MANCHESTER - Het haar keurig in een staart, de benen ontspannen over elkaar en met een laagje felrode lippenstift appelleert zij in alle opzichten aan het beeld van de vrouw zoals dat 40 jaar geleden door Jaak Veltman, de schoonzoon van de vermaarde Karel van Wijnendaele, werd beschreven. De Belgische commentator had destijds echter geen goed woord over voor vrouwen die op de fiets het werelduurrecord aanvielen. "Een schoenmaker moet bij zijn leest blijven en een vrouw bij haar gratie." Leontien Zijlaard-Van Moorsel moet even lachen als zij met deze licht belegen vergelijking wordt geconfronteerd. "In Sydney won ik de wegwedstrijd. Mijn gezicht zat onder het snot en het kwijl, ik had zelfs een baardje, leek wel een vent. Na mijn aanval zal ik er weer niet uitzien, maar dat geeft niet. Mijn karakter is nu éénmaal extreem en door mijn hoge pijngrens ben ik zo groot geworden."

Leontien van Moorsel (Foto: dagblad de telegraaf)

Ook in de lobby van hotel Diamonds in Manchester zijn de terroristische aanslagen in de VS het gesprek van de dag. De enorme ramp heeft de stemming abrupt doen omslaan. Zo goed als het kan, probeert Zijlaard-Van Moorsel zich ondanks het drama op haar confrontatie met de chronometers voor te bereiden. Omdat het in trainingen onmogelijk is om een uur lang een recordpoging te oefenen, weet ook de drievoudig olympisch kampioene nog altijd niet wat haar vanmiddag om twee uur lokale tijd te wachten staat. Op de supersnelle houten baan van de Engelse katoenstad zal zij worden geconfronteerd met de onpeilbare dieptes van haar fysieke en mentale vermogen. Voor een atlete van haar kaliber de ultieme uitdaging en nachtmerrie. "Ik verwacht dat ik een uur door de hel moet gaan. Mijn zussen hebben mijn aanval vergeleken met het krijgen van een kleintje. Maar als ik het werelduurrecord van Longo (45,094 kilometer, BS) breek, dan ben ik alle pijn in één klap vergeten."

Een welverdiende beloning voor alle ontberingen van de afgelopen weken. In haar schitterende carrière reed de zesvoudig wereldkampioene nog nooit een tijdrit van een uur. Vorige week woensdag kwam zij daar tijdens een trainingssessie op de piste van Büttgen het dichtst bij. "Mijn hartslag was laag, maar het voelde alsof ik op 190 zat. Eigenlijk wilde ik na twee rondjes al afstappen. Ik moest mijn wegbenen omzetten in baanbenen, macht in snelheid. Dat doet nu eenmaal pijn."

Twee dagen later waren haar vader Harry en een aantal insiders getuige van de zelfkastijding van de beste wielrenster uit de geschiedenis. Zij zagen hoe een vrouw 180 rondjes, verdeeld in een paar blokken, het uiterste van lichaam en geest vroeg. Een angstaanjagend beeld, dat met name bij haar vader Harry een onvergetelijke indruk achterliet. Nog nooit had hij zijn eigen dochter zo diep zien gaan. Leontien Zijlaard-Van Moorsel: "Na elk blok vond hij dat het genoeg was geweest. Hij heeft de afgelopen jaren veel met mij meegemaakt, zat in Sydney zelf op de tribunes, maar dit was een nieuwe, unieke ervaring voor hem en voor mij. Mijn koppie werd steeds witter en witter. 's Avonds was mijn vader bij de Ronde van Nederland nog steeds niet van de schrik bekomen, vertelde Sissy van Alebeek. 'Sis, het is zo zwaar, zo zwaar', bleef hij maar herhalen."

Hetgeen ook duidelijk wordt uit het schema waarmee het record van Longo kan worden gebroken. De Franse kenau reed vorig jaar in Mexico een uur lang met een gemiddelde rondetijd van 19,93 seconden. In Manchester hoopt 'Tinus' vandaag de 250 meter met een gemiddelde van 19,90 af te kunnen raffelen. "Ik wil hard vertrekken. Rondjes van 19,5 seconden om mee te beginnen. Als ik zo het eerste deel het gas erop kan houden, is dat uitstekend voor de moraal. De man met de hamer kom je vanzelf tegen. Dan begint het harken."

Alleen als de rondetijden een dramatisch verloop kennen, zal de geboren Boekelse het uur niet volmaken. Door middel van een brief van de UCI werd zij geattendeerd op het record van Keetie Oosten-Hage van 16 september 1978. Destijds reed de Zeeuwse op een piste in München, waar zij een maand eerder wereldkampioene was geworden, 43,083 kilometer. Met de nieuwe reglementen in de hand wordt de prestatie van Oosten-Hage nog steeds als regerend Europees record gezien. Op de diverse erelijsten van het werelduurrecord is zij de enige Nederlandse naam.

Daarin moet vanmiddag hoe dan ook verandering komen. "In de Ster van Zeeland ben ik Keetie in het voorjaar tegengekomen. Nog steeds ben ik erg onder de indruk van haar verhaal. Zij had de hele week gewerkt en stapte op vrijdagmiddag in het vliegtuig. Haar wielen lagen tijdens de vlucht in haar schoot. Een dag later brak zij in München het record. Wat een oermens. Maar dat ben ik ook."

Waarna zij haar gevoel opnieuw laat spreken. "Nu de tijd begint te dringen, voel ik mij weer net zo overspannen als in Sydney. Dat hoort bij zo'n grote wedstrijd. Gelukkig zijn de zenuwen niet van invloed op mijn nachtrust. Ik droom al dagen van goede benen. Goede benen en een nieuw werelduurrecord van 45,863. In mijn dromen zie ik dat op het scorebord verschijnen met mijn naam erbij. Dat ben ik aan mijn stand verplicht. Chique? Inderdaad."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 12 september 2001