De Telegraaf-iDe KrantNieuwsLinkSportLinkDFT.nlDigiNieuwsCrazyLife
di 6 augustus 2002  
---
Nieuwsportaal
---
Uit de krant 
Voorpagina Telegraaf 
Binnenland 
Buitenland 
Telesport 
Financiële Telegraaf 
Archief 
ABONNEER MIJ 
---
En verder 
Over Geld 
Scorebord 
Autotests 
Filmpagina 
Woonpagina 
Reispagina 
---
Ga naar 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
Vacatures 
DFT 
Privé 
Weerkamer 
Al onze specials 
Headlines 
Wereldfoto's 
Wereldfotos 
---
Kopen 
Speurders 
Koopjesjager 
---
Met Elkaar 
Dating 
---
Mijn leven 
Zomerhoroscoop 
Vrouw & Relatie 
AstroLink 
Uw horoscoop vandaag 
---
Contact 
Lezerservice 
Advertentietarieven 
Mail ons 
Over deze site 
Bij ons werken 
Alle uitslagen, standen, programma's 
[terug]
 D E   F I N A N C I Ë L E   T E L E G R A A F 
 
ACTUEEL FINANCIEEL NIEUWS: WWW.DFT.NL
  'Arbeidsonrust neemt
toe door breuk
met vakbonden'

Van een onzer verslaggeefsters

   
 

AMSTERDAM - De werkgevers slaan de bodem onder de rust op de arbeidsmarkt weg als zij per bedrijf met ondernemingsraden afspraken maken over het arbeidsvoorwaardenbeleid. Dat zegt Evert Verhulp, hoogleraar arbeidsrecht aan de Universiteit van Amsterdam.

Klik op de foto voor een afbeelding op volle grootte (426x284, 21kb)
Hoogleraar Verhulp: 'Bonden kunnen niet zomaar buiten spel worden gezet'. (Foto: anko stoffels)
Een bom ontplofte gisteren in werknemersland toen voorzitter Jacques Schraven van werkgeversorganisatie VNO-NCW voor het eerst publiekelijk kenbaar maakte de vakbeweging op termijn te willen uitsluiten van de cao-onderhandelingen. Volgens hem zijn de bonden niet meer voldoende representatief en eisen ze te veel loon. De vakbeweging reageerde woedend en kreeg bijval uit onverwachte hoek. Voorzitter Hans de Boer van MKB-Nederland, de werkgeversorganisatie voor het midden- en kleinbedrijf, vindt het "veel te vroeg om de cao bij de vuilnisbak te zetten".

Hoogleraar Verhulp waarschuwt alvast. "Bedrijfstakcao's zijn er zodat bedrijven elkaar niet beconcurreren op arbeidsvoorwaarden. Als werkgevers per bedrijf met ondernemingsraden afspraken maken over het arbeidsvoorwaardenbeleid, neemt de onderlinge concurrentie juist toe waardoor de arbeidsmarkt onrustig wordt en het gevaar bestaat dat de lonen stijgen."

Werknemers zullen hogere lonen toejuichen, maar op de lange termijn zijn zij hiermee volgens de hoogleraar slechter af. "Je kunt geen beleid meer voeren voor de gehele bedrijfstak. Bedrijven dragen af aan bedrijfstakfondsen voor bijvoorbeeld pensioen en opleidingen. In de cao voor de metalektro (grootmetaal, red.) maken bedrijven gebruik van een scholingsfonds om mensen op te leiden. Hierdoor komen zij tegemoet aan een tekort aan geschoolde werknemers. Dit soort fondsen gaat dan verdwijnen en daarmee ook de onderlinge solidariteit. Zo help je in feite de hele sector om zeep. Kennelijk is er een tendens in werkgeversland om te kiezen voor 'ieder voor zich'."

Werkgevers kunnen volgens Verhulp de bonden ook niet zomaar links laten liggen vanwege nationale en internationale verdragen. "De vakbonden kunnen niet zomaar buitenspel worden gezet. In dat geval moet de wetgeving worden aangepast." En een ondernemingsraad kan volgens de hoogleraar pas voor de eigen werknemers optreden, en hen dus ook binden aan de gemaakte afspraken, als die hun toestemming daarvoor hebben gegeven. Maar liever ziet de hoogleraar arbeidsrecht geen enkele ondernemingsraad een 'cao', die juridisch gezien geen cao is, afsluiten omdat de leden geen zakelijke onderhandelaars zijn. Ook bestaat het gevaar dat zij niet onafhankelijk zijn.

"Er zijn bedrijven waar geen cao geldt, zoals kleine internetbedrijven en advocatenkantoren. Bij advocatenkantoren moet de werknemer zelf onderhandelen met de maatschap over zaken als salarisverhoging. Maar dat kun je een advocaat wel toevertrouwen. Onderhandelen is zijn vak. Anders is het als een metaalwerker voor zijn rechten moet opkomen."

VNO-NCW acht het ook zinvol cao's af te sluiten met bonden op ondernemingsniveau. Daar heeft de hoogleraar niets op tegen. In Nederland zijn er inmiddels 800 van deze ondernemingscao's waaronder ongeveer 800.000 werknemers (van de in totaal ruim zeven miljoen werknemers) vallen. Maar de vakbeweging wil daar liever niet aan omdat ze dan aan macht moet inboeten bij bedrijven waar weinig leden werken. Ook organisatorisch is dat voor de bonden ondoenlijk.

Verhulp begrijpt de verbolgen reactie van de bonden over de ter discussie gestelde representativiteit en verantwoorde loonmatiging wel. Hij is het er niet mee eens. "Onderzoek heeft uitgewezen dat, hoewel zo'n 20 à 25% van alle werknemers lid is van een vakbond, 80% van de werknemers de bonden accepteert als vertegenwoordiger bij cao-onderhandelingen." Ook heeft de vakbeweging zich de laatste decennia verantwoord getoond bij het matigen van de lonen als dat nodig was, aldus de hoogleraar.




 

zoek naar gerelateerde artikelen


di 6 augustus 2002

[terug]
     
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.