Nintendo laat kinderen gamen met karton

De Nintendo Switch blonk al uit in veelzijdigheid, maar de komst van Nintendo Labo tilt dat naar het volgende level. Waar PlayStation en Xbox het zwaarste hightech-geschut in zetten om de gunst van de gamer te winnen, daar kiest Nintendo voor even originele als lowtech-oplossing: karton. De Toy-Con-dozen van Nintendo Labo zijn er in twee verschillende smaken: een Variety Kit met vijf kleine constructies en de Robot Kit. 

Het principe is hetzelfde, want allebei bevatten ze bouwplaten of, beter gezegd, vouwplaten die je aan de hand van geanimeerde instructies op het scherm van de Switch op de juiste manier in elkaar sleutelt. Lijm en schaar kunnen gewoon in de keukenla blijven. De combinatie met de Switch of een van de twee controllers maakt dat het karton dan opeens interactief karton wordt.

Sommige Toy-Con-creaties zitten even ingenieus als complex in elkaar, maar dankzij de heldere video-uitleg moet elke zesjarige knutselaar zonder hulptroepen in te roepen de klus zelf klaren. Tip voor IKEA: bestudeer en kopieer deze presentatievorm en bespaar hele volksstammen een berg frustratie. Ook de aangegeven tijdsindicatie blijkt prima ingeschat. 

Het simpelste geval, een op afstand bestuurbare modelauto, heb je binnen tien minuten rijklaar. Voor het moeilijkste geval -de piano - mag je gerust drieënhalf uur uittrekken voordat je er een mooie Vader Jacob op pingelt. Daarbij is de tijd om het maaksel te pimpen niet meegerekend, maar de software moedigt aan alle kanten aan om het naar eigen inzicht te kleuren, verven, beplakken of anderszins op te leuken.

Veel consumenten zullen de wenkbrauwen optrekken bij het prijskaartje dat aan de pakketten bungelt. Zeventig en tachtig euro, voor een stapel karton?! Dat klinkt buitensporig. De prijs zit hem niet alleen in het basismateriaal, maar ook in de meegeleverde software. Elke Toy-Con heeft een aantal bijpassende games. Bij het motorstuur hoort een racespel, het huis herbergt een aantal minigames, de vishengel dien je uit te werpen om een digitale vis aan de haak te slaan. 

Leuk gevonden, maar de games zijn wel érg mini en erg simpel. De vraag is dus hoe lang die beklijven. Voor volwassen spelers niet bijster lang, maar de proefpersonen van 5 en 7 blijken hier na een week nog steeds niet uitgekeken te zijn op de bescheiden maar vrolijke mogelijkheden die het speelse Toy-Con-huis biedt.

Het bouwen is super, het speelgenot wat summier, maar er is nog een derde pijler die het Toy-Con-project een lange adem moet geven, en dat is de doe-het-zelffase.

De software onthult namelijk in grappige dialogen en met duidelijke filmpjes hoe alle sensoren precies werken en hoe de Toy-Cons in elkaar steken. De fijne bijkomstigheid is dat het jonge grut zo niet alleen leert wat infrarood is, de oorsprong van het woord gyroscoop en zelfs wat een durfkapitalist is (!), maar ook, zo is de bedoeling, om zelf eenvoudige computerprogrammaatjes in elkaar te sleutelen. Programmeren met karton, het is weer eens iets anders. 

Of Nintendo Labo straks net zo'n doorslaand succes wordt als de Switch, dat hangt af van wat de spelers er zelf allemaal voor en mee verzinnen. Misschien wel zulke gekke, geniale games en toepassingen, dat zelfs Nintendo er stijl van achterover slaat. En een geruststelling voor ieder weldenkende volwassenen die vreest dat een kartonnen voorwerp geen lang leven is beschoren in de handen van zijn kroost: de software bevat ook reparatievideo's om gescheurde of gehavende onderdelen keurig te herstellen of te vervangen. Want het zou toch zonde zijn als een intrigerende vinding als een Toy-Con in de oud-papierbak belandt.

Blader door onderstaande slider om de mogelijkheden te zien van Nintendo Labo.