Een brug slaan tussen jongeren en politie
Trouws pop-up-redactie doet verslag vanuit Rotterdam waar bevolkingsgroepen vlak naast elkaar leven. Hoe vertaalt zich dat bij de verkiezingen? Vandaag een verslag uit Bloemhof en Hillesluis.
De standpunten van de Rotterdamse partijen over jongeren verschillen soms diametraal. Wat vinden de jongeren zelf belangrijk?
Een kapotte leunstoel staat bovenop een vuilcontainer, een poort staat open, verderop staan een paar jongens op een trappleintje te voetballen. Veel meer treffen de buurtvaders van stichting Atlas deze donderdagavond niet aan tijdens hun ronde door Hillesluis. Het is koud, de regen komt met bakken uit de lucht.
De buurtvaders willen graag helpen het contact met de jongeren in de wijk tot stand te brengen. Maar Toufik Khallouk houdt meteen een slag om de arm: veel jongeren in de wijk zijn wantrouwig. Zeker tegenover de media. En soms ook naar henzelf toe. Als Khallouk met andere in het donkerblauw gestoken buurtvaders een pleintje op loopt, ziet hij een groepje jongeren zich soms snel uit de voeten maken.
Buurtvaders
De buurtvaders vertrekken vanuit buurtcentrum het Ravennest, op de grens van de wijken Hillesluis en Bloemhof. Eerst drinken ze een kop koffie en overleggen ze over zaken die in de buurt spelen. Vanavond zijn er zo'n twaalf buurtvaders: merendeels met Marokkaanse wortels, een enkele met een Turkse achtergrond.
Sommige hangjongeren zien de maatschappij als vijand. Ze wantrouwen agenten.
Het is de laatste tijd rustig in de wijk, zeggen de toezichthouders. Er ligt veel grofvuil op straat en er wordt fout geparkeerd, veel meer overlast treffen ze niet aan. Het is sowieso rustiger geworden dan toen de buurtvaders begonnen, in 2003. Toen werden vaker auto's gesloopt, waren er overvallen, meisjes durfden de straat niet op. Ook met oud en nieuw ging het nog weleens mis in de buurt.
De mannen, grofweg tussen de veertig en zeventig jaar oud, voelen zich gewaardeerd. Burgemeester Aboutaleb komt geregeld langs, ook de koning kwam eens op bezoek. "Een eer", vindt Khallouk. Lachend: "We hebben alleen premier Rutte hier nog niet gezien."
Etnisch profileren
Volgens Khallouk, die ook campagne voert om in de wijkraad van Hillesluis te komen, zijn de buurtvaders er om de wijk te beschermen. "Sommige hangjongeren zien de maatschappij als vijand. Ze wantrouwen agenten." De buurtvaders treden op in die kloof tussen het gezag en de jongeren. Zij kunnen soms net iets beter tot de jongeren doordringen, door ze aan te spreken in de taal of het dialect van hun ouders.
De standpunten van de Rotterdamse partijen over jongeren verschillen soms diametraal. Leefbaar Rotterdam en de PVV zijn vóór etnisch profileren, wettelijk verboden of niet. Linkse partijen geloven veel meer in jongeren aan een baan helpen en het tegengaan van discriminatie. D66 wil anoniem solliciteren invoeren, de VVD straft liever discriminerende werkgevers, het islamitisch geïnspireerde Nida wil bedrijven quota opleggen voor jongeren met een migratie-achtergrond.
De 'hoge pieten', zegt Khallouk, blijven maar klagen dat allochtonen de taal niet goed spreken. "Dertig jaar geleden heeft de politiek nieuwkomers niet genoeg aangemoedigd de taal te leren. Nu janken ze dat mensen niet geïntegreerd zijn. De politiek straft mensen voor een fout die ze zelf in het verleden heeft gemaakt."
De tekst gaat verder onder de afbeelding.
Zoals hun naam suggereert, hebben de buurtvaders zelf ook kinderen. Sommigen merken hoe ook hun zoons en dochters het gevoel hebben dat ze niet dezelfde kansen krijgen. Dat ze toch iedere keer worden geweigerd bij een stage of sollicitatiegesprek. Uiteindelijk geven ze de moed maar op. Khallouk: "Er worden ook veel te weinig stages en banen aangeboden hier in de wijk."
Buurtvader Ahmed Ikane herkent zich maar ten dele in dat beeld. Lopend op de Groene Hilledijk, de grens tussen Bloemhof en Hillesluis, vertelt hij dat hij noch zijn kinderen ooit discriminatie hebben ervaren. Hij is trots op zijn inmiddels volwassen zoons en dochter. Toen zij een stage of bijbaan zochten, reed hij ze zelf langs bij bedrijven. Zodat werkgevers een gezicht hadden bij de sollicitant. "En als je toch wordt afgewezen, moet je nooit een bedrijf de schuld geven. Je moet het blijven proberen."
Geen zin
De ronde op deze donderdag is maar kort. Door de regen is er toch niemand op straat. Op zondag zijn er altijd jongeren in het buurthuis, zeggen de buurtvaders, misschien willen die hun verhalen kwijt.
De media, ook Trouw, brengen de verhalen vaak verkeerd in beeld, zeggen de jongeren
Zondag zijn de meeste buurtvaders er weer. En enkele jongeren zitten te kaarten. Maar hoewel de begroeting hartelijk is, zit sommige mannen iets dwars: het artikel zaterdag in Trouw, waarin een vrijwilligster van het buurthuis zei dat Marokkaanse mannen vaak neerkijken op vrouwen. Zoveel Marokkanen komen er niet in het buurthuis, zeggen ze. Haar verhaal moet wel over hen gaan. Ze herkennen zich absoluut niet in het stuk. Maar de journalist nemen ze niets kwalijk, benadrukt Khallouk. "Jij hebt jouw mening opgeschreven. Ik bedoel, haar mening weergegeven."
Ahmed Ikane zegt dat ze de jongeren al aan het begin van de avond hebben gesproken. En ze willen niet in de krant. Ook na enig aandringen zijn de jongens vastbesloten: de media, ook Trouw, brengen de verhalen vaak verkeerd in beeld, ze zien het niet zitten.
Eén jongen zegt dat hij niets geeft om politiek, een interview heeft dus geen zin. Als hij tegengeworpen krijgt dat ook de redenen waarom hij niet gaat stemmen, interessant kunnen zijn voor een verhaal, kijkt hij even twijfelend opzij. Daar staat één van de buurtvaders. "Sorry", zegt de jongen. "Ik ga echt niks zeggen."
Lees hier meer verhalen van onze pop-upredactie in Rotterdam.