ROTTERDAM - Roddel, achterklap, onenigheden en valse sentimenten. Pieter van den Hoogenband lacht ze weg met de glimlach waar hij hoognodig eens patent op moet aanvragen. En zo kon het dus geboren dat de Eindhovense zwemmer, PSV'er tot in de kleinste celkernen van zijn afgetrainde lichaam, gistermiddag onder goedkeurende blikken van oud-Ajacied en -Feyenoorder Theo van Duivenbode een persoonlijk contract afsloot met Stad Rotterdam Verzekeringen, nota bene ook nog eens de hoofdsponsor van de Rotterdamse winnaar van de UEFA Cup. Lachend (hoe anders?): "Je ziet het, sport verbroedert."

Onder het toeziend oog van ex-Ajacied en Feyenoorder Theo van Duivenbode (links) tekende Pieter van den Hoogenband een persoonlijk contract met Stad Rotterdam Verzekeringen.

'VdH' is een gelukkig mens, en dat is-ie. De breuk tussen Inge de Bruijn de professionele Philips-formatie ten spijt lacht het leven hem momenteel naar eigen zeggen toe. Het noodgedwongen afscheid van de drievoudig olympisch zwemkampioene viel hem niet licht, maar bleek onafwendbaar in het proces van volwassen worden waarin de ploeg zich begeeft.

"Ik vind het jammer dat onze wegen zich scheiden, want we hadden samen het zwemmen de komende jaren naar een nóg hoger plan kunnen tillen. Hoe je het wendt of keert, ze is toch een fenomeen. Er was echter te weinig chemie tussen haar en de rest van de ploeg om de samenwerking te continueren. Het is mooi zo iemand in je ploeg te hebben, maar zo'n situatie mag nooit ten koste gaan van een aantal andere zaken."

De motivatieproblemen waardoor vrije-slagspecialisten Mark Veens en Johan Kenkhuis anderhalve maand voor de Europese kampioenschappen langebaan in Berlijn hebben afgehaakt, ook zoiets. Van den Hoogenband start in de Duitse hoofdstad op de 50, 100 en 200 meter vrije slag en de 4 x 100 wissel en 4 x 100 vrij, ondanks de wetenschap dat de kansen op die laatste twee onderdelen door de afzeggingen van de twee tot een minimum zijn geslonken. "Je zou toch zeggen dat de huidige situatie in het Nederlandse zwemmen mensen van mijn generatie prikkelt, dat het inspirerend werkt. Ik weet niet waarom deze lichting het niet op pakt. Het is jammer dat we door nu waarschijnlijk een medaille op de 4 x 100 vrij laten schieten, maar aan de andere kant opent dit wel weer perspectieven voor de toekomst."

Het is het leven, verzucht hij. Afscheid nemen is een beetje sterven, maar de wereld draait door. In het Franse Vittel, waar hij voorafgaande aan de succesvol verlopen Mare Nostrum-wedstrijden van Monaco en Canet trainde met aanstormende talenten als Gijs Damen, Bastiaan Tamminga, Patrick Martens, Inge Dekker en Marleen Veldhuis, kwam hij op 24-jarige leeftijd zelfs tot de ontdekking dat het perfecte trainingskamp inderdaad blijkt te bestaan.

"Voor het eerst in mijn loopbaan voldeed werkelijk ál-les aan het ideaalplaatje, van het hotel en het eten tot de trainingen aan toe. Het was een verademing. Lekker samen trainen met een leergierige ploeg, 'know how' delen, enthousiasme overdragen, zó zou het eigenlijk altijd moeten gaan. Het is ook een beetje mijn verantwoording, ik kan mensen naar een hoger niveau tillen als ik goed presteer. Echt, ik was daar volmaakt gelukkig."

"Feitelijk werkten we daar niet anders dan de laatste tijd bij onze ploeg het geval is, met begeleiders en zwemmers zijn we echt uitgegroeid tot een team. Het geheel stáát, de kinderziektes zijn er uit, we functioneren voor 110%. In tegenstelling tot vlak na de oprichting heb ik geen enkele zorg meer aan mijn hoofd. De inspanningsfysioloog, de voedingsadviseur, de krachttrainer, de arts, de stromingsdeskundige, ze staan niet alleen tot onze dienst, in brainstormsessies bundelen ze ook nog eens hun kennis om alles zo goed mogelijk te laten functioneren. Het enige dat ik nog maar hoef te doen is een beetje door dat water rammen. Geweldig, toch?"

Ofschoon het vetpercentage evenals twee jaar geleden rond de tien schommelt, is hij sinds Sydney twee kilogram aangekomen. "Ik moet zelfs opletten dat ik niet te veel spieren kweek." Niets lijkt hem in de weg te staan om tijdens de EK een beetje door het water te rammen. Naast de klok en zijn Europese tegenstanders heeft Van den Hoogenband eind juli namelijk nog een opponent die hij wil afbluffen. Tegelijkertijd met de Europese titelstrijd worden in Manchester immers de Gemenebest Spelen georganiseerd, met deelname van zijn eeuwige Australische rivaal Ian Thorpe. Eén jaar voor de wereldkampioenschappen in Barcelona en twee seizoenen voor de Spelen van Athene weet hij dat hun beider tijden tegen het licht worden gehouden, om zodoende de tussenbalans op te maken. "Het is een leuke extra dimensie, de strijd aangaan met een denkbeeldige tegenstander. Thorpe een tikkie uitdelen zonder tegen hem te zwemmen, lachen toch?"

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 17 juni 2002