's-HERTOGENBOSCH - Eén van de naar schatting twaalfduizend uitzinnige 'wielerkenners' die in Den Bosch de start van la Grande Boucle Féminine Internationale bijwoonde, gaf zijn vrouw geschiedenisles. "Die Van Moorsel heeft lang in een dipje gezeten. Voor hetzelfde geld was ze er niet meer geweest", sprak hij met Brabantse tongval.

De start van de Tour Féminin kan niet mooier. In een vurig meelevend Den Bosch verovert Leontien Zijlaard-Van Moorsel al meteen de gele leiderstrui. Een superstart voor de Brabantse supervedette. (Foto: ANP)

Mevrouw klapte extra hard in haar handen. Precies waar het om te doen was. De start van de Tour de France voor vrouwen, moest een ode worden aan de mens en de wielrenster Leontien van Moorsel. Nou dat werd het. Helemaal toen Tinus in de namiddag ook nog de 's ochtends verworven foeilelijke combinatietrui verruilde voor de gele-leiderstrui.

Alles in Den Bosch stond twee dagen lang in het teken van het eerbetoon aan 's lands beste wielrenster ooit. Als de kopvrouw van Farm Frites/Hartol en haar ploeggenoten niet op sportieve wijze verpletterend hadden uitgehaald, was het een wel erg gekunsteld feestje geweest, maar dankzij de perfecte ploegentijdrit die de meiden reden, viel alles op zijn plaats. De Boekelse renster heeft in haar imposante carrière vele momenten van glorie gekend, maar wat haar gisteren overkwam is een nieuw hoogtepunt in haar rijke wielerleven.

De dag begon nochtans met een teleurstelling voor de drievoudig olympisch kampioene. Voor de deur van haar geboortehuis in Boekel lag een lucratieve premie te wachten voor de eerst doorkomende. Honderden fans hadden zich daar vol vertrouwen verzameld om te zien hoe de plaatselijke knuffelbeer als vanouds zou gloriëren. Debby Mansveld wilde net als bij de eerste editie van de Amstel Gold Race voor vrouwen niets van een Van Moorsel-feestje weten en greep voor de neus van haar voormalige ploeggenote het dikke pak euro's en de bijbehorende bonificatieseconden weg.

"Mijn leven hing niet af hoor van die sprint. Ik word liever wereldkampioen. Voor 'ons pa' was het denk ik belangrijker dan voor mij", bagatelliseerde Van Moorsel de kleine nederlaag. Waar ze veel meer waarde aan hechtte, was de massale publieke opkomst langs het hele parcours. "Dat was fantastisch. Sommige stukken heb ik echt met kippenvel gereden. Verschillende meiden kwamen langs me rijden om te zeggen hoe mooi ze het wielrennen zo vinden."

Michael Zijlaard, echtgenoot en ploegleider van Van Moorsel, had zelfs de indruk dat de overweldigende aandacht zijn meisjes in de ochtendrit had 'doodgeslagen'. "Wat zij hebben meegemaakt zijn taferelen die je normaal alleen in de Tour voor mannen ziet. Ze waren niet eens bij machte om de sprint voor Leontien voor te bereiden."

Dat deed de Saturn-ploeg wel voor hun speerpunt Petra Rossner. Het Duitse sprintkanon had er vervolgens geen enkele moeite mee om in een kolkend en zonnig Den Bosch de (tamme) eerste rit en daarmee de eerste leiderstrui te winnen. Van Moorsel maalde daar niet lang om. Onderweg had ze wat kostbare bonificatieseconden vergaard en bovendien zag ze hoe de Saturns hun kruit verschoten voor de ploegentijdrit van later op de dag. Dankzij een Lance Armstrong-achtige voorbereiding zette de Farm Frites/Hartol-equipe gedurende die vijftien kilometer in en rond Den Bosch met een gemiddelde van ruim 48 kilometer per uur alsnog alle kegels recht en mocht Van Moorsel luid bejubeld het tricot van de klassementsleidster in ontvangst nemen.

"Machtig mooi", vond ze het allemaal. Van Moorsel genoot met volle teugen van het eerbetoon dat haar te beurt viel. Maar de bombastische bewieroking van haar persoontje ten spijt, weigerde ze alle credits zelf in ontvangst te nemen. "Dit is niet alleen voor mijzelf, maar voor alle rensters. Dit is een ode aan het hele dameswielrennen. Onderweg hebben ze echt niet alleen Leontien, Leontien geroepen. Maar ook Sissy (van Alebeek, red.) en Mirjam (Melchers, red.)."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 5 augustus 2002