze daar eens over nadenken.''

Misschien komt het omdat het niet als literatuur geldt. Ziet u het wel als literatuur?
"Als we die discussie aangaan, zijn we zo drie uur verder. Deze boeken roepen wel eerder een gevoel op dan dat ze 'intellectuele uitdaging' zijn. Het gaat om thema's als wie je bent, waar je vandaan komt, met wie je je verbonden voelt. Misschien dat ze daarom vrouwen ook meer aanspreken dan mannen. Maar ze spreken wel álle vrouwen aan. Ook vrouwen die van literaire romans houden. Riley's boeken zijn voor hen een guilty pleasure.''

Een van de lezeressen heeft het op een forum over 'een zak chips'. 'Heerlijk om te nuttigen op zijn tijd, al weet je dat je beter iets voedzamers zou kunnen eten'.
Gniffelend: "Prima toch?''

Er was kritiek op de omslagen: 'Bouquetreeks-achtig'.
,,Dat is echt iets heel anders. Dit is een prima keuze. Er zit sfeer in, warmte.''

Hoe is de reeks zonder aandacht van de media een hype geworden?
,,Een van de tekenen dat het aan zou slaan, kwam al vroeg. De lezers van BookSpot (het vroegere ECI, red.) vonden het meteen leuk. Maar het echte succes begon bij de boekhandelaren die het hun klanten aanraadden. Er ontstond geleidelijk een sfeer van 'dit móét je lezen'. Het ging pas echt door het dak toen we afgelopen zomer het eerste deel naar 12,50 euro afprijsde. Veel mensen wilden het toen wel eens proberen. Het succes is nog niet voorbij, want het vijfde deel is al uit maar het eerste wordt ook nog altijd goed verkocht. Elke dag komen er nieuwe fans bij.''

Elk deel gaat over een van de zeven zussen, dus met deel zeven is het wel op, toch?
,,We hebben sowieso nog twee delen te gaan: voor het zesde deel zit de schrijfster nu in Kenia. En misschien, eh, zit er nog best een achtste in. Er zitten zoveel personages in waar de schrijfster op voort kan borduren. Riley is sowieso heel productief. Binnenkort brengen we, buiten deze reeks om, een ander boek van haar uit, De Olijfboom.''

Er gaan geruchten over een serie of film: verschijnt die nog?
,,De rechten zijn verkocht, maar wanneer er iets op het doek komt: geen idee. Verfilmen van deze reeks lijkt me complex; zeker omdat de verhalen zich zowel in heden en verleden afspelen. En dat is dan weer zo magisch aan het fenomeen boek. Dat je als lezer - gewoon door de bladzijdes om te slaan - een hele reis kan maken.''