De Telegraaf-iDe KrantNieuwsLinkSportLinkDFT.nlDigiNieuwsCrazyLife
wo 29 mei 2002  
---
Nieuwsportaal
---
Uit de krant 
Voorpagina Telegraaf 
Binnenland 
Buitenland 
Telesport 
Financiële Telegraaf 
Archief 
ABONNEER MIJ 
---
En verder 
Over Geld 
Scorebord 
Autotests 
Filmpagina 
Woonpagina 
Reispagina 
---
Ga naar 
AutoTelegraaf 
Reiskrant 
Woonkrant 
Vacatures 
DFT 
Privé 
 
Weerkamer 
Al onze specials 
Headlines 
Wereldfoto's 
Wereldfotos 
---
Kopen 
Speurders 
Koopjesjager 
---
Met Elkaar 
Dating 
---
Mijn leven 
Vrouw & Relatie 
AstroLink 
Uw horoscoop vandaag 
---
Contact 
Abonneeservice 
Advertentietarieven 
Mail ons 
Over deze site 
Bij ons werken 
Alle uitslagen, standen, programma's 
[terug]
 D E   T E L E G R A A F   T E L E S P O R T 
SPORT ACTUEEL: NIEUWSPORTAAL
 
  Argentinië: tango van
trots, triomf en tragiek

   
 

TOKIO - Een land dat economisch en politiek aan de grond zit, maakt zich druk om een rugnummer. Ook dat hoort bij het wereldkampioenschap voetbal. Dat de FIFA niet akkoord ging met de heiligverklaring van het nummer 10 dat Diego Maradona droeg, is op dit ogenblik een gevoelig thema in het trainingskamp van de 'Gauchos'. Recordinternational Diego Simeone (104 interlands) noemde de halsstarrigheid van Sepp Blatter "bureaucratische onzin". Aan de andere kant: als dat alles is... Engeland maakt zich zorgen om David Beckham, Brazilië vraagt zich af of Ronaldo fit genoeg is om het juk te dragen en Frankrijk mist Zinedine Zidane in de openingswedstrijd. Argentinië, veruit de grootste favoriet in het Verre Oosten, heeft slechts luxeproblemen. Al klinkt dat behoorlijk tegenstrijdig.

Klik op de foto voor een afbeelding op volle grootte (284x426, 15kb)
Juan Veron (Foto: REUTERS)
De WK-historie van Argentinië begon eigenlijk pas goed in 1974 en is één lange, meeslepende tango. Een selectie die danst op een ritme dat wordt bepaald door trots, triomf en tragiek. Het zijn vooral dramatische duels, die de fascinerende 72-jarige geschiedenis van het WK schreven. En vaak speelde Argentinië, met Maradona als dirigent, een voorname rol. De rode kaart in Spanje, de hand van zijn alter ego in Mexico, de tranen in Napels en de cocaïnerel in Amerika staan op het conto van 'Don Diego Poeder'.

Verder was er de vuile oorlog in 1978 en sinds zestien jaar ook de geprikkelde verhouding met Engeland. Eerst zorgde het Falkland-conflict voor een opgefokte sfeer, daarna de nederlaag in Mexico, waar Maradona gelukkig ook zijn genialiteit bewees met het mooiste WK-doelpunt aller tijden; en tot slot vier jaar geleden de veldslag in Frankrijk. Engeland verloor via strafschoppen en Beckham liet zich provoceren door Simeone.

Die rode kaart vraagt om sportieve wraak, krijst het Verenigd Koninkrijk nu al vier jaar. Eerherstel kreeg Beckham door de ploeg van Sven-Göran Eriksson hoogstpersoonlijk naar de eindronde te schieten. Maar niets is mooier dan nu nog in een rechtstreeks gevecht af te rekenen met Simeone, herhaalt Beckham vanaf het moment dat hij zijn gebroken middenvoetsbeentje op Japanse bodem zette. Want dat is nog een pikant detail: hij werd op 10 april bruut uit de wedstrijd tegen Deportivo geschopt door Aldo Duscher; inderdaad, een Argentijn. Weliswaar niet opgenomen in de WK-selectie, maar toch.

Toen beide landen bij de loting aan elkaar werden gekoppeld, draaide de aardbol dus even twee keer zo snel. De organisatie schoof het risicoduel (7 juni) meteen maar door naar Sapporo, zo hoog mogelijk in Japan. Tevens werd Pierluigi Collina, voor de vierde keer scheidsrechter van het jaar, op dit duel gezet.

De Argentijnen moeten opnieuw in staat worden geacht verder te komen dan Engeland. Als deze formatie straks geen wereldkampioen wordt, is er echt iets heel erg verkeerd gegaan. Marcelo Bielsa liet Saviola thuis, Solari en zelfs Riquelme, de beoogde opvolger van Maradona. De bondscoach kijkt niet naar de beste spelers, maar naar het beste team. En dat team is, in een 3-1-3-3-systeem, uitzonderlijk goed. De wereldkampioen van '78 en '86 wandelde nog nooit zo eenvoudig door de kwalificatiereeks. "Spelen tegen Argentinië is spelen in de hel", verzuchtte Francisco Maturana, coach van het uitgeschakelde Colombia.

De 'celeste blanco' is een perfecte mix van techniek, snelheid, discipline, mentale hardheid en patriottisme. Dat laatste aspect heeft nog een diepere betekenis gekregen nu het Zuid-Amerikaanse land onder een lawine van recessie, corruptie en desillusie meerolt naar de afgrond. Zo wacht Bielsa nog op ongeveer 350.000 dollar aan achterstallige premies. "Maar er is geen dollar in Argentinië meer te vinden", zei Coco Ventura, perschef van de Argentijnse voetbalbond. Hij hoopt de coach tegemoet te komen na de eerste betaling van de FIFA, maar dan moet hij wel zorgen dat het geld in Japan blijft en niet naar Zuid-Amerika verdwijnt. Dan is het ook echt verdwenen.

Bijkomend voordeel, in sportief opzicht, is dat de Argentijnse voetballers meer nog dan ooit tevoren op dit WK voor hun land spelen. "Sport lost niet alle problemen op, maar het kan misschien helpen de mensen weer te verenigen", zei Juan Sebastian Veron.

"Behalve de tango en voetbal hebben de mensen niets meer: geen hoop, geen dromen", sprak Jorge Valdano, wereldkampioen in 1986, oud-trainer en voetbal-ambassadeur. De beste voetballers worden in armoede geboren, weet hij. Geen welvaart om op terug te vallen, maar daardoor extra gebrand op succes als voetballer. Dat is de kracht die het gebrandmerkte land nog heeft. "Armoede is nergens goed voor, behalve voor het voetbal."




 

zoek naar gerelateerde artikelen


wo 29 mei 2002

[terug]
     
© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf, Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.