ANTWERPEN - Het seizoen van Leontien Zijlaard-Van Moorsel is op ontluisterende wijze geëindigd. Terwijl de kersverse wereldkampioene achtervolging zich tijdens het WK op de baan nog volop kansen op een nieuwe wereldtitel in de puntenkoers toedichtte, zakte haar zadel centimeter na centimeter naar beneden: weg kampioensaspiraties. "Dit mag nooit gebeuren", foeterde Tinus over de amateuristische menselijke dwaling. Het wereldkampioenschap in het Sportpaleis in Antwerpen eindigde zodoende in mineur voor de Nederlandse equipe, die in het slotweekeinde niet meer tot grootse daden in staat bleek.

Het seizoen van Leontien Zijlaard-Van Moorsel is op ontluisterende wijze geeindigd. (Foto: EPA)

Voor Van Moorsel was het pijnlijke afscheid van het seizoen typerend voor de tegenslag die haar Farm Frites-ploeg dit jaar kreeg te verwerken. Door het overlijden van twee nauw bij de formatie betrokken personen en de breuk met Hanka Kupfernagel was de lopende wielerjaargang voor de drievoudig Olympisch kampioene in mentaal opzicht erg zwaar. Het 'tikkie' dat ze gisteren opliep, kon er dus nog wel bij. Ze heeft bondscoach Herman Snoeijink daarom laten weten niet van start te willen gaan in de tijdrit bij het WK in Lissabon. Het parcours acht ze bovendien veel te zwaar om succes te boeken.

Officials van de KNWU moesten zaterdag op verzoek van de 31-jarige Boekelse nog een ander rugnummer voor de puntenkoers regelen. Ze weigerde met het toebedeelde nummer dertien van start te gaan. Van Moorsel staat erom bekend dat ze vooral op de baan als de dood is om in een groep te rijden. "Ik ben kei en kei bang in de puntenkoers", liet ze ten overvloede nog maar weer eens weten. Met rugnummer achttien bleef ze gisteren weliswaar overeind, maar ongelukkiger kon de koers voor de vice-olympisch kampioene op dit onderdeel nauwelijks verlopen.

Van Moorsel startte haar wedstrijd lachwekkend. Zowat twintig meter achter het 'peloton' van zeventien rensters reed ze haar rondjes. Haar achtervolgingstitel nam de trots van oranje op die manier wel erg letterlijk. Na een mislukte demarrage vond Van Moorsel echter de moed om voorin te blijven. In drie lange sprints van kop af pakte ze veertien van de vijftien te behalen punten en nestelde ze zich eenvoudig aan kop van het klassement. Net toen het noodlot toesloeg en een fietswissel onontkoombaar bleek, ontsnapten vier rensters onder aanvoering van de latere wereldkampioene Olga Slioussareva uit de hoofdmacht.

Van Moorsel kreeg reglementair een ronde vergoeding voor de omloop oponthoud en zette meteen haar achtervolging in op het ontsnapte kwartet. Even leek ze de aansluiting te maken, maar uiteindelijk moest ze capituleren en toezien hoe de vier de rest van het veld een 'lap' gaven. De gevierde heldin van vrijdagavond moest genoegen nemen met de vijfde stek. "Met slechte benen is dat te accepteren, maar ik had juist 'hele goeie poten'. Ik pak veertien van de vijftien punten, de rest zat helemaal kapot. Dit doet echt zeer. Even had ik de hoop dat ik het gat nog dicht kon rijden, maar in de reservefiets hadden ze geen dicht wiel gezet. Het leek wel of ik op een omafiets reed."

Buiten het gouden succes van Van Moorsel op de achtervolging slaagden de Nederlanders er niet in zich in de strijd om de medailles te mengen. Het wereldkampioenschap bevestigde weliswaar dat ons land heeft aangepikt bij de subtop van het pisterennen, maar de gehoopte uitschieters naar boven bleven uit. "Een kampioenschap met ups en downs", analyseerde bondscoach Peter Pieters het optreden van de Nederlandse deelnemers. "Aan Theo Bos gaan we nog veel plezier beleven. Wat de sprint betreft zitten we sowieso wel op het goede spoor al heeft Teun Mulder net als Yvonne Hijgenaar niet aan de verwachtingen voldaan. Slippens en Stam presteerden in de koppelkoers goed. Ik hoop alleen dat Slippens ook weer uit wil komen in de ploegachtervolging. Daarin zal met het oog op Athene iets veranderd moeten worden, want met deze ploeg komen we niet verder. En hopelijk heeft Anouska van der Zee van haar teleurstellende achtervolging geleerd dat ze meer aandacht moet besteden aan haar mindere punten."

In organisatorisch opzicht waren de kampioenschappen geen voltreffer. Het was aan de successen van de Fransen te danken dat er bij tijd en wijle nog sprake was van enige ambiance. Met name uit Noord-Frankrijk, de streek waar Arnaud Tournant vandaan komt, waren er veel toeschouwers. Desondanks oogde het kolossale Sportpaleis over het algemeen kil en leeg. Omdat veel plaatsen nauwelijks uitzicht bieden op de baan, was maar een beperkt aantal toegangsbewijzen in de verkoop gedaan. Op de zaterdagavond, normaal een aantrekkelijke publiekstrekker, mocht er van de UCI niet gereden worden. Op dat moment hadden de bobo's hun banket geprogrammeerd...

Soms viert amateurisme hoogtij in de professionele sportwereld.

De Fransman Arnaud Tournant heeft zich gekroond tot koning van de mondiale baankampioenschappen. Na gouden medailles in de Olympische sprint en de kilometer pakte hij ook de wereldtitel op het koningsnummer, de sprint. In een belle klopte hij zijn landgenoot Laurent Gan. Florian Rousseau maakte het Franse succes compleet door de Duitser Jens Fiedler in de strijd om het brons te verslaan. Het afsluitingsnummer, de keirin, verliep voor Rousseau vele malen slechter. Hij werd na een spectaculaire valpartij per brancard uit de baan gedragen. Fiedler was eveneens gevallen en spurtte met de fiets aan de hand lopend over de meet. Dat leverde hem onder luide aanmoedigingen van het publiek opnieuw een derde plaats op achter Ryan Bayley en Laurent Gan.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 1 oktober 2001