Hockeybroers Pinoké op weg naar eeuwige roem

De broers Derck (19) en Morris de Vilder (21) zijn altijd samen. "We zijn elkaars beste vrienden, weten alles van elkaar. Als hij een scheet laat, belt hij me op," zegt Morris.

Derck zit in de eindexamenklas van het vwo, om de hoek van waar Morris als student woont. "Ik kan beter hier een matras neerleggen," zegt Derck. "Dit is mijn tweede huis."

Derck is rationeel, een planner. Zijn kamer is brandschoon, hij heeft zijn zaakjes altijd op orde. Ook in het veld denkt hij als middenvelder een paar stappen vooruit.

Derck: "Morris is rommeliger, zeker als je zijn kamer met de mijne vergelijkt. Vanochtend hebben we tien minuten naar zijn riem moeten zoeken voordat we de deur uit konden."

Morris is creatiever dan zijn jongere broer. Gevoeliger ook. Hij houdt van muziek maken, zat als kind op drummen. Waar Morris goed op zijn omgeving let, mensen feilloos aanvoelt en op hen reageert, lijkt Derck de omgeving meer naar zijn hand te willen zetten. Maar beiden zijn bezeten van hockey.

Na de trainingen bij Pinoké zijn ze steevast nog minimaal een kwartier met elkaar aan het overslaan. Dan staat Derck op de cirkelrand en Morris aan de andere kant van het veld. Staan ze eindeloos backhandpasses te oefenen, net zo lang tot ze het perfect kunnen.

Meestal stoppen ze pas als spelers of coaches ze komen vertellen dat ze moeten gaan douchen omdat het eten in het clubhuis klaarstaat. "Het is een grappig duo. Ze zijn erg op elkaar gericht, een soort tweeling," zegt coach Jesse Mahieu (39), oud-international en voormalig aanvoerder van zowel Amsterdam als Pinoké.

Familieclub
Mahieu wordt weleens gek van al die broertjes bij hoofdklasser Pinoké. Hij heeft met de talenten Matis en Camil Papa, Lukas en Pieter Sutorius en Derck en Morris de Vilder drie paar broers in het talentvolle team.

Een door de club zelf opgeleid elftal, dat voor eens en voor altijd kan afrekenen met het imago van Pinoké als weinig ambitieuze feest- en studentenclub. Tenminste, als de boel bij elkaar blijft en er geen spelers worden weggekaapt door de topclubs.

"Je ziet dat er binnen de club iets goeds gebeurt," zegt Mahieu. "Dat Derck op 19-jarige leeftijd international is geworden, is daar een bewijs van. Het is bijzonder dat hij bij Oranje zit, maar het is ook logisch. Zijn hele leven draait om hockey. Zijn lichaam, zijn motoriek: hij is één met bal en stick."

Mahieu weet hoe hij moet omgaan met al die broers bij de familieclub. "Het is wel even anders. Als ik streng ben tegen de één, weet ik dat de ander daar een sterke mening over heeft. Dan ga ik er soms anders mee om. Maar deze twee jongens vertellen elkaar altijd de waarheid."

De broertjes De Vilder zijn opgegroeid vlak bij de hockeyclubs die in het Amsterdamse Bos zetelen. Toen Morris als 5-jarige ging hockeyen, liep de 3-jarige Derck in zijn kielzog mee. Daar, op Pinoké, ook wel de 'Steekneuzen' genoemd als verwijzing naar de oude hockeyclub Pinokkio, waren de broertjes altijd samen.

Derck: "Wij zaten elke zaterdag en zondag van negen tot zes op de club. Lekker een beetje hockeyen, voetballen, naar het eerste kijken, maar vooral eindeloos met elkaar spelen. Dat waren topweekenden. Toen had Pinoké nog die oude skihut als clubhuis. Een heerlijke familieclub. We waren altijd samen en dat zijn we nog steeds."

Blauw oog
Pas in het eerste van Pinoké en in Jong Oranje hockeyen ze in hetzelfde team. Vorig jaar werden ze met Jong Oranje Europees kampioen in Valencia. Door de twee jaar leeftijdsverschil zat Morris altijd in een ouder team.

Derck speelde in een legendarische jeugdlichting bij Pinoké. Een deel van deze jeugdlichting speelt nu in het eerste van Pinoké. Het team mist alleen de ervaring om serieus mee te doen in de hoogste klasse van het hockey.

Derck is de eerste van de twee broers die het Nederlands elftal heeft gehaald. In januari mocht hij meteen een maand op trainingsstage in Australië. Op 28 januari 2018 speelde Derck daar zijn eerste interland voor het Nederlands elftal, tegen gelouterde Australische internationals.

Derck: "Ik heb dan wel eerder mijn debuut in Oranje gemaakt, bij Morris zie ik eigenschappen die ik zelf wel zou willen hebben. Als Morris zich bijvoorbeeld een doel heeft gesteld, houdt hij zich daaraan."

"Toen hij in december 2016 het WK met Jong Oranje in India speelde, nam hij zich voor de vier maanden ervoor geen zoete dingen te eten of biertjes te drinken. En dat doet hij dan ook. Daar ben ik jaloers op. Als hij een doel heeft, is dat heilig."

"Morris is een vechter. Een sloper. Hij geeft alles om een bal af te pakken. Kijk eens naar zijn gezicht. Hij heeft in de afgelopen twee weken een blauw oog opgelopen, een fikse snee op zijn jukbeen en vervolgens nog een op zijn neus. Hij is verdedigend heel sterk, ook door de manier waarop hij zijn lichaam gebruikt. Zijn mentaliteit: nooit zeuren, gewoon gas geven en de beuk erin. Hij gebruikt zijn emotie in zijn spel."

Niet jaloers
Die kracht is ook meteen Morris' zwakte, vindt Derck. "Hij zou wat meer rust in z'n spel moeten hebben. Morris is soms wat gehaast. Gisteren nog op de training. Daar praten we dan samen over. Dan wil hij de bal te graag naar voren spelen. Dan zeg ik: je moet die bal gewoon in de ploeg houden."

Morris, die er geen geheim van maakt dat het ook zijn droom is het Nederlands elftal te halen, is niet jaloers dat zijn twee jaar jongere broer al is geselecteerd voor het grote Oranje. Morris: "Iedereen stelt me die vraag. Maar ik kan hem alleen maar beantwoorden als broer: ik gun hem alles. Dus nee, natuurlijk ben ik niet jaloers."

"Derck is een technische, slimme middenvelder. Handig in het herkennen waar de ruimtes liggen. Hij weet altijd welke kant hij op moet draaien. Hij zoekt meteen de twee-tegen-een op, dat gaat bij hem vanzelf. Hij zet zo elke keer een aanval op, dat is zijn kracht. Derck hockeyt met zijn hoofd."

2005

Pinoké staat niet bekend als hofleverancier voor Oranje. Jeroen Koops was in 2005 de laatste ‘Steekneus’ in het Nederlands elftal.

Hij kijkt zijn broertje aan: "Je bent alleen geen verdediger. En je zou beter op goal kunnen slaan."

Landskampioen
Morgen speelt Pinoké de 'bosderby' tegen buurman Amsterdam. De generatie van Derck en Morris won in de jeugd altijd van de club uit het Wagener Stadion. Bij de senioren is het een ander verhaal.

Het talentvolle team van Pinoké heeft het dit seizoen zwaar en presteert om meerdere redenen minder goed dan verwacht. Er waren blessures en een conflict van de begeleiding met aanvoerder Wouter Brasem, die daardoor het veld moest ruimen.

En Dennis Warmerdam (23) - voormalig aanvoerder van Jong Oranje - kreeg in november te horen dat hij een zeldzame vorm van kanker in zijn arm heeft, waarvoor hij intensief moet worden behandeld.

Deze week werd bekend dat de tumor ondanks de eerste chemokuren is gegroeid, waardoor de vervolgbehandelingen onmiddellijk het einde betekenen van zijn hockeycarrière. Een enorme klap voor het team.

Zelfs wedstrijden tegen degradatie liggen nog op de loer voor de nummer negen van de competitie, terwijl grote buurman Amsterdam elk jaar meedoet om de landstitel. Hoelang kunnen de grote talenten de lokroep van zulke clubs weerstaan?

Derck vertelt dat hij wel vaker wordt benaderd door clubs. Er is nog weinig duidelijk. Morris zegt dat ze het per contractperiode bekijken. Wat deze jongens uit de achtertuin van Pinoké willen, is simpel, zegt Morris. "Wij zijn jongens van deze club. De droom is natuurlijk ooit hier landskampioen te worden. Met Pinoké. Samen met Derck."