JEONJU - Het WK in Zuid-Korea en Japan houdt maar niet op surprises te produceren. Niets lijkt meer hetzelfde voor de gevestigde orde of het moet zijn dat de Duitsers met twee vingers in de neus naar de halve finale in Seoel lopen. Na een eenvoudig groepsprogramma in Japan volgde het makkie Paraguay en vrijdag in het Zuid-Koreaanse Ulsan heet Amerika de tegenstander van Duitsland voor een plaats bij de laatste vier. Jawel team USA - het gaat nog steeds over voetbal - plaatste zich gisteren ten koste van de volledig voetbalmaffe buurman Mexico voor de kwartfinales (2-0).

De Amerikaanse keeper Friedel heeft de nul gehouden. (Foto: AP)

Het blijft een raadsel hoe de Amerikanen het flikken, want indrukwekkend is de ploeg van Bruce Arena met een verzameling doorsnee voetballers allerminst. Zo zijn John O'Brien en Claudio Reyna bij respectievelijk Ajax en Sunderland waterdragers, maar bij de Verenigde Staten dragen ze het team. Invaller Earnest Stewart doet de kritiek over het zogenaamde gebrek aan kwaliteit en weinig verheffende spel helemaal niets. ,,We compenseren onze gebreken met teamgeest en vechtlust. Iedereen heeft het hart op de juiste plaats en we bewijzen dat je er ver mee komt. Zelfs op het WK", aldus de Brabantse Amerikaan.

Na een fantastische start tegen Portugal knokken de Amerikanen zich door het WK heen met geluk als partner. Tegen Zuid-Korea had doelman Brad Friedel een verzameling engeltjes op de lat en het verlies tegen Polen bleek niet noodlottig, omdat Portugal verloor van Zuid-Korea. Tegen Mexico schoot spits Brian McBride de eerste de beste aanval in de 8e minuut achter doelman Oscar Perez. Toen bleek hoe moeilijk het is in het hedendaagse voetbal de tegenstander je wil op te leggen als deze alleen maar verdedigt. De Mexicanen moesten eenzelfde muur van Amerikanen afbreken, die ze een paar dagen ervoor zelf voor Italië opwierpen na een 1-0 voorsprong. Alessandro Del Piero slaagde als Italiaanse sloper, maar Mexico ontbeerde gisteren vooral snelheid en creativiteit.

,,Daarbij raken ze snel gefrustreerd als ze niet scoren", weet Stewart uit ervaring. ,,Gaan ze schelden, zie je vervelende tackles, ellebogen en kopstoten rondvliegen en beperken ze zich niet tot het voetbal, maar richten ze zich meer op de tegenstander."

De Mexicanen speelden zichzelf gisteren op die manier uit de wedstrijd. Amerika hing achterover, wachtend op wat komen ging. Niet veel, en toen een schitterende Amerikaanse counter in de 65e minuut de 2-0 opleverde, was het helemaal gedaan. Slechts arbiter Vitor Melo Pereira hield het druk met het bijhouden van z'n boekhouding. De Portugees - Jan Wegereef was vierde official - voegde vijf gele en een rode kaart toe aan de vijf eerder gegeven gele prenten.

Gelukkig voor de Mexicaanse bondscoach Javier Aguirre heeft hij inmiddels werk gevonden bij Osasuna in Spanje anders had hij nog voor vertrek naar Midden-Amerika z'n congé gekregen. De imponerende groepswinst ten koste van Italië is in een klap vergeten, want verliezen is weliswaar mogelijk, maar niet van aartsrivaal Amerika.

De voetbalrelatie tussen de twee is een verbluffende. Op elk gebied heeft de Mexicaan een minderwaardigheidscomplex ten opzichte van de Amerikaan. Voetbal vormt de uitzondering.

In Mexico voetbalt iedereen en is het de mannensport bij uitstek, waar in de VS grofweg alleen wat meisjes en schoolkinderen tegen een bal trappen. In de zuidelijke staten wordt wel gespeeld, maar voornamelijk door lieden van Mexicaanse en andere Latijns-Amerikaanse oorsprong. De enthousiaste schare voetbalsupporters is voor de VS altijd een reden om kwalificatiewedstrijden tegen Mexico ver weg van het zuiden te spelen. Voor vriendschappelijk voetbal is Los Angeles wel toegestaan, omdat het stadion dan tenminste volloopt en er wat te verdienen valt. In Mexico zelf hebben clubs en competitie veel aanzien en zit het Aztekenstadion in de hoofdstad bijna wekelijks vol met 115.000 mensen.

Gezien die factoren zou je zeggen dat Mexico een streepje voor heeft. Stewart: ,,Paradoxaal genoeg zijn wij een heuse 'Angstgegner' voor deze Mexicaanse voetballers. Van de laatste zes duels hebben we er vijf gewonnen." Vandaar waren de Amerikanen niet zo benauwd voor het treffen en konden ze wel lachen om de uitschakeling, die kenners voorspelden. ,,Wij vertrouwden in de goede afloop. Zit je als jongen uit Uden plotseling met Amerika bij de laatste acht van de wereld. Ja, de laatste acht van de wereld klinkt toch veel beter dan de kwartfinales. Duitsland wordt een moeilijk verhaal; zij moeten het eveneens hebben van teamgeest", aldus Stewart, die zich niet wil wagen aan een voorspelling.

Het bereiken van de kwartfinale door de VS is niet de beste prestatie ooit op een WK. Op het eerste toernooi in Uruguay in 1930 werd de laatste vier bereikt en verloor het met 6-1 van Argentinië. Indertijd deden dertien landen mee na inschrijving. Sindsdien werd eenmaal de tweede ronde bereikt. In 1994 in eigen land werd toen van de latere wereldkampioen Brazilië verloren: 1-0.

Mexico - Verenigde Staten 0-2 (0-1). 8. McBride 0-1, 65. Donovan 0-2. Scheidsrechter: Melo Pereira (Por). Toeschouwers: 36.380. Rode kaart: 87. Marquez (Mex). Gele kaart: Carmona, Vidrio, Hernandez, Garcia Aspe (Mex), Pope, Mastroeni, Berhalter, Friedel, Wolff (VSt)

Mexico: Perez; Morales (27. Hernandez), Vidrio (46. Mercado), Marquez en Luna; Arellano, Carmona, Torrado (78. Garcia Aspe) en Rodriguez; Blanco en Borgetti.

Verenigde Staten: Friedel; Pope, Sanneh, Mastroeni (90. Llamosa) en Berhalter; O'Brien, Lewis, Reyna en Donovan; Wolff (59. Stewart) en McBride (79. Jones).

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 17 juni 2002