AMSTERDAM - Sporten met een blessure, of de pijn daarvan bestrijden met een injectie of een andere behandeling. Is dat verantwoord en in hoeverre? Sporters en medici buigen zich de komende vier dagen over dit dilemma in het symposia 'Acute pijn bij Sportletsels' om met name 'gewone' huisartsen beter te laten omgaan met sportblessures. Ex-topsporters Ron Zwerver, Peter Blangé, Jessica Gal en de nog steeds actieve Martin Hersman vertellen alvast over hun ervaringen. Gepensioneerd sportarts Frits Kessel, die van 1968 tot en met 1999 het Nederlands voetbalelftal onder zijn hoede had, weet alles over pijnbestrijding.

,,Bij sportletsel moet je twee vormen onderscheiden. Je hebt acute blessures en chronische blessures. In het algemeen is pijnbestrijding bij de chronische kwetsuren makkelijker te behandelen, want dan weet je precies wat het probleem is. Ook moet je andere zaken in acht nemen. Bij een voetballer met een schouderblessure is het overwegen van een injectie iets anders dan bij een doelman. Je moet dus constant de afweging maken wanneer je wel of niet kunt beslissen tot spelen of niet spelen. Zo ging dat ook altijd bij het Nederlands team, maar altijd in samenspraak met de sporter, waarmee je de eventuele gevolgen doorspreekt. Nu is het de bedoeling dat ook huisartsen voor amateursporters dat soort overwegingen kunnen maken."

Voormalig volleybalinternational Ron Zwerver (35) vind het belangrijk dat sporters en artsen van elk niveau op één lijn gebracht worden. ,,Kijk, als topsporter heb je te maken met medici die weten wat er op het spel staat en die daarin meegaan. Daarom is het goed dat dit ook voor amateurs aan de orde komt, want met pijn is goed te spelen. Ik heb dat vaak genoeg gedaan. Ja, ook met een injectie, daar ontkom je niet aan. Je kijkt dan hoe ver je kunt gaan, maar wel verantwoord. Ik heb er ook geen spijt van, want ik ben fysiek nog steeds prima in orde."

Peter Blangé (37), die met Zwerver in Atlanta olympisch goud pakte, vindt ook dat huisartsen beter ingelicht kunnen worden over sportletsels en hoe daar mee om te gaan.

,,Als je geblesseerd bent is iedere minuut er één te lang. Als topsporter, maar ook als amateur. Kijk, voor ons was er nooit zo'n probleem. De artsen waar je mee te maken had, wisten wat ze deden. Maar die amateur moet naar de huisarts en die zegt: ga jij maar een paar weken met je enkel omhoog liggen. Dan ben je op het punt dat je je pijngrens kan verleggen en ja, dan balanceer je regelmatig op het randje van wel of niet verantwoord sporten. Ik kan nu zeggen dat ik het vrijwel altijd goed heb ingeschat."

Een knieblessure heeft direct invloed gehad op de loopbaan van voormalig judoka Jessica Gal (30). Daardoor werd zij op de laatste Olympische Spelen in Sydney vroegtijdig uitgeschakeld.

,,Eigenlijk kwamen die Spelen te snel. Ik was nog niet helemaal fit. Waar ik nog de meeste problemen mee heb is dat ik niet weet hoe ik onder normale omstandigheden had gepresteerd. Ik heb destijds behoorlijk moeten afzien om daar te komen. Ik had ook een goede begeleiding om me heen die me daarin heeft geholpen.Het is voor veel sporters voordelig dat ook de huisartsen sportgericht adviseren, dat ze zich kunnen inleven in de sporter en daarover een advies geven."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 17 juni 2002